ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Αναλύοντας την επικοινωνιακή στρατηγική του Ακιντζί

Το ακούσαμε και αυτό. Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος ακόμη και περιοχές της Σιβηρίας είναι στην «εμβέλεια» της ακτίνας δράσης της σύγχρονης Τουρκίας. Αυτό τονίζει ο Πρόεδρος της Τουρκίας. Η δήλωση του βρίσκει μεγάλο αντίκτυπο στην Αθήνα. Το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας υπενθυμίζει ότι η «Θράκη» είναι ελληνική, ευρωπαϊκή και δημοκρατική. Ακολουθούν αλυσιδωτές αντιδράσεις στην Αθήνα. Κλίμα σύγχυσης επικρατεί και στην Λευκωσία.


Και να φανταστεί κανείς ότι μόλις λίγες ώρες πριν από τις νέες δηλώσεις του Προέδρου Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν, σε πλατφόρμες του διαδικτύου, ο αρθρογράφος αυτής της στήλης δέχθηκε «επίθεση» από «προοδευτικά» στοιχεία της τ/κ κοινότητας, τα οποία ισχυρίζονται ότι τόσο ο ίδιος όσο και τα ε/κ μέσα δεν παρουσιάζουν την «πραγματική εικόνα» των συνομιλιών. Οι επικριτές μας τονίζουν: «Οι συνομιλίες οδεύουν προς θετική κατεύθυνση. Η λύση έρχεται. Σε λίγες εβδομάδες αλλάζουν τα δεδομένα στο Κυπριακό. Ο Μουσταφά Ακιντζί, από το βήμα της «Βουλής» έδωσε διαβεβαιώσεις».

Όπως γίνεται αντιληπτό, η προαναφερόμενη κριτική έχει στο επίκεντρό της την επικοινωνιακή εκστρατεία του «Προεδρικού» του κ. Ακιντζί. Ο κ. Ακιντζί και οι συνεργάτες του δίνουν αγώνα δρόμου για να «προϊδεάσουν» την εγχώρια κοινή γνώμη για την λύση που «έρχεται». Για ποια λύση μιλάμε όμως, όταν εξακολουθούν να υπάρχουν μεγάλα «κενά» στο εδαφικό και οι δυο πλευρές προβάλλουν συγκρουόμενες και διαφορετικές απόψεις στις εγγυήσεις; Ποια λύση όταν δεν καταφέρνουμε να ανοίξουμε ένα απλό οδόφραγμα στην Δερύνεια και διασκεδάζουμε τις εντυπώσεις στο ζήτημα των αγνοουμένων (βλπ. Περίπτωση Άσσιας); Ποια λύση όταν δεν εννοούμε να προσεγγίσουμε με κριτική σκέψη τα εκπαιδευτικά μας συστήματα και την προοπτική της οικοδόμησης οδών επικοινωνίας ανάμεσα στις δυο
κοινότητες;

Η τ/κ ηγεσία δεν έχει καμία πειστική απάντηση να δώσει στα προαναφερόμενα ερωτήματα. Αντιθέτως, μιμείται το αυταρχικό ύφος της τουρκικής πλευράς, βάλλει κατά των «αντιφρονούντων» και παρουσιάζει μια «τεχνητή» εικόνα, η οποία φυσικά δεν εμπεριέχει την ε/κ πραγματικότητα και οπτική γωνία. Η εν λόγω προσπάθεια «παραπληροφόρησης» βρίσκει αντίκτυπο και στους λεγόμενους κύκλους της ε/κ «προοδευτικής» παράταξης (της Αριστεράς και της τ/κ Δεξιάς), με κεντρικό μοτίβο την φράση «η ηγεσία του κ. Ακιντζί εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ελληνισμού και για αυτό συνεχίζουμε να τον υποστηρίζουμε».

Με την υποστήριξη της ε/κ πλευράς, αλλά και την καθοδήγηση της Άγκυρας και των ξένων παραγόντων λοιπόν ο κ. Ακιντζί παρουσιάζει την δική του «έκθεση προόδου» για το Κυπριακό. Οι συνομιλίες στο εσωτερικό του νησιού ολοκληρώνονται. Οι συγκλίσεις αυξάνονται. Προχωράμε στην διάσκεψη για το εδαφικό που θα πραγματοποιηθεί στο εξωτερικό (ενδεχομένως στην Ελβετία ή σε μια άλλη ουδέτερη χώρα). Σε αυτή την διάσκεψη, εκτός από το εδαφικό, οι δυο πλευρές θα έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν και άλλες «άλυτες» πτυχές του Κυπριακού. Μετά, δίχως προϋποθέσεις και καθυστέρηση, οι δυο κοινότητες και οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για τις εγγυήσεις. Έτσι, τις τελευταίες ημέρες του 2016 αναδύεται το πολιτικό πλαίσιο της λύσης. Ακολουθούν η συγγραφή των συνταγμάτων, αλλαγές νόμων, η διευθέτηση κάποιων λεπτομερειών της λύσης και φυσικά η προετοιμασία των δυο κοινοτήτων για την μετάβαση. Τέλος, στο δεύτερο μισό του 2017 η Κύπρος οδηγείται στο δημοψήφισμα για το νέο σχέδιο λύσης. Αυτό είναι λοιπόν, εν συντομία, το περιεχόμενο της προπαγανδιστικής εκστρατείας της τ/κ ηγεσίας.

Στην πραγματικότητα η «ιστορία» δεν είναι καινούργια. Παρόμοια επικοινωνιακά «τρικ» επιστράτευσε και η ηγεσία του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στα τέλη του 2009 και στις αρχές του 2010. Όπως σήμερα έτσι και τότε, ο Οζντίλ Ναμί, ο εκλεκτός της Άγκυρας στο Κυπριακό, βρισκόταν στο τιμόνι της τ/κ διαπραγματευτικής ομάδας. Όλα δείχνουν ότι ο ίδιος και οι συνεργάτες του γνωρίζουν πολύ καλά τον τρόπο με τον οποίο η τουρκική πλευρά μπορεί να ασκήσει πίεση στην ε/κ πλευρά.

Από την δική μας σκοπιά, αναλύοντας την επικοινωνιακή στρατηγική της ηγεσίας του κ. Ακιντζί, τα σημεία που ξεχωρίζουν είναι τρία. Πρώτον, όπως τονίσαμε παραπάνω, η εν λόγω στρατηγική αποφεύγει με επιμονή να δώσει πειστικές απαντήσεις για μια σειρά ερωτημάτων που αφορούν το εδαφικό και τις εγγυήσεις. Δεύτερον, η εν λόγω στρατηγική δανείζεται στοιχεία αυταρχισμού από την πολιτική γραμμή του τουρκικού κυβερνώντος κόμματος. Στο στόχαστρο της βρίσκεται κάθε άτομο που τολμά να αναρωτηθεί για τις διάφορες πτυχές της. Τέλος, η χρονική συγκυρία της εκστρατείας είναι σημαντική. Η εκστρατεία κορυφώνεται σε μια στιγμή που οι ρεβιζιονιστικές τάσεις της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και του τουρκικού Προεδρικού κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε διάφορα «μέτωπα». Πιστεύουμε ότι οι εν λόγω εξελίξεις είναι αλληλένδετες. Τουρκία και τ/κ πλευρά πιστεύουν ότι πλησιάζει η στιγμή των «μεγάλων αποφάσεων», με ή χωρίς την ε/κ πλευρά και την Αθήνα.

X