Του Χρίστου Ζαβού
Πολύ θα ήθελα να γράψω την άποψη μου γιατί κέρδισε ο Απόλλωνας. Τους λόγους που μεγαλώνει σαν ομάδα και δείχνει στους υπόλοιπους πως πρέπει να γίνεται το κουμάντο. Πόσο σωστά χειρίστηκαν την ομάδα τους πριν από τον τελικό. Ότι ο μοναδικός παίκτης που αγωνίστηκε στην ομάδα και μάλλον δεν θα μείνει είναι ο Μετσκά. Το ότι οι υπόλοιποι συμπεριλαμβανομένου και του προπονητή, έπαιξαν για τον εαυτό τους και για την ομάδα. Γιατί τους εμπιστεύτηκε η ομάδα. Γιατί έπαιξαν για το μέλλον τους που είναι συνυφασμένο με το μέλλον της ομάδας.
Πολύ θα ήθελα να γράψω, ότι οι Κύπριοι (Χάμπος, Αγγελή, Βασιλείου) είναι αυτοί που έδωσαν το τρόπαιο στους μπλε. Πολύ θα ήθελα να σταθώ στην προεδρία Κίρζη και στο τρόπο αντίληψης του για το άθλημα. Αλήθεια πόσους παράγοντες γνωρίζεις να κατέχουν το άθλημα όσο αυτός;
Θα ήθελα επίσης να γράψω τους λόγους που οι Αποελίστες έκαναν σύνθημα το «μείνε για πάντα Σεραφείμ». Ή ακόμη και ως παιδί που μεγάλωσα στη δεκαετία του 80’, έχω την Ομόνοια στο μυαλό μου ως κάτι μεγαλειώδες. Θα ήθελα να σταθώ στο πως τα κατάφεραν να καταστήσουν ένα τεράστιο κλαμπ σε προβληματικό οργανισμό. Τα λάθη του Μιλόγεβιτς Θα ήθελα να γράψω, ότι οι πλείστοι παίκτες που φοράνε το τριφύλλι, απλά δεν έχουν τα κότσια να το φοράνε. Θα ήθελα να αναφερθώ σ’ αυτόν το μεγάλο παίκτη που λέγεται Μαρκάσα… τον βλέπεις και πάει το μυαλό σου στον εμβληματικό Πουγιόλ.
Σεβόμενος όλους εμάς που αγαπάμε το άθλημα και μεγαλώσαμε μ’ αυτό, δεν έχω άλλη επιλογή να γράψω για τις μαλακίες που παρακολουθήσαμε. Θέλω να γράψω για τους οπαδούς του Απόλλωνα που αντί να πανηγυρίσουν επέστρεψαν σπίτι τους ντροπιασμένοι. Τα μικρά παιδιά που πήγαν γήπεδο και δεν κατάφεραν να χαρούν τα είδωλα τους. Όλους μας που είδαμε το ματς από την τηλεόραση και νιώσαμε απέχθεια για την ίδια μας την φάρα.
Δίκαιο έχει ο Κίρζης. Το πρόβλημα είναι της κοινωνίας. Είναι δικό μου, δικό σου, είναι όλων μας. Επίσης θέλω να υπερασπιστώ τους συνάνθρωπους μου στην Ουγκάντα, την χώρα των οποίων συγκρίνουμε οι περισσότεροι από χθες.
Ποιος σας είπε ότι στην Ουγκάντα, οπαδοί τραυματίζουν παίκτες τους ρίχνοντας αντικείμενα; Έχεις δει παίκτη στην Ουγκάντα να πανικοβάλλεται βλέποντας τον συμπαίκτη του αιμόφυρτο και να τα βάζει με τους οπαδούς της ομάδας του;
Ποιος σας είπε ότι στην Ουγκάντα, οι νικητές οπαδοί, αντί να χαρούν την ομάδα τους τρέχουν να ξυλοκοπήσουν τους ηττημένους παίκτες; Ποιος λέει ότι εκεί, ο κόσμος δεν σέβεται το δικαίωμα των παικτών να πανηγυρίσουν; Που ξέρεις αν στην Ουγκάντα κάνουν τρεις αστυνομικές συσκέψεις για να παρθούν μέτρα και δεν υλοποιείται τίποτα στην πράξη;
Από πού και ως που θεωρείς ότι στην αφρικανική χώρα, δεν μπορούν να μετατρέψουν ένα ποδοσφαιρικό παιγνίδι σε γιορτή; Είπε κανείς ότι στην Ουγκάντα, ο πρόεδρος της εκεί Ομοσπονδίας, μοιάζει με επικηρυγμένο που φοβάται να εμφανιστεί ενώπιον των οπαδών;
Είσαι σίγουρος ότι στην Ουγκάντα οι διοικήσεις λένε στους προπονητές για το ποιοι παίκτες θα παίξουν (βλέπε δηλώσεις Κετσπάγια); Ή ότι οπαδοί υποτιμούν και χλευάζουν παιδιά που μεγάλωσαν στην ομάδα τους (βλέπε Αντωνιάδης); Ή ότι παίκτες που δίνουν τη ψυχή τους όπως ο Βασιλείου δεν χαίρει της εκτίμησης όλων; Στην Ουγκάντα είσαι σίγουρος ότι αμφισβητείται με ντροπιαστικά σχόλια ένας ποδοσφαιράνθρωπος όπως ο Πέδρο Εμανουέλ; Ή ότι παίζουν σε γήπεδα που οι ίδιοι οι αρμόδιοι αποκαλούν επικίνδυνα; Στην Ουγκάντα πολιτικοί πουλούν μούρη και πατρίδα, δια μέσω του ποδοσφαίρου;
Πόσο περισσότερο στήνουν τα παιγνίδια στην Αφρική απ’ ότι εδώ; Πως το 3-0 γίνεται 4-3; Έχεις πάει σε γήπεδο στην Ουγκάντα και να κρατάνε κομματικά σύμβολα; Να παίζουν ποδόσφαιρο και οι νέες γενιές να κουβαλούν το καρκίνωμα των παλαιότερων;
Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσαμε να γράφουμε μέχρι αύριο για την άδικη σύγκριση που γίνεται με την Αφρικανική χώρα.
Εκ των δεδομένων αποδεικνύεται ξεκάθαρα ότι είμαστε λαός που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε ούτε τη χαρά μας. Και δεν μας αξίζει ούτε ο Πέδρο Εμανουέλ, ούτε ο Μαρκάσα, ούτε ο Βασιλείου, ούτε ο Ασίς, ούτε ο Παπουλής, ούτε, ούτε, ούτε…
Και δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Ή αλλάζουμε ή να πάμε όλοι να $&*%@. Ή αν θες να πνιγούμε…
