Του Χρίστου Ζαβού
Τη χειρότερη των εντυπώσεων προκάλεσε η είδηση περί συνάντησης του Άντρου Καραπατάκη με τους βουλευτές Λάρνακας. Όχι, δηλαδή, πως είναι κάτι το πρωτόγνωρο για τα κυπριακά δεδομένα και πέσαμε από τα σύννεφα.
Πολύ περισσότερο γιατί πρωτοστάτης της εν λόγω πρωτοβουλίας ήταν ο πρόεδρος της ΑΕΚ, ένας άνθρωπος που όλοι νομίζαμε ότι εκπροσωπεί το καινούριο. Ο παράγοντας, που προσεγγίζει το άθλημα με μια τεχνοκρατική αντίληψη, που τόσο απουσιάζει από τη γενική παραγοντική κουλτούρα στην εγχώρια πιάτσα.
Και όμως, ο κ. Καραπατάκης ανέτρεξε για να βρει λύσεις στον πυρήνα της παθογένειας που ταλαιπωρεί το κυπριακό ποδόσφαιρο από τον καιρό που ιδρύθηκε η ΚΟΠ. Από μόνος του, δηλαδή, τόνωσε αυτήν τη διαχρονικά ιδιοτελή σχέση των κομμάτων με το άθλημα.
Αναρωτιέται κανείς το σκεπτικό πίσω από την απόφασή του. Πώς, δηλαδή, μπορούν οι βουλευτές της επαρχίας να βοηθήσουν μια ομάδα σε θέματα διαιτησίας;
Αντί να καθίσουν ως βουλευτικό σώμα να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο και τις κακουργηματικές πράξεις που πλέον το συνοδεύουν, θα κοιτάει ο κάθε βουλευτής να σώσει την ομάδα της επαρχίας του;
Εδώ και καιρό η Βουλή θα έπρεπε να εξετάσει την ανικανότητα των διωκτικών Αρχών να ξεσκεπάσουν το «συνδικάτο» που στήνει παιχνίδια, την εμπλοκή του υποκόσμου στο άθλημα, τη βία που κατά καιρούς κάνει την εμφάνισή της, τα άτομα που μπήκαν φτωχά στο άθλημα και τώρα έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό.
Δηλαδή, εάν τον πρόεδρο της ΑΕΚ μιμηθούν οι Λεμεσιανοί, οι Βαρωσιώτες ή οι Λευκωσιάτες πού θα καταλήξουμε και τι θα καταφέρουμε;
Δεν ξέρω τι κρύβεται πίσω από την απόφασή του να συναντηθεί με βουλευτές, αλλά το όλο σκηνικό μοιάζει με αυτό που οι περισσότεροι χρόνια θέλουμε να αφαιρέσουμε, σαν καρκίνωμα, από τον ποδοσφαιρικό οργανισμό. Τη σχέση, δηλαδή, των κομμάτων-βουλευτών με τις ομάδες και τους παράγοντες. Πόσω μάλλον δε αυτήν τη χρονική στιγμή, που μυρίζει προεκλογικός αγώνας. Τώρα που οι φανφάρες και οι υποσχέσεις μπαίνουν στην καθημερινή ρουτίνα…
Συμφωνώ με όλους όσοι λένε ότι η ΑΕΚ μπήκε στο στόχαστρο κάποιων, μ’ αποτέλεσμα σχεδόν σε κάθε παιχνίδι της τον τελευταίο καιρό να παίζει με δέκα, λόγω αποβολής παίκτη. Ίσως οι περισσότερες κόκκινες να είναι κιόλας άδικες ή πολύ τραβηγμένες. Η κόκκινη, όμως, στον Καραπατάκη είναι ξεκάθαρη… δεν είναι ούτε καν αμφισβητήσιμη.
