Του Τάσου Τρύφωνος
Έχω ξαναγράψει για την απορία μου πώς οι μεγάλες δυνάμεις και οι ηγέτες της Δύσης άφησαν βλακωδώς να εξελιχθεί το ντόμινο που μας έχει φέρει στη σημερινή προσφυγική κρίση και την ωρολογιακή αυτή βόμβα στα θεμέλια της Ευρώπης και της σύγχρονης κοινωνίας. Πρόκειται για εγκληματική παρανοϊκή αμέλεια στην καλύτερη περίπτωση ή ηλίθιους χειρισμούς και υπολογισμούς στη χειρότερη. Τώρα, λοιπόν, με τα εκατοντάδες νεκρά πτώματα στη Μεσόγειο, τα κλειστά σύνορα στην Ευρώπη, τα hot spots και την απειλή των Τζιχαντιστών, φαίνεται ακόμη πιο εγκληματικό που η προφανής και η μοναδική λύση για όλον αυτόν τον κυκεώνα δεν έχει αρχίσει να υλοποιείται ήδη από χτες. Δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση που το ξεκάθαρο στίγμα και μήνυμα για το ποια πρέπει να είναι αυτή η λύση έδωσε με άρθρο του στη New York Times ένας καλλιτέχνης και όχι ένας πολιτικός ή ένας ηγέτης ευρωπαϊκής χώρας. Εδώ και καιρό καταλάβαμε ότι το όραμα έχει εκλείψει από την πολιτική ηγεσία της Δύσης, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια.
Τι έγραψε, λοιπόν, ο διάσημος καλλιτέχνης, αλλά και δυναμικός ακτιβιστής Bono; Αυτό που ο κάθε λογικός άνθρωπος με όραμα και στρατηγική θα έγραφε. Ότι για να σταματήσει όλο αυτό το ατελείωτο δράμα και οι ορδές δυστυχισμένων ανθρώπων στην Ευρώπη θα πρέπει να λυθεί το πρόβλημα από τη ρίζα του. Και η «ρίζα» του είναι η επαναφορά στην ειρήνη και η ανοικοδόμηση της περιοχής. Οι Αμερικανοί με την αποχώρησή τους από το Ιράκ άφησαν χάος, το οποίο εκμεταλλεύτηκαν οι Τζιχαντιστές, προτού η χώρα προλάβει να σταθεί στα πόδια της. Στη Συρία, αυτός ο πολυμέτωπος εμφύλιος ισοπέδωσε τη χώρα από τα θεμέλιά της. Όπως είχε ισοπεδωθεί η Ευρώπη, μετά από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Πολύ σοφά και λογικά ο Bono έγραψε ότι μόνο ένα νέο σχέδιο Marshal είναι η απάντηση και η λύση του παγκοσμίου δράματος που παρακολουθούμε σήμερα με σκηνικό τη Μεσόγειο.
Αν δεν επενδύσει η Δύση στην ανοικοδόμηση της Συρίας, πρωτίστως, αλλά και του Ιράκ στην πορεία, έτσι ώστε να επανέλθουν αυτές οι χώρες σε συνθήκες ειρήνης και οικονομικής βιωσιμότητας, δεν λύνεται το πρόβλημα. Οι πρόσφυγες δεν έφυγαν από τα σπίτια τους από επιλογή, αλλά από ένστικτο επιβίωσης. Έχουν ακόμα, όπως και οι δικοί μας πρόσφυγες του 1974, την ελπίδα και την επιθυμία να γυρίσουν στα σπίτια τους μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν.
Αν η Γερμανία και οι υπόλοιπες χώρες ξοδέψουν τα δισεκατομμύρια ευρώ τους επενδύοντας στην ανοικοδόμηση της Συρίας, αντί στην αντιμετώπιση του προβλήματος, σίγουρα θα κάνουν καλύτερη επένδυση. Το σχέδιο Marshal γράφτηκε στην ιστορία όταν ο πρόεδρος Χάρρυ Τρούμαν το 1947 έπεισε το κογκρέσο ότι οι ΗΠΑ έπρεπε να ενισχύσουν οικονομικά τις χώρες της Ευρώπης που σχεδόν κατέρρευσαν μετά από το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Προφανώς, αυτό ήταν ένα σημαντικό εργαλείο για την αμερικανική εξωτερική πολιτική, αφού ενισχύοντας τις οικονομίες αυτών των χωρών απέτρεπε τον κίνδυνο να περιέλθουν στη σφαίρα επιλογής της Σοβιετικής Ένωσης.
Η ιστορία μπορεί να αλλάζει ονόματα και χώρες, αλλά πολλές φορές κάνει και κύκλους. Εδώ, λοιπόν, ένα νέο σχέδιο Marshal, όπως πολύ σωστά το περιέγραψε ο Bono στους New York Times, θα μπορεί να «αναστήσει» χώρες όπως η Συρία και το Ιράκ αποτρέποντας και εξαλείφοντας πλήρως τον κίνδυνο αυτές οι χώρες να πέσουν στον έλεγχο των Τζιχαντιστών και να «γεννούν» συνεχώς περισσότερους βομβιστές αυτοκτονίας, που σπέρνουν τον θάνατο σε ανυποψίαστους πολίτες στην καρδιά της Ευρώπης. Όταν κτυπάς την καθημερινή ζωή των Ευρωπαίων πολιτών, τότε χτυπάς στοn «πυρήνα» της κοινωνίας τους και δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο.
Από την άλλη, μου φαίνεται σχεδόν αφελές και χαζό να πιστέψω ότι αυτός δεν ήταν από την αρχή ο «κύκλος εργασιών» που θα ακολουθούσαν οι μεγάλες δυνάμεις στο θέμα της συριακής κρίσης. Αφού, δηλαδή, ισοπεδωθεί η χώρα, να παρέμβουν και μέσω της ανοικοδόμησης να επανέλθει η ειρήνη και η σταθερότητα, αφού φυσικά επωφεληθούν με συμβόλαια δισεκατομμυρίων πολλές δικές τους εταιρείες. Άλλωστε, όπως είπε ο Ηράκλειτος «πόλεμος πατήρ πάντων»… Το θέμα είναι όμως ότι έχουμε ήδη φτάσει στο σημείο μηδέν και οποιαδήποτε καθυστέρηση μπορεί να αποβεί μοιραία. Η στιγμή για ένα νέο σχέδιο Marshal είναι τώρα για τη Δύση.
