ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Κοινωνική Δικαιοσύνη ή Κοινωνική Αδικία;

Του Κωνσταντίνου Πογιατζή*

Επ’ αφορμής της Παγκόσμιας Ημέρας Κοινωνικής Δικαιοσύνης ,που καθιερώθηκε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το 2007 στις 20 Φεβρουαρίου με στόχο τη προσπάθεια να αντιμετωπισθούν με διεθνείς δράσεις η φτώχεια, η ανεργία και ο κοινωνικός αποκλεισμός μέσα σε μια ανοιχτή πολυπολιτισμική και αλληλοεπιδρώμενη κοινωνία, τονίζουμε ότι η κοινωνική δικαιοσύνη αποτελεί βασική προϋπόθεση για την κοινωνική αρμονία, την ισότητα και ισονομία των πολιτών ενός κράτους.

Οι Κυβερνώντες στην Κύπρο ενόψει βουλευτικών εκλογών περηφανεύονται για τα κατορθώματά τους και τις επιτυχίες των «μαγειρεμένων» αριθμών που μας παρουσιάζουν. Σημασία όμως έχει το βιοποριστικό επίπεδο των πολιτών, το αν η μανα μπορεί να αγοράσει τρόφιμα για το σπίτι της, το αν ο άνεργος γιος της δεν βρίσκει δουλειά, το αν η κόρη της σταμάτα τις σπουδές της για οικονομικούς λόγους, το αν ο πατέρας φυλακίζεται επειδή χρωστά εκατό ευρώ στις κοινωνικές ασφαλίσεις, περιπτώσεις που γνωρίζουμε όλοι και δυστυχώς κατάντησαν καθημερινότητα.

Για του λόγου το αληθές, έρευνα που έγινε από το ίδρυμα Bertelsmann (Bertelsmann Stiftung) που είναι ένα από τα μεγαλύτερα ιδρύματα ανεξάρτητων Δεξαμενών Σκέψης στον κόσμο με αντικείμενο τις Συνθήκες Κοινωνικής Δικαιοσύνης στις 28 χώρες της Ε.Ε δείχνει την απογοητευτική κατάσταση των συνθηκών κοινωνικής επιβίωσης που επικρατούν στη χώρα μας, την οποία κατατάσσει στην 19η θέση μεταξύ των χωρών της Ε.Ε! Η Κύπρος βρίσκεται μίση μονάδα κάτω από τον μέσο όρο των χωρών της ευρωπαϊκής οικογένειας. Η έρευνα αυτή γίνεται κάθε χρόνο και καταλήγει σε ένα σταθμικό δείκτη, στηριζόμενη σε ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα στα παρακάτω σε έξι πεδία κοινωνικής δικαιοσύνης:

• Αποτροπή της φτώχειας: Προσμετράται ο κίνδυνος και τα ποσοστά της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού στον συνολικό πληθυσμό και σε επιμέρους ομάδες, όπως τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι.
• Ισότιμη εκπαίδευση: Ποιοτική αξιολόγηση της πολιτικής για την εκπαίδευση, της κοινωνικοοικονομικής βάσης και των επιδόσεων της εκπαίδευσης, της προσχολικής παιδείας και των ποσοστών των μαθητών που εγκαταλείπουν πρόωρα το σχολείο.
• Πρόσβαση στην αγορά εργασίας: Ποσοστό ανεργίας του συνολικού ενεργού πληθυσμού, των νέων, των γυναικών, των ανειδίκευτων εργατών και των μακροχρόνια άνεργων.
• Κοινωνική συνοχή: Πολιτικές που αφορούν την κοινωνική ένταξη, τις διακρίσεις και την ισότητα των δύο φύλων.
• Υγεία: Πολιτική υγείας, προσβασιμότητα, εύρος της υγειονομικής περίθαλψης και του προσδόκιμου υγιούς ζωής.
• Απαγόρευση των διακρίσεων και ισότητα των γενεών: Πολιτικές για την οικογένεια, την συνταξιοδότηση – εξάρτηση της τρίτης ηλικίας, το περιβάλλον και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την ανάπτυξη της έρευνας.
Η μελέτη δείχνει, επίσης, ότι η γενική κατάσταση στην χώρα μας επιδεινώθηκε το τελευταίο χρόνο με το ποσοστό ανεργίας των νέων να αυξάνεται, τον κίνδυνο της φτωχοποίησης να αυξάνεται και ένα σύστημα υγείας συνεχώς να υποβαθμίζεται από την υπερφόρτωση και την κατάρρευση των δημοσίων νοσηλευτηρίων. Η κοινωνική ανισότητα μεταξύ των πλουσίων χώρων του Βορρά και των χώρων του Νότου έχει ενισχυθεί με την οικονομική κρίση. Το χάσμα αυτό δειχθεί να μεγαλώνει μέρα με την μέρα. Οι νέοι είναι περισσότερο θύματα αυτής της κοινωνικής ανισότητας. Αν τελικά η Ε.Ε είναι μια οικογένεια, η Κύπρος φαίνεται να είναι το απολωλός πρόβατο αυτής.

Αντί οι πολιτικοί και ιδιαίτερα οι Κυβερνώντες στην Κύπρο να αναλώνουν την φαιά ουσία τους στο πώς να πείσουν τον πολίτη ότι όλα πάνε καλά, βαδίζουμε καλά και βγαίνουμε από το μνημόνιο, με μοναδικό σκοπό να τον ξανά ξεγελάσουν και να υποκλέψουν τους ψήφους του (όπως βλ. αξιόγραφα, καταθέσεις) ας να αναλώνουν τις δυνάμεις τους στο να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και την εφαρμογή της κοινωνικής δικαιοσύνης στην Κύπρο.

 * Αντιπρόεδρος της Νεολαίας ΔΗΚΟ Πάφου

 

 

 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Προσωπικότητες στην ''Κ'': Τελευταία Ενημέρωση

X