Του Χρίστου Ζαβού
Εντάξει, η νίκη είναι ό,τι πιο σημαντικό από το χθεσινό παιγνίδι για λόγους ευνόητους. Η ομάδα έπαιξε ένα ημίχρονο, δεν κινδύνευσε ιδιαίτερα και πήρε ένα τρίποντο που μοιάζει με μαξιλαράκι ασφαλείας. Να μου πεις κιόλας, εδώ μεγάλες ομάδες και δεν μπορούν να έχουν συνεχή ρυθμό πόσω μάλλον δε η φετινή ΑΕΛ που η αυτοεκτίμησή της βρίσκεται σε πολύ χαμηλό επίπεδο.
Από κει και πέρα, είναι επίσης θετικό ότι κάποιοι παίκτες προσωπικότητες δείχνουν μία σταθερότητα που βοηθάει το σύνολο. Για παράδειγμα, ο Αντράντε ήταν απολαυστικός. Έχω την εντύπωση ότι η αντιμετώπιση του Μαραγκουδάκη από τον Πορτογάλο στόπερ πρέπει να διδάσκεται σε σεμινάριο για κεντρικά μπακ. Ρε στον αέρα, ρε να κυνηγά και να κερδίζει επιθετικά φάουλ, ρε στο έδαφος, ο πολύπειρος αμυντικός ήταν χθες χάρμα ιδέσθαι.
Και όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν ο έμπειρος στόπερ είναι στα καλά του τότε και ο παρτενέρ του κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα. Το γνωρίζουμε, άλλωστε, πολύ καλά από την εποχή του καλύτερου αμυντικού διδύμου που εμφανίστηκε στα γήπεδα… Ουόν, Ντόσα. Ο Σιέλης εξελίσσεται σε μορφή και σε κάνει πραγματικά να χαίρεσαι. Το είπαμε, άλλωστε, και το γράψαμε δεκάδες φορές. Το μόνο που υπολείπεται σ’ αυτό τον παίκτη είναι το καθαρό μυαλό. Και στα τελευταία παιγνίδια το διαθέτει.
Ένας ακόμη παίκτης που έχει πλήρως αναμορφωθεί είναι ο Ρομπέρ. Αυτός ο παίκτης που τόσο πολύ απογοήτευσε είναι πια ο παίκτης που σταμάτησε τον Μοντέιρο σε εκείνο το παιγνίδι, στη Β φάση του πρωταθλήματος «της τσάκρας». Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Ομαδική δουλειά που ξεκινά από τα άτομα. Και όταν τα άτομα ανεβαίνουν, ανεβαίνει το σύνολο.
Άτομο είναι και ο Αγκάνοβιτς. Χθες ο Μάκης του έβγαλε το λάδι. Ρε πίσω από τον επιθετικό, ρε στην κορυφή και μια στα φτερά ο Κροάτης είναι όντως πολυεργαλείο. Ποιοτικός, τσαμπουκάς που δεν κωλώνει πουθενά και σε τίποτα. Έχει κιόλας αυτά τα καλά κτυπήματα… ο Μαύρου πρέπει να τον κεράσει σε κυπριακή ταβέρνα.
Ένα ακόμη δεδομένο πρωτόγνωρο για την ΑΕΛ, έτσι όπως προέκυψε από το χθεσινό παιγνίδι είναι αναμφισβήτητα και η χρησιμοποίηση πολλών Κυπρίων. Ωραίος ο Μάκης. Φοβηθήκαμε ότι θα εγκατέλειπε την πολιτική με τους γηγενείς, ωστόσο, ο Μακεδόνας αποδεικνύει εμπράκτως ότι τους πιστεύει και ότι όποιος δουλεύει αμείβεται. Αλήθεια, θυμάσαι εσύ τα τελευταία δέκα χρόνια να υπάρχει τόσο έντονο το κυπριακό στοιχείο; Άμα με τους έξι που έπαιξαν προσθέσεις και τους άλλους έξι που ήταν στην αποστολή, τότε η ομάδα θυμίζει κατάλογο στην εθνική φρουρά. Μπράβο και ελπίζουμε ότι δεν θα επαναληφθούν τα εγκλήματα του παρελθόντος…
Πάμε τώρα στο ζουμί. Η κίτρινη φυλή περιστρέφεται από χθες το βράδυ γύρω από το όνομα του Μαύρου. Τόσο παράδοξα είναι τα πράγματα φέτος στην ομάδα που το φως το αληθινό, βγαίνει από τον Μαύρου. Είναι λες και εγώ να είμαι ισιωτής. Ζαβός και να ισιώνει ένα πράγμα. Έτσι και ο Μαύρου.
Μπράβο στο παιδί. Πήρε την ευκαιρία από τα μαλλιά και την ξέσκισε. Όποιος όμως τολμήσει να τον συγκρίνει με τον Φαν Μπάστεν να κόψει τα χάπια και τα παραισθησιογόνα. Φοβερή όντως η κίνηση του στη φάση του γκολ αλλά και η συνολική εμφάνιση του στο πρώτο ημίχρονο. Έχει όμως πολλά να μάθει και αυτό πρέπει να το γνωρίζει ο ίδιος. Μακάρι από τα βάθη της ψυχής μας, να προκόψει και στο μέλλον να αποδειχθεί φορ ολκής. Θα δείξει όμως ο χρόνος. Απ’ αυτόν εξαρτάται.
Υπάρχει πλούσιο παρασκήνιο γύρω από την χρησιμοποίηση του στην αρχική ενδεκάδα που αξίζει να το φέρουμε στο προσκήνιο.
Ο Χάβος, απηυδισμένος από την έλλειψη φορ, εδώ και μέρες το δουλεύει με τον 21χρονο επιθετικό. Τον βάζει που λες στις προπονήσεις με τους βασικούς, έχοντας όμως τον Αντράντε να τον μαρκάρει. Ο Πορτογάλος του κάνει τη ζωή δύσκολη και ο Χάβος με την βορειοελλαδίτικη του προφορά και το χιούμορ που έχει διακόπτει την προπόνηση και αρχίζει τις φωνές στον μικρό.
«Ρε εσύ δεν μπορείς να τα βάλεις με τον παππού και θες και ενδεκάδα που να μας πάρει όλους ο διάολος εδώ πέρα μέσα» του λέει ο προπονητής.
«Κόουτς θα τα καταφέρω. Είμαι έτοιμος. Εμπιστεύσου με » ανταποκρίνεται ο Μαύρου. Και αρχίζει και πάλι ο Χάβος τα δικά του, μέχρι τη Δευτέρα που τον ρίχνει ενδεκάδα. Και ο Λευκωσιάτης φορ τον δικαιώνει. Και ο Αντράντε κάνει τον Μαύρου, μαύρο στο ξύλο κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών.
Τι όμορφο πράγμα. Δικαιώνεται ο προπονητής, τον αποθεώνουν οι συμπαίκτες του και ο Μαύρου γίνεται για λίγες ώρες ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Αυτά είναι τα ωραία. Ελπίζουμε ότι κιόλας θα συνεχιστούν και στον αγώνα με την Ένωση το Σάββατο.
