Του Ονασαγόρα
Το κυπριακό παράδοξο επαναλήφθηκε σε άλλη μια σημαντική εκλογική διαδικασία: Η εκλογή Συλλούρη στην προεδρία της Βουλής επέτρεψε, ως συνήθως, να εμφανιστούν σχεδόν όλοι ως νικητές...
Ποιος όμως πραγματικά νίκησε, τελικά;
Πολιτικός αναλυτής στον οποίο έθεσα χθες το ερώτημα απάντησε χωρίς περιστροφές: Ο Νίκαρος!
Όπως μου είπε αποδείχθηκε εύστοχη η αφόρητη πίεση που άσκησε ο Νίκαρος και οι επιτελείς του: Κασουλίδης, Χάσικος, Γεωργιάδης, Ιωνάς, Πετρίδης στην κρίσιμη συνεδρία του Πολιτικού Γραφείου. Επιτεύχθηκε ο κύριος στόχος που ήταν να αποτραπεί ο εφιάλτης που ονομάζεται Σιζόπουλος και να επιλεγεί ο Συλλούρης "με τον οποίο ενδέχεται να υπάρχει και συνεργασία για το 2018, όπως συνέβη και το 2013"...
Τα ονόματα που έπεσαν στο τραπέζι: Στέλλας Κυριακίδου, Αδάμου Αδάμου, Χαράλαμπου Θεοπέμπτου και Άγγελου Βότση για να λειτουργήσουν ως πόλοι κοινής αποδοχής, κάηκαν... γρήγορα. Οι κομματικές ηγεσίες πορεύτηκαν χθες με σαφέστατους στόχους την δημιουργία συμμαχιών με ορίζοντα το 2018, όσο κι αν όλοι το απορρίπτουν.
Ωστόσο το αποτέλεσμα, όπως μου ανέφερε ο αναλυτής επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις.
Η... ανάγνωση των νικητών ήρθε αμέσως μετά την τραυματική για όλους στη Βουλή, εκλογή Συλλούρη... Όλοι δηλώνουν, ως συνήθως νικητές: Το ΑΚΕΛ "νίκησε" γιατί παρέμεινε μέχρι τέλους πιστό στην (χαμένη εξαρχής) υποψηφιότητα του Άντρου. Ο ΔΗΣΥ "νίκησε" γιατί κατάφερε με δικούς του ψήφους να εκλέξει πρόεδρο και να κλείσει την πόρτα στον Σιζόπουλο, οι του ενδιάμεσου χώρου "νίκησαν" επειδή κατάφεραν έστω και στο παρά πέντε, να συμπήξουν μέτωπο. Η δε Αλληλεγγύη "νίκησε" επειδή ο δικός της υποψήφιος ήταν αυτός που τελικά ψηφίστηκε...
Η... ανάγνωση της ήττας όμως αντιστρέφει την εικόνα:
Το ΑΚΕΛ ηττήθηκε ξανά γιατί απέτυχε να εκλέξει πρόεδρο και να δημιουργήσει έστω και μία συμμαχία. Ο ΔΗΣΥ απέτυχε γιατί εξέλεξε τον διπλό αποστάτη του κόμματός του, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα και την Ελένη Θεοχάρους η οποία αποτελούσε λόγω των θέσεων της (που είναι οι ίδιες με αυτές του Συλλούρη) κόκκινο πανί. Επιπλέον, ο ηγέτης του μεγαλύτερου κόμματος δεν κατόρθωσε να πάρει ούτε μία επιπλέον ψήφο εκτός από αυτές του κόμματός του... ο ενδιάμεσος χώρος απέτυχε να εκλέξει τον... εκλεκτό του Σιζόπουλο και να ψήσει το ψάρι στα χείλη του Νίκαρου... Επιπλέον παρά την επίπονη προσπάθεια σύμπηξις κοινού μετώπου απέτυχε, δοκιμάζοντας την άρνηση Συλλούρη που τελικά πήρε και την ρεβάνς...
Η μεγάλη νικήτρια της χθεσινής εκλογής, Αλληλεγγύη, μπορεί ταυτόχρονα να κριθεί ως και η μεγαλύτερη ηττημένη! Ο υποψήφιός της δήλωσε εξαρχής ότι θα απέχει από τα κομματικά του καθήκοντα στην Αλληλεγγύη πλήττοντας αμέσως το κόμμα που με πολλές ελπίδες, υποσχέσεις και προσδοκίες δημιουργήθηκε και το οποίο εξέλεξε τρεις βουλευτές για να του μείνει τελικά ένας...! Μετά την αποχώρηση της Θεοχάρους για τις Βρυξέλλες (ως αναμενόταν) και την προεδροποίηση Συλλούρη, έμεινε ο Γιωργάλλας ως εκλελεγμένος "κανονικά" στην επαρχία του. Ο αντικαταστάτης της Θεοχάρους, ο εκ Λεμεσού Γιώργος Παπαδόπουλος με μόλις 767 ψήφους αλλά και ο Συλλούρης που έφυγε νωρίς για τον προεδρικό θώκο, επιβεβαιώνουν πως το νέο κόμμα έμεινε χωρίς εκπροσώπηση στην Βουλή των δυνάμεων που ο λαός ψήφισε!
Η συζήτησή μου με τον πολιτικό αναλυτή κατέληξε και σε μια άλλη ανάγνωση της χθεσινής εκλογικής διαδικασίας, ότι τελικά αυτός που μπορεί να θεωρηθεί στους νικητές είναι ο ίδιος ο Μαρίνος Σιζόπουλος! Αν και μετά βίας εκλέγηκε βουλευτής, κατάφερε να εμφανιστεί ως ο εκπρόσωπος του ενδιάμεσου χώρου κερδίζοντας πολιτικούς πόντους. Η διαμάχη του με τον Νίκαρο και τους αρχηγούς ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ του παρέχει την ευχέρεια να εμφανίζεται με ηγετικό προφίλ το οποίο μπορεί, να εξαργυρώσει σε ψιλή τιμή, τουλάχιστον εσωκομματικά.
Η επομένη των εκλογών βρίσκει όλα τα κόμματα μουδιασμένα. Η πρώτη κόντρα θα αφορά την ονοματολογία και αναμένεται να εκδηλωθεί μεταξύ ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ με αναφορά στο όνομα του γιατρού Αδάμου Αδάμου. Το ΑΚΕΛ επιμένει πως επίσημα δεν του προτάθηκε ποτέ το όνομα Αδάμου ενώ ο ΔΗΣΥ αφήνει να διαρρεύσει ότι το όνομα προτάθηκε χωρίς να υποστηριχθεί από την ηγεσία του κομμουνιστικού κόμματος.
Εάν μπορεί να εξαχθεί ένα ασφαλές συμπέρασμα από το χθεσινό σκηνικό είναι ότι η νέα Βουλή θα αναγκαστεί να ξοδέψει πάρα πολύ χρόνο για... διαβούλευση. Ακόμα και για τα πιο μικρά θέματα, για να υπάρξουν οι επιθυμητές συγκλίσεις θα χρειαστούν συμμαχίες που προϋποθέτουν συζητήσεις, συνεργασίες, πάρε-δώσε, υποχωρήσεις και ανοχή.
Παρά το αποτέλεσμα που ήταν "ανάγκη της στιγμής", μήπως βρισκόμαστε στην πιο δημιουργική φάση της κυπριακής Βουλής από καταβολής της;
Ανάγκασαν τελικά οι ψηφοφόροι τους επικεφαλής των κομμάτων να μπουν σε ένα διάλογο, ο οποίος δεν αποκλείεται να αποδειχθεί... αποτελεσματικός;
----------------------------------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
