Ενδιαφέρουσες εξελίξεις έχουμε τις τελευταίες ημέρες στο «μέτωπο» του Κυπριακού. Στην Νέα Υόρκη, στο περιθώριο των εργασιών του ΟΗΕ, σημαντικές επαφές θα λάβουν χώρα, οι οποίες θα έχουν στο επίκεντρο τους το Κυπριακό. Σε λίγες ώρες, οι δυο ηγέτες συναντούν τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ. Την ίδια ώρα, διεθνείς παράγοντες, Άγκυρα και Αθήνα ανταλλάσσουν απόψεις σχετικά με την πορεία των συνομιλιών.
Λίγο πριν τις σημαντικές εξελίξεις της Νέας Υόρκης, ενδιαφέρουσες εξελίξεις έχουμε και στην άλλη πλευρά της Πράσινης Γραμμής. Ο Μουσταφά Ακιντζί εμφανίζεται ενώπιων τηλεοπτικών καμερών και κάνει λόγο για «γρήγορα λύση». Την ίδια στιγμή, υπενθυμίζει τις περίφημες κόκκινες γραμμές του στο εδαφικό, στο περιουσιακό και στο ζήτημα των εγγυήσεων. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ρίχνει στο «τραπέζι» και ένα αόριστο ποσοστό της τάξεως του 20% (υποτιθέμενο ποσοστό ε/κ που θα εγκατασταθούν στο βόρειο κομμάτι του νησιού μετά την λύση). Την ίδια ώρα, η τ/κ Δεξιά εξακολουθεί να βάλλει κατά της ομοσπονδιακής λύσης και της ηγεσίας Ακιντζί. Κριτική στην ηγεσία του κ. Ακιντζί αρχίζουν να ασκούν και οι κύκλοι της Αριστεράς. Ο κύκλος της Αφρίκα, το Κόμμα Νέα Κύπρος, το Κίνημα Μπαράκα, οι τ/κ σοσιαλιστές εκφράζουν πικρία και προβληματισμό για τους χειρισμούς του κ. Ακιντζί. Ο δάσκαλος της κυπριακής δημοσιογραφίας, Σενέρ Λεβέντ είναι ξεκάθαρος όταν ζητά από τον κ. Ακιντζί να απαντήσει για ποιο λόγο ο Τουρκοκύπριος ηγέτης συσχετίζει την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων με τον τουρκικό στρατό και την Τουρκία;
Εξελίξεις για το Κυπριακό έχουμε και στην δική μας πλευρά της Πράσινης Γραμμής. Μικρές ομάδες της υφιστάμενης Αριστεράς, αλλά και φιλελεύθεροι κύκλοι κάνουν λόγο για «ραγδαίες εξελίξεις» και «γρήγορη λύση». Κατά την άποψη τους, στο τραπέζι των συνομιλιών «όλα πάνε καλά» και η Κύπρος βρίσκεται μόλις ένα βήμα πριν από ένα σχέδιο λύσης και ένα νέο δημοψήφισμα. Την ίδια στιγμή, οι γνωστές εθνικιστικές δυνάμεις και φυσικά ο λεγόμενος κεντρώος χώρος συνεχίζει την «προπαγάνδα» για την λύση. Η δε ηγεσία του Νίκου Αναστασιάδη εκπέμπει την εικόνα ενός πρωταγωνιστή, ο οποίος έχει στριμωχτεί ανάμεσα στον αγγλοσαξονικό-Ε.Ε. παράγοντα και στο εσωτερικό μέτωπο. Όπως ακριβώς ο κ. Ακιντζί έτσι και ο ίδιος επιχειρεί να εξυπηρετήσει αντικρουόμενα συμφέροντα, διατηρώντας τις φιλοδοξίες και τις ελπίδες του για ένα καλό αποτέλεσμα στις επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Η συγκεκριμένη στήλη, η οποία δεν έδωσε ποτέ ιδιαίτερη βαρύτητα στο περίφημο «μομέντουμ», στα μηνύματα υπεραισιοδοξίας και στις γνωστές τουρκικές, ελληνικές, τ/κ ή ε/κ εθνικιστικές εξάρσεις-ατάκες, αναλύοντας τις τελευταίες εξελίξεις καταλήγει στο συμπέρασμα ότι έχουμε ακόμη να καλύψουμε αρκετό δρόμο μέχρι την λύση. Σε πολλά πεδία, οι βασικές διαφωνίες παραμένουν επί τάπητος. Εξακολουθούμε να προσεγγίζουμε το Κυπριακό από την οπτική γωνία των συμφερόντων μας, των διαπλεκόμενων σχέσεων και των απαρχαιωμένων, αντικρουόμενων, βαλκανικού τύπου, εθνικισμών.
Απέχουμε αρκετά από την πολυπόθητη λύση διότι ταξικά, διπλωματικά και πολιτικά οι αναγνώσεις μας εξακολουθούν να είναι λανθασμένες. Ταξικά ο τόπος δεν είναι προετοιμασμένος για την επόμενη ημέρα της λύσης. Κανείς λ.χ. δεν προβληματίζεται για τα ποσοστά ανεργίας και την προσαρμογή κάποιων ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων στην νέα, ομόσπονδη ζωή του τόπου. Τι θα απογίνουν λ.χ. οι πολίτες της Τουρκίας με τα χίλια δυο κοινωνικοοικονομικά προβλήματα στην νέα ομοσπονδία; Τι θα προσφέρει λ.χ. το νέο εγχείρημα στον μέσο ε/κ άνεργο; Οι δυο ηγεσίες αποτυγχάνουν παταγωδώς στην δρομολόγηση του επικοινωνιακού σκέλους της λύσης, το οποίο θα σταθεί ως ανάχωμα στην μετουσίωση της δικαιολογημένης αγανάκτησης ενός ανέργου και των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων γενικότερα σε λαϊκιστικές εθνικιστικές εξάρσεις.
Όσον αφορά την διπλωματική υφή του όλου ζητήματος, εν έτη 2016, τα καλύτερα μυαλά του τόπου εξακολουθούν να αναμένουν από τον ιμπεριαλισμό να προτείνει «χρυσές τομές» και «εύκολες λύσεις» για το Κυπριακό. Κάποιοι αναμένουν αμερικανικά δολάρια για την λύση, την ανοικοδόμηση του βόρειου κομματιού του νησιού, ενώ κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι η λύση θα έρθει σε μια ενδεχόμενη πενταμελή διάσκεψη, όπου ο διεθνής παράγοντας θα πιέσει τους κ. Αναστασιάδη και κ. Ακιντζί.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχουμε τα τραγικά πολιτικά λάθη, δυο κοινότητες που προσεγγίζουν την ομοσπονδιακή λύση από την δική τους ιδιαίτερη οπτική γωνία, με βάση τον περίφημο όρο της «δημιουργικής ασάφειας». Την στιγμή που η ε/κ πλευρά σπεύδει σε προπαγανδιστικό επίπεδο, αλλά και πολιτικά, να προϊδεάσει τον μέσο πολίτη για «επιστροφή» σε μια «ομοσπονδιακή» παραλλαγή της 14ης Ιουλίου 1974, τότε δηλαδή που η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν μια ιδιόρρυθμη κρατική δομή, με κάποια χαρακτηριστικά ενιαίου κράτους, η τ/κ πλευρά εξακολουθεί να συζητά για την 21η Ιουλίου 1974, την ημέρα της διχοτόμησης, την ημέρα δηλαδή που οι τ/κ ανάπτυξαν την ψευδαίσθηση ότι τους «παραχωρήθηκε» ένα κομμάτι της κυπριακής επικράτειας για την δημιουργία μιας ανεξάρτητης ή αυτόνομης δομής.
Όσο λοιπόν δεν καταφέρνουμε να βρούμε μια ισορροπία ανάμεσα στις δυο αυτές ημερομηνίες το έργο μας στο Κυπριακό θα παραμένει ιδιαίτερα δύσκολο (εννοείται ότι με τον όρο ισορροπία δεν αναφερόμαστε στην μια εβδομάδα του εγχώριου φασισμού που συνέβαλλε στην διχοτόμηση του τόπου). Χρειαζόμαστε λοιπόν, για το Κυπριακό μια νέα «ημερομηνία»… Καιρός να αλλάξουμε φύλο στο απαρχαιωμένο ημερολόγιό μας…
