Του Τάσου Τρύφωνος
Παρακολουθώ τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τις κινήσεις γενικότερα της Τουρκίας σε σχέση με τις γεωστρατηγικές αλλαγές στην περιοχή αλλά και τις εξελίξεις στα εξοπλιστικά προγράμματα εδώ και είκοσι περίπου χρόνια ( ναι έχω και αυτή την πλευρά). Είναι η πρώτη φορά που ανησυχώ ιδιαιτέρως. Στο άρθρο μου στην «Καθημερινή» με τίτλο «Πού το πάει η Τουρκία;» στις 17 Δεκεμβρίου του 2017 ξεκινώντας επεσήμανα «εάν κάποιος είναι προσεκτικός οφείλει να προσέξει ή να ανησυχήσει για το πού το πάει η Τουρκία».
Ήταν αμέσως μετά την επίσκεψη του Ταγίπ Ερτογάν στην Αθήνα και τις απίστευτες δηλώσεις για αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάννης. Κλείνοντας στο ίδιο άρθρο έγραφα: «Οπως και να έχει όμως οι ενδείξεις που υπάρχουν σήμερα δεν επιτρέπουν ούτε στην Ελλάδα ούτε και στην Κύπρο να εφησυχάζουν, αντιθέτως πρέπει να ανησυχούν για το πού το πάει η Τουρκία. Άλλωστε, η αποτροπή είναι το καλύτερο «όπλο» που θα μπορούσε να αποτρέψει τα χειρότερα και να αναγκάσει την Τουρκία να αναθεωρήσει τα όποια περίεργα σχέδια μπορεί να έχει». Δυστυχώς, τα πράγματα και τα γεγονότα «έτρεξαν» γρήγορα και σήμερα ουσιαστικά μιλάμε για μια αναπνοή πριν από ένα γενικευμένο ελληνοτουρκικό πόλεμο που εκτείνεται μέχρι την Κύπρο.
Η αυξανόμενη ένταση στο Αιγαίο και ειδικά γύρω από τα Ίμια και την παραλίγο βύθιση του ελληνικού πολεμικού πλοίου από τουρκική κορβέτα , έφερε πολύ κοντά αυτή την πιθανότητα. Φαντάζεστε εάν ο καπετάνιος δεν έκανε τους κατάλληλους χειρισμούς και απέφευγε τον εμβολισμό τι σκηνικό πολέμου θα διαμορφωνόταν με ένα ελληνικό πλοίο βυθισμένο και 27 μέλη του πληρώματος νεκρά; Ποια κυβέρνηση θα άντεχε αυτό το βάρος και δεν θα υποχρεωνόταν να απαντήσει στρατιωτικά; Στην Κύπρο και συγκεκριμένα στο τεμάχιο 3 ουσιαστικά έχουμε μια πράξη πολέμου εκ μέρους της Τουρκίας με το στόλο της εκεί και την παρεμπόδιση του γεωτρύπανου της ΕΝΙ. Οι χειρισμοί της Ελλάδας και της Κύπρου πρέπει να είναι πολύ λεπτοί και αποφασιστικοί . Ουσιαστικά η Τουρκία θέλει να δείξει ότι αυτή κάνει κουμάντο στην περιοχή και εάν και μόνο το επιτρέπει θα προχωρούν οι σχεδιασμοί της κυπριακής κυβέρνησης και της ελληνικής στα θέματα της ΑΟΖ , της υφαλοκρηπίδας και της άντλησης φυσικού αερίου.
Όταν προειδοποιούσαν αυτοί που γνώριζαν για την εφιαλτική εικόνα σύγκρισης της ένοπλης ισχύος ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία , οι κυβερνήσεις κάτω από το βάρος μνημονίων και της οικονομικής κρίσης , έβαζαν το πρόβλημα κάτω από το «χαλί». Αυτό όμως θα ερχόταν να μας βρει με μαθηματική ακρίβεια. Το ίδιο ισχύει και για την εθνική φρουρά η οποία ουσιαστικά έχει παραμεληθεί από την κυβέρνηση του Τάσσου Παπαδοπούλου και μετά. Μόνο επί Γλαύκου Κληρίδη είχε αποκτήσει κάποια αποτρεπτική ισχύ. Όσον αφορά στην Κύπρο , είναι ουτοπία να πιστεύουμε ότι θα νικήσουμε την Τουρκία. Χρειαζόμαστε όμως ισχυρή εθνική φρουρά με αποτρεπτική δύναμη ισχύος για να καθυστερήσει την τουρκική προέλαση έτσι ώστε να δοθεί χρόνος στην Ελλάδα να επέμβει (πολύ δύσκολο) και το κυριότερο στον διεθνή παράγοντα να παρέμβει.
Τι κάνουμε τώρα όμως; Με τη διπλωματία πρέπει να σκεφτούμε out of the box . Η πραγματικότητα είναι ότι η Τουρκία του Ερτογάν δυστυχώς έχει την ισχύ να τα βάζει με όλους , ακόμα και με τις ΗΠΑ . Παίζει δυνατά το παιχνίδι της γεωστρατηγικής της θέσης και «φλερτάρει» έντονα με τη Ρωσία κάνοντας τους Αμερικανούς να ανησυχούν. Όμως όταν απειλούν με «οθωμανικό χαστούκι» τις ΗΠΑ , είναι η κατάλληλη στιγμή και ευκαιρία για το Ελληνοαμερικανικό λόμπι σε συνεργασία με το Αρμενικό και το Κουρδικό να κινηθούν προς ακύρωση της κολοσσιαίας παραγγελίας των 100 «στελθ» μαχητικών F-35 από την Τουρκία . Τα αεροπλάνα αυτά θα αρχίσουν να παραδίδονται στην τουρκική αεροπορία από το 2019 και σε συνδυασμό με τα άλλα μεγαλεπήβολα εξοπλιστικά προγράμματα της Τουρκίας , έχουν δώσει αυτό τον «αέρα» και την αυτοπεποίθηση για να προκαλεί τόσο έντονα την Ελλάδα στο Αιγαίο και την Κύπρο . Ας είμαστε ειλικρινείς.
Η Τουρκία έχει πλέον υπερβεί τα εσκαμμένα και ένα θερμό επεισόδιο , ακόμα κι ένας γενικευμένος πόλεμος είναι πολύ πιθανά. Ελληνική και κυπριακή κυβέρνηση πρέπει σήμερα να συντονίσουν τις διπλωματικές τους κινήσεις και πιέσεις σε Ευρώπη, ΗΠΑ , Ισραήλ και Ρωσία . Πρέπει να προχωρήσουν απαραίτητα εξοπλιστικά προγράμματα και για τις δυο χώρες και να γίνει προσπάθεια να ακυρωθούν κάποια τουρκικά μέσω πιέσεων. Δυστυχώς ο χρόνος μετράει εναντίον μας.
