Την τελευταία περίοδο, στην άλλη πλευρά της Πράσινης Γραμμής κάνει αισθητή την παρουσία της μια νέα «προσπάθεια» της νέας «συγκυβέρνησης» και των εθνικιστικών πολιτικών δυνάμεων της δεύτερης μεγαλύτερης κοινότητας του νησιού. Τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από αυτές τις μερίδες της κοινωνίας δίνουν μεγάλη έμφαση στα φαινόμενα βίας που αντιμετωπίζουν οι Τουρκοκύπριοι στις ελεύθερες περιοχές. Με βάση την πληροφόρηση της από την άλλη πλευρά της Πράσινης Γραμμής, η Κ πληροφορείται ότι αυτή δεν είναι μια τυχαία εξέλιξη. Αντιθέτως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια νέα προπαγανδιστική εκστρατεία μέσα από την οποία η τ/κ Δεξιά επιχειρεί να περάσει τα δικά της πολιτικά μηνύματα για το Κυπριακό και το μέλλον της Κύπρου.
Πριν από λίγες εβδομάδες, στο προσκήνιο της τ/κ επικαιρότητας ήρθε ένα συμβάν που έλαβε χώρα στην περιοχή της Λεωφόρου Μακαρίου. Τα τ/κ δημοσιεύματα ισχυρίζονται ότι μια ομάδα τ/κ νέων συμπολιτών μας δέχθηκε επίθεση μέρα μεσημέρι στην καρδιά της Λευκωσίας. Λίγες ημέρες μετά από το εν λόγω συμβάν, ο τ/κ τύπος έφερε στο προσκήνιο ένα ακόμη περιστατικό, το οποίο αυτή την φορά συνέβη στην Αγία Νάπα. Η Αφρίκα και τα δημοκρατικά μέσα ενημέρωσης διερεύνησαν όσα συνέβησαν στον τουριστικό προορισμό της Κύπρου. Μια ομάδα Τουρκοκύπριων συμπολιτών μας οι οποίοι βρίσκονταν υπό την επήρεια αλκοόλ ενεπλάκησαν σε μικρής έντασης επεισόδια με Ελληνοκύπριους στα περίχωρα της Άγιας Νάπας. Τα τ/κ μέσα επέλεξαν να αποκρύψουν το γεγονός ότι οι Τουρκοκύπριοι είχαν καταναλώσει μεγάλες ποσότητες αλκοόλ και να ερμηνεύσουν το όλο επεισόδιο ως μια άνανδρη επίθεση εκ μέρους εθνικιστικών στοιχείων.
Λίγες ημέρες αργότερα την τ/κ επικαιρότητα απασχόλησε μια ακόμη εξέλιξη που θέλει τους Τουρκοκύπριους να πέφτουν θύματα της επιθετικότητας των Ελληνοκυπρίων. Συγκεκριμένα τουρκοκυπριακό δημοσίευμα μετέδωσε τις υποτιθέμενες επιθέσεις που δέχονται οι Τουρκοκύπριοι οδηγοί ταξί στις ελεύθερες περιοχές και στα αεροδρόμια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Χρησιμοποιούμε τον όρο «υποτιθέμενες» για τον απλούστατο λόγο ότι το σχετικό δημοσίευμα δεν πραγματοποιεί καμία συγκεκριμένη, λεπτομερειακή αναφορά σε τέτοιου είδους επιθέσεις. Επιλέγει να καλλιεργήσει κλίμα πανικού χρησιμοποιώντας γενικόλογες αναφορές και την γνωστή εθνικιστική ρητορεία. Ως επιστέγασμα στην φρενίτιδα της ανασφάλειας που καλλιεργείται το «Υπουργείο Εξωτερικών» καλεί τους τ/κ οδηγούς ταξί σε επίσημη συνάντηση ώστε για να σχηματιστεί ένας φάκελος παραπόνων, ο οποίος θα κατατεθεί στα Ηνωμένα Έθνη.
Η σιωπή και η αδράνεια τις οποίες επιλέγει η κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη δεν βοηθούν στην αντιμετώπιση της εν λόγω κατάστασης. Στην άλλη πλευρά της Πράσινης Γραμμής, αλλά και στο Κυπριακό γενικότερα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια επικοινωνιακή, προπαγανδιστική εκστρατεία. Πρόκειται για μια προσπάθεια προβολής της θέσης-θεωρίας ότι οι ελεύθερες περιοχές αποτελούν επικίνδυνη ζώνη για τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας. Η προβολή του εν λόγω μηνύματος συμπίπτει με την έκκληση του αντιπροέδρου της «συγκυβέρνησης» προς τους Τουρκοκύπριους να διακόψουν τις οικονομικές συναλλαγές τους με τις ελεύθερες περιοχές.
Πρόκειται για άκρως σημαντικές εξελίξεις, τις οποίες δεν έχουμε το προνόμιο να αγνοήσουμε. Η εν λόγω προπαγανδιστική εκστρατεία στρέφεται κατά των συνομιλιών, της ομοσπονδιακής λύσης και φυσικά κατά της προοπτικής της συμβίωσης και συνεργασίας των Τουρκοκυπρίων και των Ελληνοκυπρίων. Σημείο εκκίνησης της εκστρατείας αποτελεί η είσοδος του ΕΛΑΜ στο κοινοβούλιο, μια εξέλιξη η οποία από ότι φαίνεται παρέχει στην τ/κ Δεξιά το κατάλληλο άλλοθι για να προπαγανδίσει την υποτιθέμενη ροπή των Ελληνοκυπρίων προς τον εθνικισμό και την πολιτική βία.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να υπογραμμίσουμε τα μεγάλα κενά που παρατηρούμε στην στρατηγική της κυβέρνησης του Νίκου Αναστασιάδη για το Κυπριακό. Το 2016, την στιγμή που στην περιοχή μας λαμβάνουν χώρα σημαντικές εξελίξεις, η ε/κ πλευρά δεν έχει μια συγκεκριμένη πολιτική γραμμή για τους Τουρκοκύπριους συμπολίτες. Με απλά λόγια, τους έχει παρατήσει στο έλεος της τ/κ Δεξιάς. 90.000 και περισσότεροι πολίτες της δημοκρατίας δεν επικοινωνούν, δεν συνομιλούν και δεν συνδιαλέγονται με τις δομές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι συνδιαλλαγές τους περιορίζονται στην παροχή ταυτοτήτων και διαβατηρίων και στις αγορές που αυτοί πραγματοποιούν στα πολυκαταστήματα. Οι λιγοστοί «γενναίοι» του Τουρκικού Γραφείου του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών, αλλά και τα μικρά και ασυντόνιστα βήματα των άλλων υπηρεσιών της δημοκρατίας δεν είναι δύνανται να λύσουν το βασικό πρόβλημα. Την στιγμή που μιλάμε για λύση δεν «επικοινωνούμε», δεν «αγγίζουμε» τους συμπατριώτες με τους οποίους υποτίθεται ότι θα οικοδομήσουμε ένα κοινό μέλλον.
Τροφή για σκέψη και προβληματισμό: Μήπως τελικά, σε ανεπίσημο επίπεδο συμφιλιωθήκαμε με την ιδέα ότι η Κυπριακή Δημοκρατία στην πραγματικότητα είναι ένα δεύτερο, μικρό ελληνικό κράτος στην άκρη της Ανατολικής Μεσογείου. Επιλέγω να πιστέψω στα λόγια του φίλου Νίκου Χριστοδουλίδη, ο οποίος πριν από λίγους μήνες, μιλώντας στο Πρακτορείο Σπούτνικ επεσήμανε ορθώς ότι το Κυπριακό Κράτος, του οποίου την ανασυγκρότηση συζητάμε στο τραπέζι των συνομιλιών, δεν ανήκει αποκλειστικά στην ε/κ κοινότητα, αλλά σε όλους τους νόμιμους κατοίκους αυτού του νησιού.
