ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Τι προβληματίζει τους Ρώσους και Τούρκους στρατηγούς;

Ολοκληρώνοντας το άρθρο γνώμης της προηγούμενης εβδομάδας υπογραμμίσαμε ένα σημείο, το οποίο το θεωρούμε σημαντικό για το μέλλον της περιοχής μας.
Τονίσαμε ότι εξαιτίας μια σειρά σημαντικών αδυναμιών των περιφερειακών και μεγάλων παραγόντων, η κορύφωση της έντασης στην Συρία, η μετεξέλιξη της σε μια μεγάλη στρατιωτική αναμέτρηση, με τα σημερινά δεδομένα, είναι ένα απομακρυσμένο ενδεχόμενο.

Σήμερα, μια εβδομάδα μετά από αυτή την επισήμανση μας, παρά τον αντίκτυπο του μεγάλου χτυπήματος στην
Άγκυρα και των όσων συμβαίνουν στα σύνορα Τουρκίας Συρίας και στο βόρειο κομμάτι της Συρίας, εξακολουθούμε να έχουμε την ίδια άποψη.

Στο τέλος του άρθρου γνώμης της προηγούμενης εβδομάδας, προσθέσαμε ένα σημείο, το οποίο κατά την γνώμη μας είναι εξίσου σημαντικό. Τονίσαμε ότι στο σημείο που φτάσανε οι εξελίξεις σήμερα, παρά την σημασία των προαναφερομένων «αδυναμιών», υπάρχει ένας «απρόβλεπτος» παράγοντας, η ανθρώπινη ψυχολογία. Αναφερόμαστε στην «ψυχολογία» των ηγετών των Μεγάλων Δυνάμεων, των περιφερειακών παραγόντων και φυσικά στην «εύφλεκτη ψυχοσύνθεση» του Προεδρικού στην Άγκυρα. Ο ιστορικός και ο πολιτικός επιστήμονας γνωρίζει πολύ καλά ότι σε κρίσιμες καμπές της ανθρώπινης ιστορίας, η «ψυχοσύνθεση» είναι αυτή η οποία είτε περιπλέκει τις εξελίξεις είτε δίνει λύσεις από τα μεγάλα προβλήματα.
Πολλές φορές, οι επιπλοκές ή οι λύσεις έρχονται σε βάρος της «κοινής λογικής» και των «ορθολογικών» αποφάσεων. Υπάρχουν φορές που οι ιδεολογίες, τα πολιτικά καπρίτσια, οι προσωπικέςηγετικές φιλοδοξίες επισκιάζουν την «πραγματικότητα».
Σκεφτείτε τι είδους τροπή θα είχε πάρει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, αν ο Χίτλερ και η κυβέρνηση του δεν επέμεναν για μια ταυτόχρονη μάχη σε δυο μέτωπα, στην Δύση και στο «σοβιετικό» μέτωπο…

Η «ψυχοσύνθεση» του Τούρκου Προέδρου και σε γενικά πλαίσια της τουρκικής κυβέρνησης λοιπόν, είναι ένας παράγοντας, ο οποίος θα πρέπει να μας προβληματίζει (με τον όρο ψυχοσύνθεση δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στην σφαίρα της ψυχολογίας, μαζί με την ψυχολογία αναφερόμαστε στις προσωπικέςηγετικέςπολιτικέςιδεολογικές
αγκιστρώσεις, εμμονές, φιλοδοξίες κ.ο.κ.)
Και από ότι μαθαίνουμε, η εν λόγω «ψυχοσύνθεση» προβληματίζει τους Ρώσους και Τούρκους στρατηγούς. Συγκεκριμένα, κατά την διάρκεια των τελευταίων 72 ωρών, μια ρωσική και μια τουρκική πηγή μας μετέφεραν σημαντικές
πληροφορίες, οι οποίες μας προϊδεάζουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Από την ρωσική σκοπιά, στην Συρία και στα σύνορα της Τουρκίας Συρίας όλα τα ενδεχόμενα πλέον είναι ανοιχτά. Όταν η Μόσχα, θορυβημένη από την αδιάλλακτη στάση του τουρκικού Προεδρικού, κάνει λόγο για νέο, παγκόσμιο πόλεμο δεν μπλοφάρει. Αυτό υπογραμμίζει η πηγή μας, η οποία στην συνέχεια μας μεταδίδει την εξής εικόνα από την Μόσχα: Οι στρατηγοί είναι υποχρεωμένοι να είναι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από την πολιτική και διπλωματία. Είναι υποχρεωμένοι να εστιάζουν την προσοχή τους στα χειρότερα σενάρια. Κρατώντας στον νου μας αυτή την πραγματικότητα, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι στο επιτελείο του ρωσικού στρατού έχουν προ πολλού κατέβει από το ράφι κάποια πολεμικά και στρατιωτικά σχέδια, τα οποία αφορούν την Τουρκία. Επίσης, έχουν εντατικοποιηθεί οι συνδιαλλαγές πληροφοριών και στρατηγικών με τις μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες παρακολουθούν εξονυχιστικά τις εξελίξεις στην Τουρκία. Σε γενικά πλαίσια, τα ρωσικά σχέδια προβλέπουν μια «σύντομη» και «αστραπιαία» αναμέτρηση με την Τουρκία, η οποία προηγουμένως θα έχει στερηθεί την υποστήριξη της Δύσης. Μια αναμέτρηση, «κυρίως» με συμβατικά όπλα, σε συγκεκριμένα, στρατηγικής σημασίας σημεία, η οποία θα υποχρεώσει την Τουρκία σε ανακωχή και θα ανοίξει τον δρόμο για σαρωτικές πολιτικές εξελίξεις σε Τουρκία, Συρία και Κουρδιστάν.

Σε αυτό το σημείο, υποχρεωνόμαστε να «στρέψουμε» την προσοχή μας στο επιτελείο του τουρκικού στρατού, το οποίο δυστυχώς δεν μας καθησυχάζει. Αντιθέτως, από ότι πληροφορούμαστε θεωρεί πιθανή την αναμέτρηση της Τουρκίας με την Ρωσία. Μάλιστα προχωρώντας ένα βήμα πιο πέρα, μια πολύ καλά πληροφορημένη πηγή μοιράζεται μαζί μας
την εξής «εντύπωση»ερωτήματα:
Μήπως ΗΠΑ και Ρωσία έρχονται σε συμφωνία για «αστραπιαίες» επιχειρήσεις στα ζητήματα του Ιράκ, της Συρίας και της Τουρκίας; Μήπως επιδιώκουν να λύσουν με συνοπτικές διαδικασίες τα προβλήματα τους και να δώσουν τέλος
στην απειλή του Ισλαμικού Κράτους; Μήπως, την ίδια στιγμή, επιχειρούν να ανοίξουν τον δρόμο για την αλλαγή εξουσίας και στην Τουρκία μέσα από μια «ελεγχόμενη ήττα»;
Ο προσεκτικός αναλυτής της συγκεκριμένης στήλης το γνωρίζει ήδη. Με την ιδιότητα του ιστορικού και του δημοσιογράφοι, ο οποίος διατηρεί αποστάσεις ασφαλείας από κάθε είδους θεωρία διεθνολογικής συνομωσιολογίας, όπως πάντα, έτσι και σε αυτή την περίπτωση επιλέγουμε να τηρήσουμε τις αποστάσεις μας από το προαναφερόμενο
«μακάβριο» σενάριο.

Το αναφέρουμε, το θέτουμε επί τάπητος επειδή εμπιστευόμαστε τις πηγές μας και το θεωρούμε ως «αξιοσημείωτη εξέλιξη». Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θεωρούμε άμεσα εφαρμόσιμο. Για μια ακόμη φορά, επιλέγουμε να υπογραμμίσουμε ότι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις, παρά το γεγονός ότι είναι ένας άκρως εύφλεκτο υλικό, συνοδεύονται πάντα από έναν ανασταλτικό παράγοντα: Τα όρια των εσωτερικών κοινωνικώνταξικών αντιθέσεων της κάθε Μεγάλης Δυνάμης, του κάθε περιφερειακού παράγοντα, οι δυνατότητες μιας χώρας με περιφερειακές και «πλανητικές» βλέψεις
πολιτικές, οικονομικές, διπλωματικές καθορίζουν πάντα τα όρια μιας αναμέτρησης. Στην περίπτωση μας, σε τελική ανάλυση, οι «αδυναμίες» της Μόσχας και της Άγκυρας ενδέχεται να μας προφυλάξουν από μια περιφερειακή αναμέτρηση, από έναν τυχοδιωκτισμό, με απρόβλεπτες συνέπειες.

X