Η τουρκική χούντα του 1980 διανύει την χρυσή εποχή της. Οι στρατηγοί έχουν επιστρέψει στο προσκήνιο με νέους ρόλους και νέα βάση συνεργασίας με τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν και τους συνεργάτες του. Το τουρκικό βαθύ κράτος αναλαμβάνει εκ νέου πρωταγωνιστικό ρόλο στο πολιτικό προσκήνιο. Στο ανατολικό κομμάτι πιέζει και εκφοβίζει τους Κούρδους. Στο δυτικό κομμάτι δρα ανενόχλητο. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα αναφέρονται περιστατικά εξαφάνισης προσώπων, βιασμών και κακοποιήσεων. Σε γενικές γραμμές, η άρχουσα συμμαχία της στρατιωτικής χούντας του 1980 έχει αναλάβει εκ νέου πρωταγωνιστικό ρόλο στο τουρκικό πολιτικό πεδίο, αυτή την φορά σε συνεργασία με τον Ερντογάν και το κόμμα του.
Η παραπάνω επισήμανση, η οποία μας βρίσκει σύμφωνους, δεν είναι δική μας. Έρχεται από έμπειρους αναλυτές-δημοσιογράφους, υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην γειτονική χώρα. Ο φίλος Αλί Τοπούζ εκφράζει έντονη απογοήτευση και προβληματισμό για το μέλλον της χώρας του. Μας αναφέρει ότι η Τουρκία παρασέρνεται από την μια δυσάρεστη «έκπληξη» στη άλλη.
Ο έμπειρος δημοσιογράφος, Ομέρ Σαχίν διατηρεί παρόμοια άποψη. Δυσανασχετεί για την τροπή που έχουν λάβει οι πολιτικές εξελίξεις στην χώρα του. Κατά την άποψη του, μετά την απομάκρυνση του Αχμέτ Νταβούτογλου από την εξουσία όλα τα ενδεχόμενα και τα σενάρια πλέον έχουν πέσει επί τάπητος. Στηριζόμενος στην στενή συνεργασία του με τους στρατηγούς και τους εκπροσώπους του τουρκικού κατεστημένου, ο Πρόεδρος Ερντογάν εμφανίζεται αποφασισμένος να οδηγήσει την χώρα του σε νέες περιπέτειες. Οι ισοπεδωμένες κουρδικές πόλεις της Τουρκίας αποτελούν την καλύτερη απόδειξη για αυτή την επισήμανση.
Οι παραπάνω πηγές μας υπενθυμίζουν τα «καλά λόγια» των στρατηγών και των εκπροσώπων του βαθύ κράτους για τον Πρόεδρο Ερντογάν. Ο πρώην επιτελάρχης, Ιλκέρ Μπάσμπουγ, ο οποίος βρέθηκε στην φυλακή την περίοδο της εκδίκασης της Υπόθεσης Εργκενεκόν, σήμερα εμφανίζεται μπροστά στις κάμερες και αποδέχεται ότι ο στρατός έπραξε λανθασμένα όταν επιχείρησε να περιορίσει την δράση των θρησκευτικών λυκείων. Την ίδια στιγμή, ο αρχηγός του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, ο άνθρωπος των σκοτεινών υποθέσεων του τουρκικού κράτους, ο Ντογού Περίντσεκ επιφυλάσσει «καλά λόγια» και ενθαρρυντικά σχόλια για την δήθεν ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική του Προεδρικού. Αυτές δεν είναι τυχαίες εξελίξεις.
Η παραπάνω αποθαρρυντική εικόνα βρίσκεται στο επίκεντρο μας την στιγμή που στην Κύπρο συζητείται τα όσα συνέβησαν πριν από μια εβδομάδα στην Πόλη. Ο Τουρκοκύπριος συγγραφέας Ουλούς Ιρκάντ, ο οποίος το προηγούμενο διάστημα βρέθηκε στο στόχαστρο των εθνικιστικών κύκλων με το σκεπτικό ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα του «Ρωμιού» και επισκιάζει τα εθνικά συμφέροντα της τουρκικής πλευράς, μοιράζεται μαζί μας μια σημαντική επισήμανση. Μας αναφέρει ότι οι τελευταίες μανούβρες του Μουσταφά Ακιντζί δεν εκπλήσσουν τον ίδιον.
Τα χρόνια που η τουρκική χούντα ήλεγχε το πολιτικό πεδίο της Τουρκίας και της τ/κ κοινότητας, ο κ. Ακιντζί εκπροσωπούσε την δεξιά πτέρυγα του σοσιαλδημοκρατικού κινήματος και ξεχώριζε με τον διάλογο και την συνεργασία του με την Άγκυρα. Σύμφωνα με τον κ. Ιρκάντ, ο κ. Ακιντζί ευθύνεται για την εκδίωξη των τ/κ μαρξιστών και της τ/κ Αριστεράς από τους κόλπους του τ/κ σοσιαλδημοκρατικούς κινήματος. Σύμφωνα με τον κ. Ιρκάντ, όπως στο παρελθόν έτσι και σήμερα, ο κ. Ακιντζί επιλέγει να ευθυγραμμιστεί με το κατεστημένο και τα εδραιωμένα συμφέροντα. Για αυτό τον λόγο, οι τελευταίες κινήσεις του δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν.
Οι παραπάνω επισημάνσεις είναι σημαντικές και μας «οδηγούν» μια άκρως προβληματική εικόνα για το μέλλον της γειτονικής Τουρκίας και φυσικά της Κύπρου. Ο προβληματισμός μας λαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις με τις τελευταίες πληροφορίες που φτάνουν σε εμάς από τα σύνορα Τουρκίας-Συρίας και στις οποίες θα αναφερθούμε αναλυτικότερα την επόμενη περίοδο στην Κ.
Η συνεργασία του ισχυρού πολιτικού άνδρα της Τουρκίας με τους εκπρόσωπους του τουρκικού κατεστημένου και οι τελευταίες μανούβρες του κ. Ακιντζί, οι οποίες δίνουν στον μέσο Ελληνοκύπριο την εντύπωση ότι εμφανίζεται έτοιμος να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του τουρκικού κράτους-και όχι τόσο της κοινότητας του- δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Παρόλα αυτά επιμένουμε στο γεγονός ότι ο διάλογος και οι διαπραγματεύσεις των δυο ηγετών είναι μια άκρως σημαντική υπόθεση για ολόκληρη την Κύπρο παρά τα «κενά αέρος» που παρατηρούνται στις διμερείς σχέσεις κατά διαστήματα.
Το σίγουρο είναι ότι χρειαζόμαστε ψυχραιμία και νηφαλιότητα σε ότι αφορά την ανάλυση της γενικότερης «εικόνας». Πρώτα από όλα, χρειαζόμαστε ψύχραιμες αναλύσεις για το τι λέει, εννοεί, πράττει και βιώνει η «άλλη πλευρά». Δυστυχώς η εμπειρία της προηγούμενης εβδομάδας μας έδειξε ότι τέτοιου είδους αναλύσεις απουσιάζουν από το κυπριακό προσκήνιο.
