Του Χρίστου Ζαβού
Ομολογουμένως, το φετινό καλοκαίρι είναι μακράν το καλύτερο των τελευταίων χρόνων. Από το '12 και έπειτα, η ΑΕΛ πέρασε από μεγάλες φουρτούνες, οι οποίες όπως φαίνεται δεν την έχουν λυγίσει, γιατί ακριβώς φάνηκε ξεκάθαρα τόσο στην «πρώτη» όσο και στο Fan Day, ότι ο κόσμος έχει επιστρέψει. Αν όχι όλος, ένα μεγάλο μερίδιο των απογοητευμένων έχει ξαναέρθει κοντά στην ομάδα. Αν με ρωτάς, εκτιμώ ότι ο υπόλοιπος κόσμος θα έρθει μια και καλή πίσω στην ομάδα, εάν και εφόσον η ομάδα που φτιάχνει ο Πάμπος μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που όλοι έχουν.
Η παρουσία του Πάμπου, η άμεση πια ανάμιξη του Σοφοκλέους αν θες και η κακή περσινή χρονιά είναι ενδεχομένως οι πιο βασικοί λόγοι της αλλαγής του σκηνικού.
Υπάρχουν όμως προβλήματα. Και το κυριότερο είναι το οικονομικό. Θεωρώ ότι άμα η ομάδα καταφέρει και ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο τότε τα δεδομένα θα είναι πέρα για πέρα θετικά. Κυρίως υπεύθυνος γι’ αυτό είναι ο Σοφοκλέους. Ως ρεπορτάζ από την πρώτη στιγμή το ξεκαθαρίσαμε. Όταν δηλαδή υπήρχε η τεράστια αισιοδοξία, από την προσέλευση του κόσμου στην «πρώτη», με αρθρογραφία μας υποδείξαμε ακριβώς αυτό το σημείο… http://24sports.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=156558.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το οικονομικό επηρεάζει και τον προγραμματισμό. Αλήθεια, υπήρχε περίπτωση τα παλαιότερα χρόνια να μην έφερνε το Ντόσα πίσω; Θα του τα έσκαγε και ο «Αελίστας» αμυντικός θα επέστρεφε. Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει. Δεν υπάρχουν οι άνθρωποι που θα βοηθήσουν, όπως για παράδειγμα συνέβηκε στον Απόλλωνα στην περίπτωση του Σαγκόι. Μαζεύτηκαν δέκα με δεκαπέντε άτομα, τα έδωσαν στον Κίρζη και αυτός έφερε τον Αργεντινό πίσω στην ομάδα που λατρεύτηκε. Στην ΑΕΛ, δυστυχώς, δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Οι λόγοι δεν είναι της παρούσης.
Κανείς δεν μπορεί να προσάψει ευθύνες στον απλό Αελίστα. Στον κόσμο που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να επιβιώσει. Να εξασφαλίσει τα αυτονόητα. Από την άλλη όμως έχω την εντύπωση ότι τουλάχιστον φέτος ο αριθμός των διαρκείας θα έπρεπε να ήταν μεγαλύτερος. Είναι όμως νωρίς ακόμη αφού ο περισσότερος κόσμος έχει άλλες προτεραιότητες. Μέχρι τον Σεπτέμβριο έχουμε ακόμη. Γιατί όχι να μην πλησιαστεί ο στόχος των 2.000; Απομένει ενάμιση μήνας και υπολείπονται περίπου 500. Ακατόρθωτο; Όχι.
Τώρα και στο αγωνιστικό κομμάτι είναι αλήθεια ότι δεν υπήρχαν ιδιαίτερες αντιδράσεις ή γκρίνια. Οι περισσότεροι επαναπαύονται στο ρητό «ο Πάμπος ξέρει». Είναι όμως αλήθεια ότι η παραμονή του Οχένε, αποτέλεσε τη σπίθα για να ξεκινήσουν κάποιοι. Ίσως να έχουν δίκαιο. Γιατί οι προσδοκίες έπιασαν ταβάνι. Ο ένας ήθελε τον Μαρτίνεζ, ο άλλος τον Ντόσα, ο άλλος τον Πογκμπά και πάει λέγοντας.
Είναι κιόλας η περσινή εμπειρία. Θυμάσαι που έμειναν τρεις μεταγραφές και ήρθαν τελικά οι Αρούα, Νιάνγκ και Σέμα. Θεέ μου, δεν ξεχνιέται τέτοιο χουνέρι. Φέτος επίσης έχουν μείνει τρεις μεταγραφές. Και εκεί που όλοι περίμεναν Μαρτίνεζ ήρθε ο Οχένε. Εκεί που περίμεναν τον Ντόσα, ήρθε ο υπό δοκιμή Λα Φρανς. Όσον αφορά στον άγνωστο Χ εξτρέμ, θα ήταν ένας άγνωστος Φιλιππινέζος από την Αυστραλία, που τελικά επέλεξε να πάει αλλού.
Χρειάζεται προσοχή και ηρεμία απ’ όλους. Και από τον κόσμο και από τον Πάμπο, αλλά και από τον Σοφοκλέους. Η ομάδα δείχνει να έχει ένα γερό κόκαλο. Έχει ελλείψεις, τουλάχιστον στο χαρτί, αφού ο Πάμπος ενδεχομένως να κρύβει άσους στο μανίκι.
Η ομάδα δεν τραβά στο οικονομικό. Είναι ξεκάθαρο. Δεν μπορούν να έρθουν τα «μπαμ». Είναι όμως αυτός λόγος να τα γκρεμίσουμε όλα; Είναι μάλλον πιο τίμιο να αποδεχθούμε την κατάσταση και ο καθένας να βοηθήσει από τη μεριά του. Είναι αυτό που λέμε «φτωχός πλην τίμιος», παρά αππώματα και ψευδαισθήσεις.
