Οι φίλοι-αναγνώστες της "Κ" το γνωρίζουν πολύ καλά. Εδώ και λίγες ημέρες, σχεδόν αμέσως μετά το τέλος της Διάσκεψης του Κραν Μοντάνα, στην άλλη πλευρά της Πράσινης Γραμμής στο ήρθαν προσκήνιο της επικαιρότητας διάφορα σχέδια που αφορούν το μέλλον του Κυπριακού.
Η Άγκυρα εμφανίζεται έτοιμη να προχωρήσει με τον δικό της οδικό χάρτη στο Κυπριακό Πρόβλημα, ενώ πολλές από τις πρωτοβουλίες της αναμένεται να τροποποιήσουν ριζικά το σκηνικό εντός των επόμενων μηνών, του χρόνου δηλαδή που απομένει μέχρι τις προεδρικές εκλογές. Σημείο εκκίνησης για την δρομολόγηση των σχεδίων της τουρκικής πλευράς αποτελεί η πρωτοβουλία για τους Μαρωνίτες. Την προηγούμενη εβδομάδα η τ/κ πλευρά έλαβε πολιτική απόφαση για την άμεση επιστροφή των Μαρωνιτών στα χωριά τους που βρίσκονται στο βόρειο κομμάτι του νησιού.
Οι πληροφορίες της "Κ" δείχνουν ότι ακολουθούν νέες πρωτοβουλίες που αφορούν τα εξής πεδία: Βαρώσια, Επιτροπή Ακίνητης Περιουσίας και άλλα πεδία του Κυπριακού. Στην Κύπρο, σε ολόκληρο το νησί, οι προαναφερόμενες εξελίξεις εκλαμβάνονται ως μια προσπάθεια για την δρομολόγηση ενός εναλλακτικού σχεδίου, ενός Σχεδίου Β΄ για το Κυπριακό. Αυτή την στιγμή, στο «μέτωπο» του Σχεδίου Β', η τουρκοκυπριακή πλευρά βρίσκεται ήδη ένα βήμα πιο μπροστά έχοντας ανακοινώσει τις πρώτες πρωτοβουλίες της. Την ίδια στιγμή η ελληνοκυπριακή πλευρά παρακολουθεί τα βήματα της τ/κ πλευράς και ετοιμάζει τα δικά της αντίμετρα.
Η συγκεκριμένη στήλη συμμερίζεται την άποψη του δάσκαλου Παράσχου, ο οποίος από τις στήλες της "Κ" υπενθυμίζει στον αναγνώστη ότι «η διχοτόμηση είναι ήδη εδώ». Σε αυτό το σημείο ακριβώς πιστεύουμε ότι προκύπτει ένα σημαντικό ερώτημα: Εκτός από τις νέες πρωτοβουλίες της ε/κ πλευράς, πως θα αντιδράσει η κυπριακή κοινωνία, στο σύνολό της, στα νέα τετελεσμένα γεγονότα; Με ποιο τρόπο, με ποια στρατηγική, τα λαϊκά στρώματα θα δώσουν άνιση μάχη με τον χρόνο και τα περίφημα Σχέδια Β; Πιστεύω ότι υπάρχουν δυο είδους απαντήσεις στο προαναφερόμενο ερώτημα.
Πρώτον, από την σκοπιά των κατεστημένων, διαπλεκόμενων συμφερόντων η απάντηση είναι σχετικά απλή. Όσοι έχουν μετατρέψει την νίκη ή την ήττα του Καλοκαιριού του 1974 σε «business» δεν πρόκειται να ορθώσουν το ανάστημα τους στα Σχέδια Β'. Για τους διαχειριστές των διαπλεκόμενων δικτύων εξουσίας και στις δυο πλευρές της Πράσινης Γραμμής, η διαιώνιση της διχοτόμησης, υπό νέες μορφές, είναι μια εξέλιξη που εξυπηρετεί πρωτίστως τα ταξικά τους συμφέροντα.
Στην δική μας Λευκωσία κάποιοι συνεχίζουν την πορεία τους στην ιστορία διεκδικώντας μέσα από τα άθικτα εγχώρια πελατειακά δίκτυα την εξουσία στην μισή επικράτεια ενός αναγνωρισμένου ευρωπαϊκού κράτους. Παράλληλα στην «άλλη» Λευκωσία, οι διαχειριστές του συστήματος αναζητούν νέα περιθώρια συνεργασίας με την Άγκυρα για να ενισχύσουν τα δικά τους ταξικά συμφέροντα. Ωστόσο, υπάρχει και μια δεύτερη ανάγνωση του όλου ζητήματος.
Μια σημαντική μερίδα της ντόπιας κοινωνίας και στις δυο πλευρές της διαχωριστικής γραμμής δεν συμφωνεί με την ιδέα της μετεξέλιξης-παγίωσης της διχοτόμησης. Σε αυτό λοιπόν, το σημείο προκύπτει η ανάγκη για μια εναλλακτική πρόταση η οποία από την μια θα αντιστέκεται στους σχεδιασμούς των τοπικών πελατειακών δικτύων και από την άλλη θα προβάλλει την δική της εναλλακτική στρατηγική για το μέλλον ολόκληρου του νησιού.
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα, κυρίως εξαιτίας της de facto διχοτόμησης του νησιού και της εικόνας αποσυντονισμού που παρουσιάζουν στο σύνολό τους οι διάσπαρτες φιλελεύθερες δυνάμεις του τόπου και φυσικά η εγχώρια Αριστερά. Παρόλα αυτά πιστεύουμε ότι υπάρχουν οδοί, αλλά και στρατηγικές με βάση τις οποίες οι «προοδευτικές» δυνάμεις θα κληθούν να δοκιμάσουν τις τύχες τους. Μια εναλλακτική οδός θα μπορούσε να ήταν η επιστροφή μιας μερίδας της τ/κ κοινότητας στο κυπριακό πολιτικό σύστημα. Φυσικά η δική μας ιδέα για την επιστροφή δεν έχει καμία σχέση με τα οράματα των ε/κ εθνικιστικών δυνάμεων που θέλουν τους τ/κ να αναλαμβάνουν διακοσμητικό ρόλο στο πολιτικό προσκήνιο της Λευκωσίας.
(Αντι)προτείνουμε λοιπόν, το εξής: Τροποποίηση των υφιστάμενων εκλογικών νόμων (αν υπάρχει ανάγκη) έτσι ώστε ακόμη και μια μικρή ομάδα τ/κ να έχει την δυνατότητα να επιστρέψει στο κυπριακό πολιτικό προσκήνιο. Χωρίς εμπόδια και μέσα από την λήψη των απαιτούμενων προνοιών, οι τ/κ θα πρέπει να έχουν την δυνατότητα να εκλέξουν τον δεύτερο Αντιπρόεδρο του ανεξάρτητου κυπριακού κράτους και να επιστρέψουν στην Βουλή των Αντιπροσώπων.
Επίσης, εφόσον προκύψει η ανάγκη, θα μπορούσε να συζητηθεί η επαναλειτουργία της τ/κ κοινοτικής βουλής. Οι τ/κ θα πρέπει να επιστρέψουν στην Κυπριακή Δημοκρατία με «αληθινές», όχι συμβολικές εξουσίες. Ο τ/κ Αντιπρόεδρος και οι τ/κ υπουργοί θα πρέπει να έχουν λόγο σε όλες τις ζωτικής σημασίας αποφάσεις, κυρίως στο ζήτημα της ΑΟΖ. Παράλληλα με την επιστροφή των τ/κ στο κυπριακό κράτος πρέπει να ξεκινήσει η ριζική ανασυγκρότηση των κρατικών δομών έτσι ώστε να λάβουν μια ώρα αρχύτερα πολυπολιτισμικό χαρακτήρα.
Η τουρκική γλώσσα και η τ/κ κουλτούρα με όλες τις εκφάνσεις της πρέπει να καταστούν εκ νέου ένα από τα βασικά στοιχεία της κυπριακής ταυτότητας. Ολοκληρώνουμε υπογραμμίζοντας δυο σημεία. Πρώτον, για όσους εκφράζουν δυσαρέσκεια με το υφιστάμενο state of affairs της Λευκωσίας και προσεγγίζουν τα προαναφερόμενα με μια δόση καχυποψίας, θέτουμε το εξής απλό ερώτημα: Η επιστροφή του τ/κ στο κράτος του δεν θα αποτελέσει τον «κατάλληλο» δυναμίτη στα θεμέλια του απαρχαιωμένου πελατειακού κράτους της Κύπρου; Δεύτερον, κάποιοι αναγνώστες ενδέχεται να αναρωτηθούν για το αν όντως θα υπάρξουν τ/κ που θα επιλέξουν να συμμετέχουν στο εν λόγω εγχείρημα.
Τους διαβεβαιώνουμε ότι υπάρχουν μερίδες της τ/κ κοινότητας που με την κατάλληλη πολιτική και επικοινωνιακή στρατηγική θα μπορούσαν να προσεγγίσουν θετικά το συγκεκριμένο εγχείρημα. Προσωπικά τουλάχιστον έχω δυο με τρία ονόματα-υποψήφιους για το αξίωμα του Αντιπροέδρου.
