Του Τάσου Τρύφωνος
ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ
Τελικά δεν βάζουμε μυαλό. Μάλλον είναι στο DNA μας ως λαού. Φταίνε οι αλλεπάλληλοι κατακτητές; Φταίνε οι τρεις αιώνες Τουρκοκρατίας; Φταίει το απαρχαιωμένο κράτος του ’60 που κάθε μεταρρύθμιση συναντά αντίσταση και αντιδράσεις; Πάντως πάλι τα καταφέραμε θριαμβευτικά. Ακόμα πιο χαμηλά στον χάρτη της διαφθοράς διεθνώς σύμφωνα με πρόσφατη παγκόσμια έρευνα. Από την 29η θέση παγκοσμίως λίγο πριν από το ξεκίνημα της κρίσης, κατεβήκαμε στην 31η θέση και φέτος –ακόμα πιο χαμηλά– στην 32η θέση. Τρεις ολόκληρες θέσεις τα τελευταία χρόνια. «Σιγά τα ωά» μπορεί να πει κάποιος. Κι όμως σύμφωνα με την έρευνα κάθε ποσοστιαία μονάδα αντιστοιχεί σε 5% του ΑΕΠ, ενώ οι χώρες που έχουν καθοδική και όχι ανοδική πορεία χάνουν επενδύσεις και ξένα κεφάλαια, αφού ο συγκεκριμένος δείκτης είναι κάτι σαν «βαρόμετρο» για τους διεθνείς επενδυτές.
Θυμάστε που η κρίση θα μας έκανε καλύτερους και λιγότερο ανεκτικούς προς τη διαφθορά και πάσης φύσεως λαμογιά; Μπούρδες λέγαμε προφανώς… Θυμάστε που επίσης λέγαμε ότι στα χρόνια μετά το κούρεμα θα έβγαινε στην επιφάνεια ο καλύτερός μας εαυτός, θα αναδεικνύονταν οι «άριστοι των αρίστων» και θα πήγαιναν σπίτι τους οι κακοί και οι μέτριοι. Ότι θα ξαναμοιραζόταν η τράπουλα; Ότι οι υπαίτιοι της κρίσης θα πήγαιναν φυλακή; Ότι θα βλέπαμε τα ουσιώδη και όχι το περιτύλιγμα; Ευχολόγια χωρίς δυστυχώς επιβεβαίωση από την πραγματικότητα που ζούμε σήμερα.
Αντί όλων αυτών, όπως έγραψα και πιο πάνω, η κατρακύλα στη διεθνή λίστα διαφθοράς συνεχίζεται. Οι «άριστοι των αρίστων» δεν φάνηκαν ποτέ. Οι βουλευτές παρανομούν και το καυχιόνται, δίνοντας το σήμα για γενικότερη παρανομία άρα κοινωνία-ζούγκλα. Ο γενικός εισαγγελέας αφού εκπαραθύρωσε –δικαίως ή αδίκως– τον βοηθό γενικό εισαγγελέα , με ένα καθημερινό σίριαλ στα ΜΜΕ που κάθε άλλο ανήγαγε τα ουσιώδη και τα χρηστά της κοινωνίας μας, αποφάσισε ότι ο λαός είναι ο κριτής των βουλευτών του και όχι ο νόμος. Σε λίγο θα επικαλεστεί και τον Θεό.
Τα σκάνδαλα έχουν πολλαπλασιαστεί, το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου έχει κι αυτό κατρακυλήσει πολλά σκαλιά πιο κάτω. Ο κόσμος έχει χάσει την πίστη του στους θεσμούς αλλά δεν λέει να αλλάξει τα πράγματα και να τα πάρει στο χέρι του. Συνεχίζει να συνωστίζεται σε γάμους αιρετών αρχόντων για να δώσει το φακελάκι του, να ζητάει ρουσφέτια αλλιώς ψήφο δεν έχει, να ζει το όνειρο μιας θέσης στο Δημόσιο και πάει λέγοντας.
Ο καθένας πλέον βγάζει τα απωθημένα του στο πληκτρολόγιό του, πίσω από ένα αληθινό ή ψεύτικο προφίλ. Οι διαδικτυακοί καβγάδες και τα ξεκατινιάσματα είναι πλέον καθημερινότητα. Το επίπεδο της γλώσσας πέφτει επίσης μέρα με τη μέρα όπως και το επίπεδο και η αποτελεσματικότητα της παιδείας μας. Κάθε μεταρρύθμιση αντιμετωπίζεται με καχυποψία απ’ αυτούς που θέλουν να περιχαρακώσουν τα κεκτημένα τους, να «κατουρήσουν» την περιοχή τους και η κοινωνία ας κουρεύεται, ρε αδελφέ. Εμείς να είμαστε καλά. Τι μας νοιάζει για τους άλλους.
Τοξικές σκέψεις και πράξεις παντού. Το κουτσομπολιό ως μέρος του life style συνεχίζει να κυριαρχεί. Η ουσία που λέγαμε δεν ήρθε ποτέ. «ΣΟΚ: δείτε πώς άλλαξε τα μαλλιά της η Ελένη Μενεγάκη»… Σχέσεις και φιλίες χαλάνε με ένα block, ένα delete ή για ένα like. Η εικονική πραγματικότητα είναι πλέον γεγονός μπροστά στις οθόνες μας.
Τελικά πού είναι όλα αυτά που περιμέναμε ότι θα καλυτερεύσουν λόγω της κρίσης; Κι όταν αυτή η ριμάδα περάσει ποια θα είναι η επόμενή μας δικαιολογία κατά το καβαφικό «και τώρα τι θα απογίνουμε χωρίς Βαρβάρους;». Μήπως εν κατακλείδι η κρίση ήταν αφορμή όσο και η αιτία; Μήπως δεν έχουμε σωτηρία; (είδατε κάνει και ομοιοκαταληξία…).
