ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Επιστρέφοντας στο Βαρώσι, χάνοντας το νόημα

Το τελευταίο διάστημα η συζήτηση σχετικά με το μέλλον της κλειστής πόλης της Αμμοχώστου απασχολεί εκ νέου την κυπριακή κοινή γνώμη. Οι κάτοικοι της πόλης παρακολουθούν με προβληματισμό τα σχετικά δημοσιεύματα του εγχώριου τύπου την στιγμή που οι δυο πλευρές δεν αποκλείουν κανένα ενδεχόμενο σχετικά με την τύχη του Βαρωσιού.

Από την σκοπιά της Τουρκίας, το περίφημο «εναλλακτικό» σχέδιο για την κλειστή πόλη είναι σε γενικές γραμμές γνωστό. Η τ/κ Δεξιά και οι Τούρκοι αξιωματούχοι προτείνουν ο άνοιγμα της πόλης υπό τ/κ διοίκηση και την παροχή του δικαιώματος της επιστροφής στους κατοίκους της. Σε μια τέτοια περίπτωση, η τ/κ πλευρά προτίθεται να επωφεληθεί από την εμπειρία που θα προσφέρει το μοντέλο της επιστροφής των Μαρωνιτών στις εστίες τους και να αναζητήσει στο εξωτερικό την απαιτούμενη οικονομική στήριξη για το δύσκολο έργο της ανοικοδόμησης της καταστραμμένης πόλης.

«Δεν κρύβουμε το ενδιαφέρον μας για ένα τέτοιο σενάριο. Ωστόσο, το timing της εφαρμογής του σχεδίου φέρει μεγάλη σημασία. Δεν πρέπει να βιαστούμε», επισημαίνουν σε αυτό το μέσο καλά ενημερωμένες πηγές, οι οποίες παρακολουθούν τις εξελίξεις στο ζήτημα του Βαρωσιού.

Με την ευκαιρία που μου παρέχει το συγκεκριμένο άρθρο, σήμερα επιθυμώ να υπογραμμίσω ένα σημαντικό για εμένα σημείο. Η «αγωνία» και τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα σχετικά με το Βαρώσι δεν μας βοηθούν να ξεπεράσουμε το αδιέξοδο στο Κυπριακό. Απεναντίας, διευκολύνουν το προπαγανδιστικό έργο της τ/κ Δεξιάς και όσων επιθυμούν να απομακρύνουν την Κύπρο από την προοπτική της (ομοσπονδιακής) λύσης.

Επίσης την ίδια στιγμή, το να εστιάζουμε στις φήμες σχετικά με το Βαρώσι, κυρίως μέσα από τις μονόπλευρες αναλύσεις οι οποίες καταγράφονται στον εγχώριο τύπο, συμβάλλουμε στην ανάδυση ενός ακόμη προβληματικού σημείου. Εν ολίγοις, μέσα στα εν λόγω πλαίσια η προσοχή μας αποσπάται από τις σημαντικές εξελίξεις που διενεργούνται στην Κύπρο.

Μια από αυτές τις εξελίξεις είναι η δυναμική που αναπτύσσεται στην τ/κ κοινότητα εν όψει των πρόωρων «βουλευτικών εκλογών». Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για «βουλευτικές εκλογές» που αφορούν με έμμεσο τρόπο το Κυπριακό, η επικείμενη αναμέτρηση συνοδεύεται από διάφορες ενδιαφέρουσες εξελίξεις σε πολλά πεδία. Μπορεί το αποτέλεσμα των «εκλογών» να μην σηματοδοτήσει έναν μεγάλο πολιτικό «σεισμό» στο τ/κ πολιτικό προσκήνιο, ωστόσο το σίγουρο είναι ότι θα απελευθερώσει νέες κοινωνικές και πολιτικές δυναμικές οι οποίες έρχονται να αλλάξουν τα δεδομένα στο Κυπριακό.

Η πρώτη ανάγνωση των λιστών των υποψήφιων «βουλευτών» σε συνδυασμό με την τελευταία εικόνα που εκπέμπουν οι πολιτικοί φορείς της δεύτερης μεγαλύτερης κοινότητας,αποτελούν τους πρώτους οιωνούς προς αυτήν την κατεύθυνση. Η τ/κ Αριστερά, οι δυνάμεις που υποστηρίζουν την ομοσπονδιακή λύση με βάση τις αμοιβαίες υποχωρήσεις, αλλάκαι όσοι πολιτικοί φορείς ασκούν κριτική στην Άγκυρα για μια σειρά πρωτοβουλιών της, θα συμμετέχουν στις επικείμενες «εκλογές» από θέση άμυνας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η λίστα των υποψήφιων «βουλευτών» του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος όπου βρίσκουμε πολλές προσωπικότητες με νεοφιλελεύθερη κοσμοθεωρία.

Τα εν λόγω άτομα υποστηρίζουνμεν την ομοσπονδιακή λύση, αλλά στην βάση συγκεκριμένων κόκκινων γραμμώντης τουρκικής πλευράς, ενώ την ίδια στιγμή αποφεύγουν να υψώσουν την φωνή τους κατά της Άγκυρας. Παράλληλα, το τ/κ πολιτικό σκηνικό αλλάζει μέσα από την ενίσχυση (ανάδυση) νέων πρωταγωνιστών με κεντροδεξιό προφίλ (βλπ. Κόμμα του Λαού), αλλά και μέσα από την οργάνωση των εποίκων σε πολιτικό επίπεδο, οι οποίοι κατεβαίνουν στις «εκλογές» με το σύνθημα «ισχυρή και ανεξάρτητη ΤΔΒΚ».
Οι προαναφερόμενες εξελίξεις, η ανάλυση των οποίων φυσικά ξεπερνά τα όρια αυτού του άρθρου γνώμης, μπορούν να οδηγήσουν τον «καχύποπτο» αναγνώστη της Κ σε κάποια πρώτα συμπεράσματα.

Εν συντομία, οι τελευταίες εξελίξεις δεν αφήνουν πολλά περιθώρια εφησυχασμού για τους υποστηρικτές της λύσης. Η συζήτηση για «δευτερεύοντα» ζητήματα (σε καμία περίπτωση στόχος μου δεν είναι η υποβάθμιση της σημασίας του Βαρωσιού ή άλλων πτυχών του Κυπριακού) και το περίφημο blamegameδυο αποτυχημένων, στο Κυπριακό, ηγεσιών επιδεινώνουν το συνολικό κλίμα και στις δυο πλευρές της Πράσινης Γραμμής.

Θυμάμαι ότι στα φοιτητικά μου χρόνια με εντυπωσίαζε ένα σύνθημα των Ελλήνων συντρόφων-αναρχικών σε έναν τοίχο του Παντείου που έλεγε: «Εγώ σου δείχνω το δάσος και εσύ κοιτάς το δάχτυλο». Θεωρώ άκρως επίκαιρο το συγκεκριμένο σύνθημα στην περίπτωση της Κύπρου. Εστιάζουμε σε λεπτομέρειες της καθημερινότητας (Βαρώσι, εκλογές, μικροπολιτική κ.ο.κ.) και χάνουμε το νόημα, δηλαδή την αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών και πραγματικοτήτων στο Κυπριακό…
Εάν λοιπόν ξεκινήσουν σε λίγους μήνες εκ νέου οι συνομιλίες για το Κυπριακό, είναι άραγε δυνατό, εν μέσω τέτοιων πολιτικών και κοινωνικών συνθηκών ανωριμότητας να οδηγηθούμε σε ένα σχέδιο λύσης που να έχει μέλλον;

ΥΓ. Με αφορμή τις προεδρικές εκλογές έχει έρθει στην αυτιά μου μια συζήτηση που «σιγοκαίει» στους κόλπους της τ/κ Δεξιάς και εκείνων των δυνάμεων που στέκονται επιφυλακτικά, ή ακόμη και απορριπτικά, απέναντι στην ομοσπονδιακή λύση. «Να κλείσουμε τα οδοφράγματα» προτείνουν κάποιοι. Λόγια απόγνωσης ή κουβέντες του καφενείου θα χαρακτήριζαν κάποιοι άλλοι τέτοιου είδους τοποθετήσεις. Προσωπικά θέτω το εξής ερώτημα: Οι κυρίες/κύριοι που πρεσβεύουν τέτοιου είδους θέσεις έχουν αναλογιστεί τις επιπτώσεις μιας τέτοιας πράξης και επιτέλους έχουν καταφέρει να έρθουν αντιμέτωποι με τα λάθη που παρελθόντος που συνέβαλαν στην δημιουργία των οδοφραγμάτων;

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ