ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Χτυπώντας τον Μπούταρη

Ιδεολογικά και πολιτικά μπορεί να μην υπάρχουν πολλά κοινά σημεία που με ενώνουν με τον Δήμαρχο της Θεσσαλονίκης. Παρόλα αυτά αποδέχομαι το γεγονός ότι ο Δήμαρχος της συμπρωτεύουσας είναι μια «έγχρωμη» πολιτική προσωπικότητα η οποία, από την ημέρα που αναδείχθηκε στο αξίωμα του Δημάρχου, κατάφερε να αλλάξει την επικαιρότητα σε διάφορα πεδία προς μια θετική κατεύθυνση.

Η εκλογή του Μπούταρη στο αξίωμα του Δημάρχου, με διαφορά μόλις λίγων ψήφων, στα χρόνια της κρίσης και του εθνικού μαρασμού, δεν ήταν μια τυχαία εξέλιξη. Ο Μπούταρης εισήλθε στην πολιτική από τις τάξεις του κεντρώου πολιτικού χώρου σε μια περίοδο που η χώρα ταλανιζόταν από τα μεγάλα σκάνδαλα και ο κρατικός μηχανισμός αδυνατούσε πλέον να ανταποκριθεί στις πολυεπίπεδες ανάγκες του «Ευρωπαίου» Έλληνα πολίτη που ζούσε στους έντονους ρυθμούς του καταναλωτισμού και του κομφορμισμού.

Από την στιγμή της εκλογής του, ο Μπούταρης έδειξε ότι δεν επρόκειτο να περάσει στην πολιτική ιστορία της χώρας ως ένας «κλασικός» καριερίστας πολιτικός. Στο πεδίο του φιλελευθερισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι κινήσεις του υπήρξαν ενθαρρυντικές. Σε μια «σκοτεινή περίοδο» της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, τάχθηκε υπέρ της σύσφιξης και βελτίωσης των σχέσεων με την γειτονική Τουρκία, υποστήριξε την προβολή των δικαιωμάτων και των διεκδικήσεων όλων των μερίδων της τοπικής κοινωνίας (λ.χ. των LGBTI) κ.ο.κ.

Το «έγχρωμο» και «όμορφο» προφίλ του Δημάρχου της Θεσσαλονίκης ενόχλησε μερίδες της ελληνικής κοινής γνώμης με αποτέλεσμα το προηγούμενο Σάββατο να βρεθεί στο στόχαστρο συμπολιτών μας οι οποίοι ξέρουν να λύνουν τις πολιτικές και ιδεολογικές τους διαφορές, με έναν μη ελληνικό τρόπο (κριτική σκέψη, διαλεκτική, διάλογος κ.ο.κ.), δηλαδή μόνο με την χρήση βίας.

Στην επίθεση που δέχθηκε ο Μπούταρης συναντάμε τα «γνωστά» και «οικεία» στοιχεία που απασχολούν την δυτική κοινωνία, την Ελλάδα, την Κύπρο και την περιοχή μας, στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης: Μίσος για το οποιοδήποτε Άλλο και ειδικότερα για τον γείτονα (βλπ. Τουρκία). Ομοφοβία (οργή για την διοργάνωση πορείας των LGBTQI και των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην συμπρωτεύουσα). Λούμπεν ιδεολογία (οργή για την πολιτική διαφθορά σε συνδυασμό με την απόγνωση μπροστά στις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης). Αναποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού και της κοινωνίας σε ότι αφορά την αναχαίτιση του εθνικιστικού και ρατσιστικού λόγου στον χώρο της πολιτικής, του αθλητισμού και των ίδιων των κρατικών δομών. Αναποτελεσματικότητα της ίδιας της Αριστεράς σε ότι αφορά την αντιμετώπιση αυτής της μεγάλης πρόκλησης.

Σε τελική ανάλυση, στην επίθεση που δέχθηκε ο Δήμαρχος της Θεσσαλονίκης συναντάμε την ίδια την κοινωνία, ή καλύτερα την ήττα της σύγχρονης κοινωνίας. Από αυτήν την άποψη, η συγκεκριμένη επίθεση ξεπερνά τα όρια της «μικρής Ελλάδας» και αγγίζει ολόκληρο τον δυτικό καπιταλισμό και φυσικά την δική μας, διαιρεμένη, Κύπρο.

Με αφορμή την αναφορά στην Κύπρο, πρέπει να υπογραμμίσω ότι με απασχολεί ένα ερώτημα, το οποίο θεωρώ σημαντικό. Ποια υπήρξε η στάση της ντόπιας κοινωνίας, κυρίως του υποτιθέμενου φιλελεύθερου πολιτικού κόσμου απέναντι σε παρόμοιες εξελίξεις; Πως αντιδράσαμε στην εδραίωση και την ισχυροποίηση του ρατσισμού, του εθνικισμού και της ομοφοβίας στα γήπεδα, στα σχολεία και στους δρόμους μας; Πως αντιδράσαμε στις αλλεπάλληλες επιθέσεις που δέχθηκαν Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας στην καρδιά της υποτιθέμενης ευρωπαϊκής Λευκωσίας; Γιατί σφυρίσαμε αδιάφορα όταν μπροστά στα μάτια μας εξαπλώθηκαν αστικοί μύθοι (του τύπου «οι ξένοι παίρνουν τσέκια από την κυβέρνηση και μας κλέβουν), οι οποίοι τροφοδοτούν ρατσιστικές εξάρσεις;

Τελικά, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές μας και την «απόσταση» που μας χωρίζει από την Θεσσαλονίκη, η επίθεση του Μπουτάρη μας αφορά, είναι δική μας υπόθεση. Το μόνο παρήγορο στην όλη υπόθεση είναι η τολμηρή και σθεναρή στάση του πραγματικά ανεξάρτητου τύπου της Ελλάδας (όχι τα μεγάλα ονόματα, αλλά «μικρά» και αποφασιστικά μέσα) και τα τελευταία προπύργια της κοινωνικής και πολιτικής αντίστασης. Εύχομαι να παραδειγματισθεί η Κύπρος…

ΥΓ. Σε ότι αφορά τα ζητήματα της τρέχουσας επικαιρότητας στην γειτονική Τουρκία σημαντικό είναι να σημειωθεί ότι λίγες εβδομάδες πριν από τις πρόωρες βουλευτικές και προεδρικές εκλογές, ο Πρόεδρος της Τουρκίας εξακολουθεί να αντιμετωπίζει μια σειρά προκλήσεων σε διάφορα πεδία παρά την διατήρηση της πρωτοκαθεδρίας του στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας. Η κατάσταση της τουρκικής οικονομίας επιδεινώνεται και «η ψαλίδα με το μέτωπο του όχι κλείνει απειλιτικά», όπως μας ενημερώνει μια πηγή από τον κύκλο του τουρκικού κυβερνώντος κόμματος. Ακολουθούν ενδιαφέρουσες εξελίξεις. Μείνετε συντονισμένοι στην Κ!...

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ