Του Χρίστου Ζαβού
Καμία σχέση με τον τίτλο. Μάλλον παιγνίδια με τις λέξεις κάνουμε. Ούτε ξέρω αν είναι ωραίος, ούτε και εάν ή όχι νιώθει Έλληνας… όνομα και πράγμα. Με τον άνθρωπο λέμε ένα γεια, ούτε και τον έζησα ως πρόεδρο. Αλλού είναι η ουσία και έχει φυσικά άμεση σχέση με την ομάδα.
Η παρουσία του Άκη Έλληνα στη χθεσινή συγκέντρωση των προέδρων της ΚΟΠ, βάζει την ΑΕΛ σε μια νέα εποχή. Ο «Σοφοκλεϊσμός» έχει πια μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και ο Άκης είναι η νέα φιγούρα στον λειψό παραγοντικό κόσμο της ΑΕΛ. Εδώ και οκτώ περίπου χρόνια η ΑΕΛ, διέθετε μόλις τρεις παράγοντες. Σόφο, Γιάπας και παλαιότερα Παλλαρής. Συνεπώς το οποιοδήποτε καινούργιο άτομο προτίθεται να βοηθήσει είναι στα συν της ομάδας. Και η παρουσία του εκεί μόνο ως θετικό βήμα πρέπει να εκληφθεί.
Ο λόγος; Πρώτον γιατί η ΑΕΛ προσθέτει έναν ακόμη «λοχαγό» στη δύναμη της. Και δεν είναι όποιος και όποιος. Είναι πρώην πρόεδρος και γνώριμος στην πιάτσα. Γνωρίζει τη «βρωμιά» και δεν χρειάζεται χρόνο να προσαρμοστεί σ’ αυτήν. Δεν ήμουνα παρόν χθες, αλλά εύκολα διακρίνει κανείς την άνεση του ανάμεσα στα «θηρία» (τρομάρα μας) του αθλήματος.
Δεύτερο. Αναλαμβάνοντας την ευθύνη να βγει μπροστά εκπροσωπώντας την ομάδα στη συνέλευση των προέδρων, σημαίνει ότι είναι έτοιμος ν’ αναλάβει καθήκοντα και ευθύνες. Μπορεί σ’ αυτή τη νέα του θητεία να θριαμβεύσει ή να αποτύχει… το σίγουρο είναι ότι και αυτός εμπλέκεται πια στις διεργασίες της ομάδας. Είτε αυτές έχουν να κάνουν με το ποδοσφαιρικό τμήμα, είτε τις σχέσεις της ΑΕΛ με την ΚΟΠ, είτε ακόμη και το οικονομικό.
Τρίτο. Ελαχιστοποιείται σε μεγάλο βαθμό, το μάλλον ειλικρινές παράπονο του Σοφοκλέους τα τελευταία χρόνια, ότι είναι μόνος. Πλέον ο πρόεδρος δεν είναι μόνος αφού κάποια άτομα με προεξάρχοντα τον Έλληνα αλλά και τον Ιακωβίδη, έμπρακτα στέκονται στο πλευρό του και κατ’ επέκταση της ομάδας. Αυτό σημαίνει ότι η ισχύ της ΑΕΛ στο διοικητικό κομμάτι δεν περιορίζεται σε δύο άτομα, αλλά σε πολύ περισσότερα. Οι ευθύνες μοιράζονται ανάλογα και ο πρόεδρος, επαναλαμβάνω, δεν διαθέτει πια την ειλικρινή δικαιολογία της μοναξιάς…
Δεν ξέρω πως και τι καθήκοντα θ’ αναλάβει ο καθένας. Γνωρίζω όμως πολύ καλά ότι η ΑΕΛ μετά από χρόνια ξεφεύγει από το προσωποκεντρικό μοντέλο διοίκησης και εισέρχεται σε μια νέα εποχή. Η παρουσία του Έλληνα στη συνάντηση των προέδρων της ΚΟΠ, δεν ήταν απλά μια παρουσία… είναι η είσοδος της ΑΕΛ σε κάτι καινούργιο.
