ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Κυπριακό: Προσοχή στις ψευδαισθήσεις

Το γνωρίζω πολύ καλά. Σε μια περίοδο που η κρίση στον τραπεζικό τομέα προκαλεί μεγάλες αναταραχές στον πολιτικό και οικονομικό βίο του τόπου, ο αναγνώστης δεν διαθέτει πολύ χρόνο και «όρεξη» για τα όσα συμβαίνουν στο Κυπριακό. Η πικρή πραγματικότητα του κυπριακού πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, οι επιπτώσεις του «παραμυθιού» ότι σε αντίθεση με την Ελλάδα «η μικρή Κύπρος» κατάφερε να βγει από την κρίση, επισκιάζει τις εξελίξεις που ακολουθούν στο Κυπριακό.

Και όμως, παρά την επικέντρωση της προσοχής μας στα οικονομικά δρώμενα, στο Κυπριακό, η επικείμενη επίσκεψη της νέας συνεργάτιδας του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για το Κυπριακό, μας προϊδεάζει για ένα έντονο διπλωματικό παρασκήνιο, το οποίο ενδέχεται να κορυφωθεί μέχρι την έναρξη του νέου κύκλου εργασιών στην κυπριακή ΑΟΖ. Για αυτόν τον λόγο, δεν θα πρέπει να υποβαθμίσουμε την σημασία των όσων διαδραματίζονται σε αυτό το «μέτωπο». Και φυσικά, για αυτόν τον λόγο, τα εγχώρια μέσα ενημέρωσης σπεύδουν να εστιάσουν στις νέες εξελίξεις.

Ωστόσο, σε ότι αφορά την «ανάγνωση» τόσο των δημοσιογράφων όσο και των πολιτικών, ξεχωρίζει ένα προβληματικό στοιχείο. Σε αντίθεση με την τ/κ πλευρά, όπως άλλωστε συνέβη και στα μέσα του 2015, στην ε/κ πλευρά, κάποιοι κύκλοι εκφράζουν μεγάλη αισιοδοξία για την προοπτική λύσης κατά την επόμενη περίοδο. Ελπίζω να μην επιβεβαιωθώ για μια ακόμη φορά, ωστόσο, οι εξελίξεις και τα δεδομένα στην άλλη πλευρά της Πράσινης Γραμμής και κυρίως στην Άγκυρα δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση αυτό το κλίμα της αισιοδοξίας. Και αυτό για τρεις βασικούς λόγους.

Πρώτον, στην άλλη πλευρά, με εξαίρεση το ανίσχυρο μέτωπο-μειοψηφία του «ναι», η πλειοψηφία της κοινής γνώμης, παρά το γεγονός ότι υπογραμμίζει την σημασία της λύσης, δεν προβάλλει μεγάλη αισιοδοξία για μια «γρήγορη λύση» εντός των επόμενων μηνών. Ο τ/κ τύπος δεν εκφράζει μεγάλες ελπίδες. Το ίδιο και οι πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες επιμένουν να επιρρίπτουν ιστορικές ευθύνες στην ηγεσία του Νίκου Αναστασιάδη για το μεγάλο αδιέξοδο. Και σαν δεν έφταναν όλα αυτά, οι «προοδευτικές δυνάμεις» εξακολουθούν να χάνουν δυνάμεις και ποσοστά. Το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα βυθίζεται στην εσωστρέφεια. Το Κόμμα Κοινοτικής Δημοκρατίας αντιμετωπίζει πρόβλημα ηγεσίας και ικανών στελεχών που θα είναι σε θέση να επικοινωνήσουν με όλες τις μερίδες της κοινωνίας. Τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών, με εξαίρεση την περίπτωση της Λευκωσίας, είναι αποθαρρυντικά. Το γεγονός ότι μέσα σε έξι μήνες, τα ποσοστά του κόμματος των εποίκων, στην Αμμόχωστο, εκτινάχθηκαν από το 6-7% στο 17% θα πρέπει να προβληματίσει τόσο την ε/κ πλευρά όσο και τους τ/κ.

Δεύτερον, στην Άγκυρα επικρατεί κλίμα απογοήτευσης και εκνευρισμού, και αυτό για τρεις βασικούς λόγους. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έχει απογοητεύσει τον Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν με το ψέμα του στις 16 Ιουλίου 2016, όταν υποσχέθηκε στην τουρκική πλευρά την άμεση επιστροφή των πραξικοπηματιών (ισχυρισμός του τουρκικού Προεδρικού). Στο Κραν Μοντάνα το δίδυμο Νίκου Κοτζιά-Νίκου Αναστασιάδη απογοήτευσε για μια ακόμη φορά την τουρκική πλευρά. Και τέλος, οι νέες κινήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου μαζί με το Ισραήλ και τις γειτονικές χώρες έρχονται να ενισχύουν το σύνδρομο καταδίωξης-Σεβρών της τουρκικής πλευράς, η οποία θεωρεί ότι δέχεται απειλές η τελευταία πατρίδα των Τούρκων στην Ανατολία.

Τέλος, δεν πρέπει να αγνοούμε το γεγονός ότι στην Άγκυρα, με τον όρο «λύση», οι ειδικοί και αξιωματούχοι εξακολουθούν να αναφέρονται σε ένα όραμα που διαφέρει σε πολλά σημεία από αυτό της ελληνικής πλευράς (Κυπριακό και Αιγαίο). Επίσης, και το περίφημο Σχέδιο Β΄ εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίκεντρο της υποτιθέμενης λύσης που προβάλλει η τουρκική πλευρά.

ΥΓ. Την στιγμή που γραφόταν αυτό το άρθρο γνώμης, η Τουρκία άλλαζε σελίδα. Η γειτονική χώρα εγκαινιάζει ένα αυταρχικό καθεστώς, στο οποίο οι εξουσίες συγκεντρώνονται στο χέρι ενός ατόμου. Και όλα αυτά, την στιγμή που στην χώρα αναδύεται ένα ισχυρό εθνικιστικό μέτωπο (όσοι επιμένουν σε αναγνώσεις του τύπου πολιτικού Ισλάμ, θα πρέπει να αναθεωρήσουν τις θεωρίες τους επιστρέφοντας στην ρίζα του κακού, στον παντουρκισμό). Με αφορμή αυτές τις εξελίξεις, επαναλαμβάνω ότι τόσο για την Τουρκία όσο και για ολόκληρη την περιοχή, ο εκδημοκρατισμός της γειτονικής χώρας παραμένει ως η μοναδική διέξοδος από τα μεγάλα προβλήματα. Πως; Με διάλογο και διπλωματικές πιέσεις.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X