ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Από το κακό στο χειρότερο

Προτού να κατορθώσουμε να εξασφαλίσουμε ένα μικρό «περιθώριο ανάσας» μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντάνα, μας πρόλαβαν οι εξελίξεις στην κυπριακή ΑΟΖ. Λίγες μόλις ημέρες μετά την κατάρρευση των συνομιλιών, στα περίχωρα του νησιού ξεκίνησε μια νέα αντιπαράθεση, η οποία παρασέρνει ολόκληρη την Κύπρο σε «άγνωστα νερά».

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Τουρκία ετοιμάζεται να φέρει στο προσκήνιο εναλλακτικά σχέδια για το μέλλον του βόρειου τμήματος του νησιού. Την ίδια στιγμή, ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών συμμετάσχει στο Εθνικό Συμβούλιο του νησιού, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο πολλά ερωτηματικά σε ότι αφορά τον χαρακτήρα των διμερών σχέσεων Ελλάδας-Κύπρου.

Με αφορμή τις προαναφερόμενες εξελίξεις επαναλαμβάνουμε αυτό το οποίο επισημάναμε στο προηγούμενο άρθρο γνώμη μας. Οδηγούμαστε σε νέες εξελίξεις δίχως ίχνος αυτοκριτικής. Η συνέντευξη του Προέδρου στο συγκεκριμένο μέσο μιλά από μόνη της. Η ελληνοκυπριακή πλευρά προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα χωρίς όμως να κάνει καμία μνεία στις δικές της αδυναμίες και ελλείψεις. Για παράδειγμα δεν μας εξηγεί την στάση της κατά τους προηγούμενους μήνες όταν μας απασχολούσε –αν είναι δυνατόν εν έτει 2017- ο περίφημος εορτασμός του ενωτικού δημοψηφίσματος. Με τον ίδιο τρόπο, η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν έχει να δηλώσει τίποτα σε ότι αφορά τους προβληματισμούς της τ/κ πλευράς για την αποτελεσματική συμμετοχή στην ομοσπονδία και φυσικά την εκ περιτροπής προεδρία η οποία «έκλεισε» προφορικά την περίοδο Χριστόφια-Ταλάτ.

Την ίδια αποκαρδιωτική εικόνα συναντάμε και στην άλλη πλευρά της Πράσινης Γραμμής. Η τουρκοκυπριακή ηγεσία δεν δίνει καμία εξήγηση για το γεγονός ότι στο Κραν Μοντάνα ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, δηλαδή ο Υπουργός Εξωτερικών μιας ξένης χώρας, ήταν ο ρυθμιστής των εξελίξεων. Η τ/κ πλευρά δεν έχει να δηλώσει τίποτα για το γεγονός ότι δεν κατόρθωσε να προβάλλει μια εναλλακτική πρόταση για το ζήτημα των εγγυήσεων.

Εν συντομία οδηγούμαστε από το κακό στο χειρότερο και στις δυο πλευρές της Πράσινης Γραμμής. Μπορεί η πολιτική και η διπλωματία να κλειδώνουν την διχοτόμηση αυτού του νησιού αλλά τα λάθη μας ενώνουν. Η μοίρα μας είναι μια και μοναδική: να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη χωρίς να παραδειγματιζόμαστε από το παρελθόν. Την ίδια στιγμή παρατηρούμε την διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας, όταν λόγου χάριν κάποιοι σε κάτι επετείους αποφεύγουν να αναφερθούν στους εκτελεστές της ΕΟΚΑ Β’ κ.ο.κ.

Μπορεί κάποιοι αναγνώστες να θεωρήσουν ότι τα προαναφερόμενα αποτελούν κομμάτι μιας ευρύτερης «γκρίνιας» γύρω από τις τελευταίες εξελίξεις, ωστόσο τα ανησυχητικά σημάδια στον ορίζοντα της Κύπρου πληθαίνουν και δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Επεξηγούμε:

• Η Τουρκία δεν μπλοφάρει όταν αναφέρεται σε εναλλακτικά σχέδια. Το Προεδρικό έχει δώσει εντολή στο Υπουργείο Εξωτερικών για την βολιδοσκόπηση όλων των πλευρών και εξερεύνηση όλων των περιθωρίων για την δημιουργία ενός εναλλακτικού οδικού χάρτη για το βόρειο κομμάτι της Κύπρου.

• Στην περίπτωση της ΑΟΖ, μπορεί η Λευκωσία να θεωρεί ότι η νέα εστία έντασης θα περιοριστεί στην απλή επίδειξη ισχύος εκ μέρους της Τουρκίας, ωστόσο από την οπτική γωνία της Άγκυρας, οι τελευταίες εξελίξεις κάθε άλλο παρά ως καθησυχαστικές θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Η Άγκυρα, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σε πολλά πεδία, ετοιμάζει τις δικές της πρωτοβουλίες και δεν αποκλείεται σε σύντομο χρονικό διάστημα να δούμε τουρκική πλατφόρμα να πιάνει δουλειά στα περίχωρα του νησιού.

• Στο «μέτωπο» της τουρκοκυπριακής κοινότητας οι εξελίξεις είναι ακόμη πιο αποθαρρυντικές. Ο κ. Τσαβούσογλου επιστρέφει στο νησί για να επιβάλλει στην τουρκοκυπριακή πλευρά το εναλλακτικό σχέδιο της Τουρκίας. Η τ/κ Δεξιά εμφανίζεται έτοιμη για αποδεχθεί κάθε είδους σχέδιο, την στιγμή που η τ/κ Αριστερά παρουσιάζει σημάδια διάλυσης και αποσυντονισμού.

• Την ίδια στιγμή, στο νότιο κομμάτι του νησιού, στις «ελεύθερες περιοχές», τα φρέσκα καινοτόμα μηνύματα και τα δημιουργικά σχέδια δράσης για το μέλλον του νησιού απουσιάζουν από το προσκήνιο των προεδρικών εκλογών. Δυο υποψήφιοι της Δεξιάς και ένας παράγοντας του κεντρώου χώρου αναμετριόνται με βάση τις γνωστές-πάγιες θέσεις, την στιγμή που η Αριστερά αδυνατεί να προβάλλει τον δικό της υποψήφιο.

• Η ιθύνουσα τάξη του τόπου αδυνατεί –μέχρι στιγμής- να δημιουργήσει έναν οδικό χάρτη για την επόμενη ημέρα του Κραν Μοντάνα. Θέτω μονάχα ένα ερώτημα ως παράδειγμα για αυτή την μεγάλη αδυναμία: Ποια θα είναι η βάση πάνω στην οποία θα οικοδομηθούν οι σχέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας με τους 90.000 πολίτες της, οι οποίοι κινδυνεύουν να παραμείνουν στην άλλη πλευρά της Πράσινης Γραμμής;

Μπορεί τα ερωτηματικά να είναι πολλά και περίπλοκα, ωστόσο οι λύσεις στα προβλήματα είναι σχετικά απλές αρκεί να υπάρχει κοινή λογική, δημιουργικό πνεύμα και σοβαρότητα στο πολιτικό και διπλωματικό προσκήνιο. Αρκεί επιτέλους η κοινωνία στο σύνολό της να κάνει την αυτοκριτική της.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X