Του Ονασαγόρα
Η ένταση που επικράτησε χθες στο Εθνικό Συμβούλιο ήταν καθοριστική των όσων θα ακολουθήσουν στις προσεχείς μέρες μέχρι το ορόσημο της Γενεύης...
Η εκτίμηση έμπειρου πολιτικού είναι πως "τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου συγχρονίζονται σε ένα σκληρό ροκ με το ΑΚΕΛ να παρακολουθεί αμήχανα, τον ΔΗΣΥ να παρακολουθεί με απορία και τον Νίκαρο σε αυτοάμυνα να θέτει κυρίως ερωτήματα παρά να δίνει απαντήσεις"
Ο ίδιος πολιτικός προβλέπει πως ο Νίκαρος παρά τη δυνητική στήριξη από ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ δύσκολα θα κερδίσει το παιχνίδι και να φέρει σε δημοψήφισμα με καλές προοπτικές μια πρόταση λύσης χωρίς μίνιμουμ συμφωνία στα θέματα αγκάθια. "Δυστυχώς και για τον Νίκαρο και για τον ΔΗΣΥ φαίνεται πως δεν μπορούν πια να επενδύσουν στα "αδελφικά" μαχαιρώματα των κομμάτων του Ενδιάμεσου ενώ κάποιοι εκφράζουν ως πιθανό και τον εφιάλτη συνένωσής τους ως ασπίδα για αποτροπή αυτού που ονομάζουν κακή λύση"
Ένας από τους πολλούς ηγέτες του Ενδιάμεσου υποστήριξε προχθές, μιλώντας στο περιθώριο συνάντησης για τις δημοτικές εκλογές, ότι "εάν ο Νίκαρος φοβήθηκε τις απειλές της Τουρκίας για πολιτογράφηση των εποίκων και πρόκληση επεισοδίων στην ΑΟΖ, σε ένα δείπνο με τον Ακιντζί και τον Έιντε, φανταστείτε πως θα αντιδράσει εάν πέσουν πάνω του σε μια διεθνή διάσκεψη και η Τουρκία και η Αμερική και η Βρετανία". "Ποια περιθώρια για ελιγμούς θα έχει εκεί και πώς άραγε θα μας αιφνιδιάσει ξανά;" διερωτήθηκε.
Πολιτικός παρατηρητής μου έλεγε χθες ότι τόσο ο πρίγκιπας Νικόλαος όσο και ο Λιλλήκας και ο Σιζό και ο Περδίκης αλλά και η Ελένη χαρακτηρίζουν πια ανοικτά σε κατ' ιδίαν συζητήσεις τον Νίκαρο ως επικίνδυνο και διαμηνύουν πως η μόνη αντίδραση που μπορούν να έχουν είναι η δυναμική δική τους αντιπαράθεση. "Είναι φανερό πως τα κόμματα του Ενδιάμεσου λειτουργούν πια οργανωμένα, έστω και με μίνιμουμ άτυπη συνεργασία με δύο αρχικούς στόχους: Την αμφισβήτηση του Νίκαρου με τη δημόσια "καταγγελία του" και την εξασφάλιση της παρουσίας τους στην Γενεύη". Όπως μου είπε: "Φαίνεται πως τα έχουν καταφέρει και για τα δύο".
Σε μεγάλο Δήμο η μάχη που διεξάγεται για τη δημαρχεία έχει λάβει δραματικές διαστάσεις. Όπως πληροφορούμαι ένας από τους διεκδικητές του... θρόνου έχει εργολαβικά αναλάβει τη διασπορά... λάσπης. Και αυτό το κάνει ιδιαίτερα κατά ενός υποψηφίου τον "οποίο φοβάται ιδιαίτερα". Ο υποψήφιος (και εργολάβος λάσπης), όπως ακούω, έχει τελευταία αρχίσει να αμφισβητεί και άτομα του επιτελείου του με κωμικοτραγικά περιστατικά. "Αλλάζει καθημερινά ρόλους. Από δράμα το γυρίζει σε κωμωδία. Σίγουρα θα μπορούσε να διαπρέψει καλύτερα στο θέατρο παρά στη δημαρχεία" μου είπε η πηγή μου, εκφράζοντας την συμπάθειά του για όσους συνεργάζονται αυτή την περίοδο με τον υποψήφιο...
Ούτε ζωγραφιστό δεν θέλουν να ξαναδούν τον Χριστόφια στην πριγκιπική αυλή. Μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του στον Σκάι ότι ο Τάσσος "λειτούργησε ως διχασμένη προσωπικότητα", ο τέως "καταγράφηκε δια παντός στην κατάμαυρη λίστα του πρίγκιπα Νικόλαου". Υψηλόβαθμο στέλεχος της Αυλής μιλούσε χθες σε φίλους, λέγοντας πως "ο Χριστόφιας ήταν που ήταν στην μαύρη λίστα, τώρα καταγράφηκε επίσημα και μόνιμα". Όπως είπε, από την οικογένεια του Τάσσου θεωρείται ιδιαίτερα προσβλητική και απαξιωτική η αναφορά Χριστόφια "ο Θεός να τον μακαρίσει", αφήνοντας και άλλα υπονοούμενα για τον Τάσσο. Όπως ανέφερε το στέλεχος "ο Χριστόφιας ενώ έχει καταγραφεί στην ιστορία ως πρόεδρος της διάλυσης και ο πιο ατζαμής πρόεδρος, τώρα πια έχει κάνει την αγνωμοσύνη επιστήμη".
--------------------------------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την
ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που
διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου
πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της
Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο
βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος
καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι
μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ
κανείς.
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την
ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που
διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου
πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της
Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο
βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος
καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι
μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ
κανείς.
