ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ποιος τουρκικός στρατός; Ποια ασφάλεια;

Χθες, ο αρθρογράφος της συγκεκριμένης στήλης ήταν καλεσμένος στην μεσημεριανή ενημερωτική ζώνη του τ/κ καναλιού «Kıbrıs Tv». Με την φίλη, δημοσιογράφο Σεβίμ Μπασρί θέσαμε επί τάπητος τις τελευταίες σημαντικές εξελίξεις στο Κυπριακό. Το «Kıbrıs Tv» διακρίνεται για την υποστήριξη που παρέχει στην προοπτική της ομοσπονδιακής λύσης και οι συναντήσεις μου με την Σεβίμ και τους υπόλοιπους συναδέλφους αναπτερώνουν το ηθικό μου και με βοηθούν να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι παρά τις δυσκολίες σε αυτό το διχοτομημένο νησί υπάρχουν «φίλοι» και «τολμηρά παιδιά» που εξακολουθούν να αμφισβητούν την γραμμή της διχοτόμησης και τα «τεχνητά σύνορα» του εθνοτικού ή θρησκευτικού μίσους.

Κατά την διάρκεια της συζήτησής μας με την Σεβίμ οι Τουρκοκύπριοι συμπολίτες μας παρουσίασαν ενδιαφέρον για τις τελευταίες δηλώσεις του Αρχιεπίσκοπου της Κύπρου και του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη. Επίσης, οι Τουρκοκύπριοι φαίνεται να ζητούν εναγωνίως την επιβεβαίωση της πληροφορίας την οποία τους μεταφέρει η ηγεσία του Μουσταφά Ακιντζί σχετικά με την δυνατότητα επίτευξης λύσης μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους;

Στα πλαίσια της συζήτησης μας, από την δική μου σκοπιά, το σημείο που ξεχώριζε ήταν το «κεφάλαιο» των εγγυήσεων; «Τι θα γίνει; Βλέπεις Νίκο λύση σε αυτό το πρόβλημα; Θα καταφέρουν τελικά οι δυο πλευρές να βρουν μια συμβιβαστική λύση;» Απαντώντας στο συγκεκριμένο ερώτημα, αρχικά προτίμησα να υπογραμμίσω ότι στο πεδίο της ασφάλειας, οι δυο πλευρές ανεβάζουν τον πήχη, αγνοούν τις ευαισθησίες της άλλης πλευράς και φέρνουν στο προσκήνιο μαξιμαλιστικές θέσεις. Με αυτό τον τρόπο η μια πλευρά επιχειρεί να ασκήσει πίεση στην άλλη με μοναδικό αποτέλεσμα την εμπλοκή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην όλη συζήτηση.

Αναλύοντας την παραπάνω θέση, υπογράμμισα ότι εν έτη 2016 κανείς δεν είναι σε θέση να με πείσει ότι ένα στρατός -ξένο στράτευμα- είναι στην θέση να επιβάλλει την νόμιμη τάξη στο εσωτερικό της Κύπρου, σε περίπτωση φυσικά που οδηγηθούμε ενώπιον δυσάρεστων εξελίξεων μετά την λύση. Από αυτή την άποψη, οι τελευταίες δηλώσεις του κ. Ακιντζί είναι ανούσιες. Ο κ. Ακιντζί αναφέρεται στα φαινόμενα βίας, τα οποία αντιμετωπίζουν οι Τουρκοκύπριοι συμπολίτες μας στις ελεύθερες περιοχές και επιχειρεί να νομιμοποιήσει την διαιώνιση της παρουσίας των τουρκικών στρατευμάτων στο νησί στο όνομα της «απειλής» που στρέφεται κατά της τ/κ κοινότητας. Αυτή η άποψη δεν μας βρίσκει σύμφωνους, όπως δεν βρίσκει σύμφωνη την πλειοψηφία της ε/κ κοινότητας και την εκλογική βάση των μεγάλων κομμάτων (ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ κ.ο.κ.)

Το αίσθημα της «απειλής» και της «ασφάλειας» των Τουρκοκυπρίων είναι ένα ζήτημα το οποίο πρέπει να μας απασχολήσει όλους (όπως θα πρέπει να μας απασχολήσει και η απραξία της ε/κ πλευράς απέναντι στα φαινόμενα βίας που αντιμετωπίζουν οι τ/κ). Υπάρχουν πολλά «εργαλεία» με τα οποία θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε και να εξαντλήσουμε το όλο ζήτημα. Όπως επίσης, υπάρχουν εναλλακτικές στρατηγικές (εγχώριες, αντιιμπεριαλιστικές, όχι νατοϊκές, όχι ευρωπαϊκές) που θα μπορούσαν να παρέχουν λύσεις σε αυτό το μέτωπο. Η ανάλυση αυτών «εργαλείων» είναι ένα ζήτημα που ξεπερνά τα στενά όρια μιας τηλεοπτικής εκπομπής ή αυτού του άρθρου γνώμης. Ωστόσο είναι αναγκαία και για τις δυο κοινότητες.

Στο συγκεκριμένο σημείο της συζήτησής μας το ζήτημα που ξεχώρισε αφορά την συσχέτιση του προαναφερόμενου αισθήματος ασφαλείας με την παρουσία του τουρκικού στρατού στο βόρειο κομμάτι του νησιού (κάποιοι Τουρκοκύπριοι θέτουν το εξής ερώτημα: Δεν θα μπορούσε ο τουρκικός στρατός να παραμείνει ως εγγυήτρια δύναμη του βόρειου ιδρυτικού κράτους/κρατιδίου μετά την λύση;) Σε αυτό το σημείο λοιπόν, από τις συχνότητες του «Kıbrıs Tv» θέτουμε στον τ/κ συμπολίτη το εξής ερώτημα: Ποιος τουρκικός στρατός, ποια ασφάλεια;

Ποιος τουρκικός στρατός θα παρέχει «ασφάλεια» στην Ενωμένη Ομόσπονδη Δημοκρατία της Κύπρου; Ένας στρατός που σύμφωνα με τρεις χώρες -Ιράκ, Αραβική Δημοκρατία της Συρίας και Κυπριακή Δημοκρατία- είναι «κατοχικός στρατός»; Ένας στρατός που μόλις πριν από τρεις μήνες βομβάρδισε την πρωτεύουσά του, την βουλή του και προκάλεσε αιματοκύλισμα στην Κωνσταντινούπολη;

Να προχωρήσουμε ένα βήμα πιο πέρα; Ο στρατός του οποίου τα μαχητικά αεροπλάνα εκτέλεσαν άμαχο πληθυσμό στο Ρομπόσκι, στα σύνορα Τουρκίας-Ιράκ, μόλις πριν από λίγα χρόνια; Ένας στρατός που ισοπεδώνει πόλεις και γειτονιές της κουρδικής γης, αποτελεί την επιθυμητή δικλείδα ασφαλείας για τους Τουρκοκύπριους;
Καιρός λοιπόν, να θέσουν οι τ/κ συμπολίτες στον εαυτό τους το εξής το ερώτημα: Είναι δυνατόν ο τουρκικός στρατός να εγγυηθεί την σταθερότητα και το μέλλον του ομόσπονδου εγχειρήματος;

Την ίδια ώρα, καθήκον να εργαστούν προς την καλλιέργεια ενός αισθήματος ασφάλειας έχουν και οι ε/κ συμπολίτες:

Πως θα ξεπεράσουν οι Τουρκοκύπριοι το σύνδρομο του 1963-1974, τα δεινά των επιθέσεων και των σφαγών των παραστρατιωτικών ομάδων αυτής της περιόδου και της «ένδοξης», εθνικιστικής παράταξης;

Ωραία η Αντιγόνη, οι προβληματισμοί γύρω από το νέο άρθρο του δασκάλου Σενέρ, ή τις ατάκες των πολιτικών ηγετών, όμως να υπενθυμίσουμε ότι: Το κλειδί της λύσης στο Κυπριακό κρύβεται στην «γη» (εδαφικό) και στην «βία» (ασφάλεια). Αυτά τα άκρως σημαντικά προβλήματα θα πρέπει να λύσουμε στο άμεσο μέλλον.

X