Του Χρίστου Ζαβού
Όπως ενδεχομένως να είδες χθες πήγαν πάνω στον Άγιο Τύχωνα στην ταβέρνα της «Σαλώμης». Δεν είναι καμιά σούπερ είδηση αλλά στο κάτω, κάτω δείχνει ότι το ποδοσφαιρικό τμήμα προσπαθεί να δέσει ακόμη περισσότερο, να δημιουργηθούν οι σχέσεις και να τονωθεί το ομαδικό πνεύμα.
Μη νομίζεις ότι πλακώθηκαν στα κοψίδια και στους καραόλους. Συγκεκριμένο μενού τους τάισε η «Σαλώμη» έτσι όπως αυτό παραγγέλθηκε από τους ειδικούς της ομάδας.
Από κει και πέρα έχουμε ματς. Και όχι όποιο και όποιο. Οι χθεσινές δηλώσεις του Πάμπου διαφώτισαν σε μεγάλο βαθμό αρκετά ζητήματα που αφορούσαν την ομάδα. Και ο ίδιος παραδέχθηκε ότι κάποιοι παίκτες αγωνίστηκαν εξ ανάγκης σε θέσεις που πρώτη φορά έπαιξαν.
Μάθαμε επίσης ότι οι Σάρκι, Γεωργιάδης και Αρουαμπαρένα δεν είναι απολύτως έτοιμοι συνεπώς δεν μπορούσαν να πάρουν ευθύνες. Καμία ένσταση επί τούτου αντιθέτως απόλυτα σεβαστή η άποψη του προπονητή.
Το ίδιο ισχύει και για τη δήλωση του περί πρωταθλήματος. Πέρα για πέρα θετική κατ’ εμέ η τοποθέτηση του όσον αφορά τις βλέψεις της φετινής ομάδας. Για να μην τρελαινόμαστε κιόλας… από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο που ζει και αναπνέει μήπως το 12 επανέλθει. Σεμνά και ταπεινά χωρίς αππωμάρες.
Τώρα όσον αφορά τα παράπονα του για άδικη κριτική από «κάποιους», νομίζω ότι υπερέβαλε. Δεν γνωρίζω αν κάποιος άλλος συνάδελφος εξέφρασε την άποψη του, πως και τι, εμείς τουλάχιστον εκφράσαμε κάποιες απορίες, τις οποίες όμως έλυσε ο Πάμπος κατά τη χθεσινή συνέντευξη τύπου. Καμία κακή πρόθεση, γύρω από τις όποιες απορίες μας. Ο κόουτς πρέπει να καταλάβει ότι κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται.
Άσε κιόλας που ακόμη και στο κείμενο της περασμένης Τρίτης γίνεται ξεκάθαρο ότι τόσο ο προπονητής όσο και ο τελευταίος παίκτης έχει το ελαφρυντικό. Επί τούτου διάβασε τι γράφαμε στο κείμενο:
«Τα πιο πάνω δεν είναι μηδενιστική προσέγγιση. Είναι κάποιες επισημάνσεις που προκύπτουν μέσα απ’ αυτά που βλέπουμε. Στο κάτω, κάτω για να είμαστε σοβαροί, τούτη η ομάδα, από τον προπονητή μέχρι και τον τελευταίο παίκτη έχει το ελαφρυντικό του χρόνου. Όποιος νομίζει ότι με 20 νέους παίκτες μπορείς να φτιάξεις ομάδα άτρωτη και εντυπωσιακή μέχρι τον Σεπτέμβρη ας πάει να δει καμιά ταινία του Hollywood».
Δεν είναι κιόλας της ώρας να συζητάμε τέτοια πράγματα. Ο Πάμπος Χριστοδούλου είναι προπονητής της ΑΕΛ και ως τέτοιος πρέπει να είναι απόλυτα σεβαστό άτομο. Πόσο μάλλον δε, όταν τον θυμηθεί κανείς τη σεζόν 11-12. Η φιγούρα του αυτομάτως κατατάσσεται στην πλούσια ιστορία της ομάδας, πάει και τελείωσε.
Αυτή την ώρα αυτό που μετρά είναι ο κόουτς και η ομάδα να είναι δυνατή και έτοιμη ενόψει της συνέχειας και συγκεκριμένα στο αυριανό παιγνίδι. Και για να τον θυμίσω… ο κόσμος φέτος έχει δείξει πολλές φορές την τρέλα του. Απομένει να δείξει και αυτός τη δική του τρέλα για να δέσει το γλυκό και να γουστάρουμε όλοι. Δεν σηκώνει ανασφάλεια, δεν σηκώνει φόβο… θέλει τρέλα και μακάρι να τη δούμε.
Τώρα στο αγωνιστικό κομμάτι. Το γράφαμε και την περασμένη Τρίτη μετά το ματς με την Καρμιώτισσα. Πάω στοίχημα όσα θες ότι θα προβεί σε αλλαγές. Ποιες μπορεί να είναι αυτές; Μήπως ο Αϊρόσα; Μήπως κάπου εκεί στο δεξί εξτρέμ; Μήπως στον σέντερ φορ; Κάτι μου λέει ότι θα «πειράξει» τη μεσαία γραμμή. Κάπου εκεί θα κάνει την αλλαγή του…
Σε τέτοια παιγνίδια το κέντρο είναι που θα κάνει τη ζημιά. Είτε θετικά είτε αρνητικά. Θέλει τρεξίματα, θέλει σωστές αλληλοκαλύψεις και πάει λέγοντας. Κακά τα ψέματα ο αντίπαλος έχει ποιοτικούς παίκτες από τη μέση και μπροστά. Δεν ξέρω αν θα παίξει ο Γκιέ, κουράστηκα να παίζω την κολοκυθιά. Ποιος, τι και πως… ο Πάμπος είναι ο απόλυτος υπεύθυνος.
