ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ουκ ήλθον διακονηθήναι αλλά διακονήσαι

Εμείς οι άνθρωποι αλλοτριώσαμε τον πολιτισμό μας και μείναμε στα κενά λόγια, τα χωρίς ουσία και αντίκρυσμα. Πλαστογραφήσαμε την κουλτούρα μας και την πνίξαμε σ’ ένα κατακλυσμό από λέξεις. Λέξεις προπαγάνδας, λέξεις διαφήμισης, λέξεις πολιτικής, λέξεις εμπορίου, λέξεις απάτης. Η πλειονότητα των ομιλητών μας έγιναν προπαγανδιστές της πολιτικής, του εμπορίου, της εθνικής ζωής, των οικονομικών, που μας ξεγελούν, γιατί άλλο νόημα δίνουν αυτοί στα λόγια τους κι άλλο εμείς που τα ακούμε.

Η εποχή του Λόγου, που ήταν εστία πνευματικού φωτός έχει ξεπέσει στα κενά λόγια. Η επικοινωνία των ανθρώπων έχει σπάσει και στη θέση της θρονιάστηκε η εικόνα, ένας φόρτος οπτικών κραδασμών. Ο άνθρωπος μιλά με τη μηχανή, η μηχανή με τη μηχανή κι η μηχανή με τον άνθρωπο. Στο σχολείο ο καταιγισμός των εποπτικών μέσων, στους δρόμους οι αφίσες, στο σπίτι η τηλεόραση και τα πολύχρωμα περιοδικά, οι ρεκλάμες, οι φωτογραφίες, τα σκίτσα, οι γελοιογραφίες, το διαδίκτυο. Μια πολυχρωμία εικόνων που ζαλίζει και όπου ο άνθρωπος υποβαθμίστηκε ή και απουσιάζει ή κατακερματίστηκε, χάνοντας το πρόσωπό του. Από τη γοητεία του Λόγου, που καλλιεργούσε την ευεξία της ψυχής και μας έτρεφε πνευματικά, καταντήσαμε στην παρδαλή εικόνα, που νοθεύει την «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ δοθεῖσαν ἡμῑν ὡραιότητα».


Η ποιότητα της ζωής μας κλονίζεται, ακατάλυτες αξίες δοκιμάζονται σκληρά, η επικοινωνία των ανθρώπων κατάντησε σαν μια μακρινή φωνή, ωσάν να καλεί από μακριά ο ένας τον άλλο. Ακούστε τον γλυκύν Ιησού: «Υπὁδειγμα γάρ ἔδωκα ὑμῑν ἵνα, καθώς εγώ εποίησα ὑμῑν, και ὑμεῑς ποιῆτε». Μέσα σ’ αυτή την παραζάλη της απατηλής εικόνας, ο Λυτρωτής του κόσμου υψώνει το υπόδειγμα της διακονίας, της υλοποιημένης αγάπης, που σαρκώνεται στην πράξη και που παραμένει για όλους μας ο δρόμος της λύσης.
Στο εμπόρευμα της εικόνας, στο σπάσιμο της επικοινωνίας και στο κομμάτιασμα του ανθρώπινου προσώπου, η διακονία γεφυρώνει τα διεστώτα και δείχνει το δρόμο της ευτυχίας και τη γοητεία των ηθικών αξιών, που ενώνει τους ανθρώπους. Ο Μίλτων τυφλός είδε τον Παράδεισο, ο Μπετόβεν κωφός έγραψε την ενάτη συμφωνία, η Έλλεν Κέλλερ κωφάλαλη μας άφησε βιβλία σταθμούς, ο Όμηρος τυφλός ποιητής έγραψε την Ιλιάδα και την Οδύσσεια.


Ο άνθρωπος δεν υπάρχει χωρίς τους άλλους κι αυτή είναι αλήθεια «κλισέ». Μέσα στη φαντασμαγορία των φωτεινών εικόνων ο άνθρωπος βουβαίνεται και σιωπά. Οι πιο έξυπνοι και ζωντανοί της νεολαίας αρνούνται να παγιδευτούν μέσα σ’ αυτό τον ψεύτικο κόσμο και κυριεύονται από το αμόκ της αυτοκαταστροφής. Οι λιγότερον ζωντανοί καταφεύγουν στο βύθισμα της ψεύτικης ονειρικής ζωής, των παραισθησιογόνων.


Η φωνή του Ιησού υψώνεται υγιής και διαυγέστατη. «Υπόδειγμα γάρ ἐδωκα ὑμῑν ἵνα, καθώς ἐγώ ἐποίησα ὑμῑν, και ὑμεῑς ποιῆτε”. Ιδού το υπόδειγμα της διακονίας, της εφαρμοσμένης αγάπης κι όχι τα κενά λόγια. Ο άνθρωπος γίνεται πρόσωπο, όταν υπηρετεί τους άλλους. Ο Ιησούς, ο πρώτος Διάκονος, πλένει τα πόδια των μαθητών του, αυτών, των απαίδευτων ψαράδων της Γαλιλαίας. Δέστε τη μητέρα, που διακονεί έμπρακτα στα νυχτέρια, με υπομονή αρυτίδωτη, που δεν εκπίπτει. Δέστε το δάσκαλο, που αναλίσκεται στην έδρα να διδάξει και να διαπλάσει ψυχές. Τη νοσοκόμα στο προσκεφάλι του αρρώστου. Διακονία είναι μίμηση της πράξης του πρώτου Διακόνου, που είπε «οὐκ ἦλθον διακονηθῆναι ἀλλά διακονῆσαι».


Αν, όπως έχει ειπωθεί, «η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο», τότε η διακονία είναι η ομορφιά της ζωής. Αλλά για να έχεις ζωή, πρέπει ν’ αγαπάς τη ζωή και πρέπει νάχεις μέσα σου ζωή, για να δώσεις ζωή. Διακονία είναι η ζωντανή υπηρεσία, που γίνεται με χαμόγελο κι όταν ακόμα προσβάλλεται, αδικείται, διαβάλλεται, χλευάζεται, συκοφαντείται. Δεν είναι η αγιότητα. Είναι η μεγαλοφυΐα της καλοσύνης. Δεν επιζητεί επιβράβευση. Αν της προσφέρεις επιβράβευση προσβάλλεται, γιατί δεν είχε διανοηθεί να βραβευτεί. Τι ανάγκη έχει η ηλιακτίδα από το φώς;


Η διακονία είναι η λάμψη της αγάπης• κι όταν μας αγγίζει, μεταμορφώνει την ύπαρξή μας και σφραγίζει την ψυχή μας. Κι όταν μας δοθεί η χάρη να τη δούμε, η καρδιά μας λαχταρά, η ψυχή μας σκιρτά και δοξάζουμε το Θεό ότι και στην εποχή μας υπάρχουν άνθρωποι, που δεν αλλοτριώνουν το Λόγο σε λόγια κενά ή σε επίδειξη, ή σε θέαμα ή σε υποκρισία. Τι επίδειξη μπορεί να υπάρχει στα χέρια της ψυχούλας που τρέφει κρυφά τον πεινασμένο; Όταν ο άνθρωπος διακονεί, γίνεται ιερέας της Κτίσης, προσφέρει λογική λατρεία, είναι η θεληματική προσφορά μέσα στη βαρβαρότητα. «Είναι να πλένεις τα πόδια του Ιούδα».


Εμείς κοιτούμε το Σταυρό ανάποδα, τον χρησιμοποιούμε για να σταυρώνουμετους άλλους. Και την αγάπη; Οι άλλοι να μας αγαπούν. Και την υπηρεσία; Οι άλλοι να μας υπηρετούν. Κρατήσαμε τη διδασκαλία του Χριστού ως φλύαρα λόγια και διώξαμε τη διακονία. Η κόπωση, ο ανθρώπινος υπολογισμός, η αγνωμοσύνη, η προδοσία, μας τσάκισαν. Αστόλιστη κι αμύριστη, αφτιασίδωτη κι ακαλλώπιστη σαν τη Σφίγγα είναι η πραγματικότητα της εποχής μας.

Σήμερα, μηνύματα και εικόνες κυβερνούν τον κόσμο, που τέμνουν το ανθρώπινο πρόσωπο και μεταλλάσσουν την ουσία της ψυχής μας και μόνο η εφαρμοσμένη διακονία ζωογονεί τις καρδιές των ανθρώπων. Ιδού η φωνή του Λυτρωτή: «Οὐκ ἦλθον διακονηθῆναι ἀλλά διακονῆσαι.»

*Η κ. Μαρία Χατζηνικολάου είναι φιλόλογος.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Προσωπικότητες στην ''Κ'': Τελευταία Ενημέρωση