ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

#PoliticsBlog Ο Έιντα, ο Ντάουνερ και οι νέες στιγμές Μαίου 2013...

= ΤΡΙΤΗ 31 ΜΑΪΟΥ 2016

Του Ονασαγόρα

Του Ονασαγόρα

"Μπορεί να έχουν γίνει κινήσεις για εκτόνωση της κατάστασης που δημιουργήθηκε στην Κωνσταντινούπολη μετά την "προεδρική" εμφάνιση του Ακιντζί, ωστόσο υπάρχει ακόμη αρκετός δρόμος να διανυθεί για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ των πλευρών", η φράση είναι διπλωμάτη, πολύ καλού γνώστη του Κυπριακού, ο οποίος παρακολουθεί σε καθημερινή βάση τις εξελίξεις.

 

Σύμφωνα με τον ίδιο, ο οποίος λίγες φορές έχει πέσει έξω στις αναλύσεις και προβλέψεις του, ο Νίκαρος είναι ακόμη μουλαρωμένος για την κατάσταση, όχι μόνο για την στάση του Μουσταφά και του Ερντογάν (που ως ένα βαθμό ήταν αναμενόμενη) αλλά και του ίδιου του Μπαν Γκι Μουν και ιδιαίτερα του χαμογελαστού αστρολόγου του, Έσπεν Μπαρθ Έϊντα...

 

Όπως μου ανέφερε, το βάθος της κρίσης είναι πολύ περισσότερο απ' ότι αρχικά εκτιμήθηκε, αφού ο Νίκαρος έχει συνειδητοποιήσει ότι "κινδυνεύει να του μείνει η τάτσα του προέδρου που άθελα του άφησε να υποσκαφθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και ο θεσμός του Προέδρου", κάτι που ο ίδιος ούτε θέλει, "ούτε θα επιτρέψει ακόμα κι αν πρόκειται να συγκρουστεί δυναμικά με όσους το προωθούν".

 

Οι ξεκάθαρες τουρκικές προκλήσεις (όχι μόνο στην Κωνσταντινούπολη αλλά και πριν και μετά τη Σύνοδο) και το ενδεχόμενο να ξαναζήσουμε καταστάσεις του Μαίου 2013 (θυμάστε τον κ. Ντάουνερ;) ήσαν τα στοιχεία που προκάλεσαν την οργή του Νίκαρου, η οποία συνεχίζεται...

 

Με τον ίδιο θυμό και με στόχο "να μπουν τα πράγματα στη θέση τους" ήταν και η χθεσινή δήλωση του Ιωάννη Κασουλίδη στη νέα τουρκική πρόκληση περί εκλιπούσας Κυπριακής Δημοκρατίας. Απ' όσα μαθαίνω η θυμωμένη δήλωση του σχεδόν πάντοτε ήρεμου ΥΠΕΞ ότι η Τουρκία υποστηρίζει μόνη της την συγκεκριμένη θέση, από τα 193 μέλη του ΟΗΕ, και ότι "εκλιπούσα" από το πλαίσιο της διεθνούς έννομης τάξης είναι η τουρκοκυπριακή κοινότητα ως ψευδοκράτος το οποίο αναγνωρίζει μόνο η Τουρκία" δεν ήταν ούτε τυχαία, ούτε... αυθόρμητη. Αντιθέτως είχε σαφέστατο στόχο, τον οποίο φαίνεται να έχει πετύχει, εάν κρίνει κανείς από την "απάντηση-ευχή" Ακιντζί να μην επαναληφθεί η κρίση στις συνομιλίες.

 

Ωστόσο η νέα "προεδρική" του εμφάνιση στα κατεχόμενα στο μήνυμα του με την ευκαιρία του ενός έτους από την ανάληψη της ηγεσίας, κάθε άλλο παρά διώχνει την δυσπιστία για τον "νέο" ρόλο του...

 

Από τον λόφο της εξουσίας ακούω ότι ο Νίκαρος θεωρεί πως η φιλοδοξία του Μουσταφά να προβάλλεται ως "πρόεδρος" και μάλιστα "ισότιμος" και με μπαμπέσικες μεθόδους, επισκιάζει πια την φιλοδοξία του για λύση του Κυπριακού. Το πιο εκνευριστικό για τον Νίκαρο είναι ότι ο Έιντα φαίνεται να σιγοντάρει τον Μουσταφά...

 

Όπως επισημαίνεται ο Νίκαρος έχει στο ιστορικό του καταγεγραμμένες ενέργειες που δεν επιτρέπουν στους συνομιλητές του, είτε από τον ΟΗΕ, είτε στα κατεχόμενα να τον θεωρούν δεδομένο. 

 

Διπλωματική πηγή μου, μου υπενθύμισε την στάση του στο θέμα του Ντάουνερ, πριν ακριβώς δύο χρόνια, τον Μάιο του 2013. "Οι χειρισμοί του και μια επιστολή του προς τον Μπαν Γκι Μουν, οδήγησαν στην αποχώρηση με συνοπτικές διαδικασίες του Αλεξάντερ Ντάουνερ ως ειδικού συμβούλου, κάτι που αδυνατούσαν να πράξουν οι προηγούμενοι του", μου αναφέρθηκε. 

 

"Δεν αποκλείεται να ζούμε στιγμές του Μαίου 2013 σε μια αντιστροφή του χρόνου, χωρίς να σημαίνει ότι και αυτή τη φορά θα του "βγει" του Νίκαρου", ήταν η υποσημείωση της πηγής μου.

 

Το γεγονός ότι το θέμα δεν έχει κλείσει για τον Νίκαρο, επιβεβαιώνει το γεγονός ότι δεν έχει καθοριστεί ακόμη η νέα συνάντηση με Έιντε και Μουσταφά και οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου που φανερώνουν ότι η ενόχληση για την πλευρά μας συνεχίζεται.

 

Όπως έμαθα ακόμα και στην χθεσινή, τελευταία συνάντηση των Μαυρογιάννη-Ναμί ο Έιντε προσπάθησε πολύ για... διάσωση του μομέντουμ αλλά έμεινε να προσπαθεί μόνος...

 

----------------------------------------  

*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.    

 

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Ονασαγόρα

Politics Blog: Τελευταία Ενημέρωση

X