Του Χρίστου Ζαβού
Ευτυχώς που είναι διαιτητές. Σκέψου να ήταν πιλότοι. Θα σε προσγείωναν με τα φτερά και θα σε απογείωναν σε καμιά βιτρίνα της Λάρνακας κοντά στις Φοινικούδες. Ή της Πάφου, εξαρτάται από πού πετάς. Ή ακόμη χειρότερα εάν ήταν γιατροί. Θα πήγαινες για αμυγδαλές και θα έφευγες μ’ ένα αρχίδι εάν είσαι αρσενικό. Να 'σαι μία κυρία, να πας στον πλαστικό για μπότοξ και να φύγεις σύμβολο της Michelin.
Ευτυχώς που είναι διαιτητές. Το πολύ, πολύ να πάει κανένας φυλακή, να κλάψει κανένας από τα νεύρα του και ο πιο αποστασιοποιημένος να γελά με τη ψυχή του με αυτά που βλέπει. Θα βλέπει και ο τουρίστας στο μπαρ και θα αναρωτιέται τι άθλημα παίζουν οι ντόπιοι στο νησί.
Πήγε λέει ο Κωστάκης ο Α’ και τους μίλησε στο καφενέ των διαιτητών. Παράγγειλε καμιά σουβλάκι, καμιά σεφταλιά να πουλήσει και ο βασιλιάς μούρη, να πουν οι δημοσιογράφοι ότι τους μίλησε θυμωμένα και να τελειώσει το πανηγύρι. Δηλαδή το πρόβλημα της διαιτησίας θα λυθεί με το μονόλογο του Κωστάκη στο καφενέ. Κανονική κοροϊδία.
Άσε που σκέφτομαι, ότι πλέον ούτε και ο Κωστάκης μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Κατάλαβαν και οι ίδιοι διαιτητές ότι το ποδόσφαιρο ανήκει στα χέρια μερικών «παραγόντων» και χέστηκαν από τον προϊστάμενο τους. Με το δίκαιο τους. Και εγώ το ίδιο πράγμα θα έκανα. Θα ακούσω το αφεντικό μου ή αυτόν που με πληρώνει;
Πλέον έχω την γνώμη ότι καλύτερα να πιστεύουμε ότι τα παίρνουν οι διαιτητές. Σκέψου δηλαδή να μην τα παίρνουν και να κάνουν τέτοια πράγματα. Έδωσε οφ σάιτ από τρίπλα!! Δεν λέω, αλλά μακάρι να τα έχει πάρει το παιδί. Γιατί το σενάριο να μην τα έχει πάρει είναι πιο εφιαλτικό. Είναι δηλαδή τόσο άσχετος!!!
Εάν ισχύει το δεύτερο σενάριο, τότε καλά σου τα λέω πιο πάνω. Χίλιες φορές που είναι διαιτητές, γιατί εάν ήταν κάτι άλλο, τότε τα πράγματα θα ήταν ακόμη πιο σοβαρά.
