ΠΗΓΗ: sport-fm.gr
Μια λαμπάδα στο μπόι του Πέτρου Μάνταλου πρέπει ν’ ανάψει η ΑΕΚ!
Παίζοντας το ίδιο άσχημα με πριν τη διακοπή -κι ενώ η νέα γκέλα έμοιαζε αναπόφευκτη- ο αρχηγός πήρε απ’ το χέρι την «Ένωση» και την οδήγησε σε αγχωτική νίκη (3-0) επί του Πλατανιά.
Με τον ηγέτη τους να σκοράρει δυο φορές (77’, 90’) και τον Αραβίδη να δίνει ενδιάμεσα τη δική του απάντηση (87’), οι «κιτρινόμαυροι» επέστρεψαν στις επιτυχίες και έστω και χωρίς να πείσουν, διατήρησαν την επαφή με τις πρώτες θέσεις.
Ελάχιστος κόσμος στο ΟΑΚΑ, έδειξε τη δυσφορία του για τη βελτίωση που ΔΕΝ έδειξε η ομάδα, αλλά τη βοήθησε στο τέλος να πανηγυρίσει το πρώτο τρίποντο επί των ημερών του Ζοσέ Μοράις.
Πώς έπαιξε
Στην απόφαση να αλλάξει τελικά τερματοφύλακα προχώρησε ο Ζοσέ Μοράις. Μετά τα λάθη του Ανέστη στα προηγούμενα ματς, ο Πορτογάλος τον άφησε στον πάγκο και ξεκίνησε (για πρώτη φορά σε αγώνα πρωταθλήματος) τον Μπάρκα. Κατά τ’ άλλα, δεν επεφύλασσε εκπλήξεις χρησιμοποιώντας βασικό -παρά τα όσα έχουν συμβεί τελευταία- και τον Χρήστο Αραβίδη, Έτσι, το 4-2-3-1 της «Ένωσης» διαμορφώθηκε ως εξής:
Το ματς
Σαν να ήθελε να πείσει τους λίγους φίλους της που βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ ότι καλύτερα θα ήταν να προτιμήσουν (κι εκείνοι) το μπάσκετ, μπήκε στο ματς η ΑΕΚ. Χωρίς καλή κυκλοφορία της μπάλας, χωρίς φαντασία και χωρίς κίνηση στο χώρο, η ομάδα του Μοράις δημιουργούσε ερωτηματικά για το τι ακριβώς δούλευε στις τόσες μέρες της διακοπής. Και απέναντι σε έναν καλοστημένο και διαβασμένο αντίπαλο, δυσκολευόταν χαρακτηριστικά να διασπάσει την άμυνά του.
Με τον Πατίτο λοιπόν άφαντο και τον Μάνταλο μπλοκαρισμένο, ο ορεξάτος (παρόλα αυτά που έχουν προηγηθεί) Αραβίδης ήταν ο μόνος που απειλούσε: Πρώτα με ωραίο σουτ που έφυγε λίγο έξω από το «Γ» και λίγο αργότερα με ωραία μπαλιά στον Αλμέιδα, που κατέληξε σε ένα τελείωμα απ’ αυτά που ο Πορτογάλος δεν θα είναι περήφανος. Έτσι, ο Πλατανιάς κρατούσε σχετικά άνετα το μηδέν. Και με τον δραστήριο Μανούσο να ταλαιπωρεί την άμυνα της ΑΕΚ, απειλούσε όποτε του δινόταν η ευκαιρία.
Βέβαια πριν την ανάπαυλα οι «κιτρινόμαυροι» ζήτησαν πέναλτι. Κανένα ριπλέι ωστόσο δεν διαφωτίζει για το αν η μπάλα σταμάτησε στο χέρι του Αποστολόπουλου, ενώ νωρίτερα φαίνεται να υπήρξε και επιθετικό φάουλ του Λαμπρόπουλου. Αντίθετα, αυτό που δεν υπήρξε ποτέ ήταν βελτίωση στην εικόνα της ΑΕΚ. Γιατί -αντί να επιστρέψει φουριόζα από τα αποδυτήρια- ήταν εκείνη που κινδύνεψε να δεχθεί γκολ, σε δυο συνεχόμενα καλά σουτ από Μανούσο και Μουνάφο. Όσο για τη δική της επίθεση, περιοριζόταν σε ένα σουτ του Αλμέιδα που κατέληξε εύκολα στα χέρια του Σωτηρίου.
Μπροστά λοιπόν σε αυτό το θέαμα, ο κόσμος δίκαια δυσφορούσε στην εξέδρα. Και βλέποντας ότι ο Μοράις επιχειρούσε να αντιστρέψει την κατάσταση ρίχνοντας Πέκχαρτ και Γαλανόπουλο (δεν είχε βέβαια και άλλους στον πάγκο) εύλογα απογοητευόταν περισσότερο. Ενώ λοιπόν όλα έμοιαζαν μαύρα -και η νέα γκέλα αναπόφευκτη στο ΟΑΚΑ- η ΑΕΚ έβγαλε εγωισμό. Έστω και χωρίς να παίζει καλά, στρίμωξε τον Πλατανιά. Και χάρη στον αρχηγό της, κατάφερε τελικά να τον λυγίσει.
Γιατί ο Μάνταλος βρέθηκε εκεί που έπρεπε στο 77’ για να λυτρώσει (με τη βοήθεια και της τύχης που τόσο έλειψε στα προηγούμενα ματς) την «Ένωση». Δέκα λεπτά αργότερα εκτέλεσε το φάουλ από το οποίο προήλθε το γκολ που τόσο άξιζε (και) ο Αραβίδης. Και με άψογο σουτ στο 90’, σφράγισε τη νίκη που κρατά την ΑΕΚ ζωντανή και της δίνει χρόνο να βελτιώσει τις (εμφανείς και πάλι) αδυναμίες της.
