Η ευλογία του να μπορείς να αποκλειστείς

Η συζήτηση για το ποιο είναι το καλύτερο και θεαματικότερο σπορ, είναι πάντα επίκαιρη και κυρίως οι μπασκετικοί έχουν να πουν πως τους αδικούν στη σύγκριση. Είμαι εξ εκείνων που βλέπω αρκετά διαφορετικά αθλήματα όμως κακά τα ψέματα το ποδόσφαιρο είναι το Νο1. Βασικός λόγος για αυτό η απήχηση που έχει στον κόσμο και το γεγονός πως «αντέχει» βραδιές σαν τη χθεσινή (13/11) στο Σαν Σίρο που μια Ιταλία έμεινε εκτός μουντιάλ.

Στο μπάσκετ αν συνέβαινε κάτι ανάλογο, θα έβρισκαν τρόπο να τη βάλουν να παίξει από το παράθυρο με κάποια wildcard ή άλλο τρόπο που θα σκέφτονταν στη FIBA. Ευτυχώς, στο ποδόσφαιρο ξέρουν όλοι στην Ιταλία πως μουντιάλ θα δουν από τον καναπέ τους γιατί την πρόκριση πρέπει να την κερδίσεις μέσα στο γήπεδο. Εμπορικά είναι μεν κάποια ζημιά, αλλά το ποδόσφαιρο ως σπορ την αντέχει. Όλα τα υπόλοιπα όχι.

Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, για τους Ιταλούς αυτή η ντροπή είναι μια ευκαιρία να επανέλθουν στο κορυφαίο επίπεδο αν ξέρουν να την εκμεταλλευτούν. Οι Γερμανοί πίσω στο 2004 έπαιξαν ένα Euro στο οποίο έγιναν ρεζίλι δυο χρόνια πριν φιλοξενήσουν το μουντιάλ! Αναζήτησαν το λάθος, έφτιαξαν ένα νέο πλάνο για την Εθνική τους, την ανανέωσαν και τώρα είναι πάντα στα τελικά στάδια όλων των διοργανώσεων. Οι Βραζιλιάνοι δέχθηκαν το πιο ηχηρό χαστούκι της ιστορίας μέσα στο σπίτι τους. Δείχνουν να κάνουν βήματα μπροστά με νέα ομάδα χωρίς παίκτες που αποδεδειγμένα δεν μπορούσαν. Οι Γάλλοι έλειψαν από το μουντιάλ του 1994, αλλά το 1998 πανηγύρισαν τον τίτλο. Οι Άγγλοι αντίθετα δεν έδειχνα ποτέ να αντιλαμβάνονται τι πάει λάθος και κατέβαιναν σε κάθε διοργάνωση με την ίδια νοοτροπία, για να υποστούν τον ίδιο εξευτελισμό. Τώρα τελευταία πάντως, κάτι φαίνεται να αλλάζει και εκεί αλλά κρατώ μια πισινή. Από τις νύχτες ντροπής μαθαίνεις περισσότερα παρά από εκείνες του θριάμβου, φτάνει να αναλύσεις σωστά το τι πήγε λάθος. Οι Ολλανδοί π.χ. δε δείχνουν να έχουν πλάνο σοβαρό και έτσι θα δουν δεύτερη σερί διοργάνωση από τον καναπέ τους. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τις αποφάσεις των Ιταλών και δεν αναφέρομαι στο μέλλον του Βεντούρα.

Η βραδιά όμως ήταν για τους Σουηδούς, που μετά από 12 χρόνια θα ξαναζήσουν τη χαρά ενός μουντιάλ. Χωρίς Λάρσον, χωρίς Ζλάταν, χωρίς Μέλμπεργκ αλλά με την ψυχή και την καρδιά που η περίσταση απαιτούσε. Ο τρόπος που οι Ιταλοί πάλευαν για να κερδίσουν και το πώς πίεζε με κάθε τρόπο το κοινό στο Μιλάνο, δείχνει και την αξία του επιτεύγματος.

Για το τέλος σας παραθέτουμε και τη λίστα με τις συμμετοχές όλων των εποχών σε μουντιάλ. Βραζιλιάνοι και Γερμανοί παραμένουν οι μοναδικές χώρες που δεν αποκλείστηκαν ποτέ από τα προκριματικά. Έχουν δυο συμμετοχές λιγότερες τα «Πάντσερ» αλλά όχι για αγωνιστικούς λόγους. Το 1930 δεν ταξίδεψαν στην Ουρουγουάη και το 1950 τους απαγορεύτηκε η συμμετοχή για πολιτικούς λόγους.