Του Χρίστου Ζαβού
Χρόνια πολλά και του χρόνου την 4η Οκτωβρίου, καλά να είμαστε, ας βρεθούμε σε κανά γήπεδο της Ευρώπης να σβήσουμε κεράκια. Η ομάδα υπάρχει και είναι ομαδάρα, άμα το πιστέψουν κιόλας γιατί όχι δηλαδή; Είχα την τύχη να ταξιδέψω σε όλα τα ταξίδια στη σύγχρονη ιστορία της ομάδας. Πρέπει να σου πω ότι το ταξίδι στη Μασσαλία δεν ήταν και το καλύτερο.
Είχε όμως μια διαφορετικότητα σε σχέση με τα υπόλοιπα. Ήταν Πέμπτη και η ομάδα έπαιζε στο Βελοντρόμ κόντρα στη Μαρσέιγ του Βαλμπουένα, του Ζινιάκ και κάποιων άλλων παικταράδων. Έτυχε η τύχη να πέσει 4 του Οκτώβρη.
Και δώσε του όλη μέρα «αγάπη μου γλυκιά…», η μπύρα να ρέει στο παλιό λιμάνι Vieux-Port. Από τη Βαρκελώνη, από Ιταλία, Λονδίνο μέχρι και από την Κρήτη έφτασαν στη νότιο Γαλλία για να δουν την ομάδα από κοντά. Αν θυμάμαι καλά κάποιοι βρήκαν εισιτήριο από Κύπρο, Νορβηγία και μετά Μασσαλία. Για τέτοια αρρώστια μιλάμε.
Θυμάμαι πιο προνοητικοί οι νεαρότεροι, ν’ αγοράζουν κιβώτια μπύρας με 1 ευρώ το μπουκάλι και εμείς οι μαλάκες, πέντε και έξι ευρώ για να ξεδιψάσουμε στα μπαρ του παλιού λιμανιού. Ήταν κιόλας ένας τρελός εκεί να καθαρίζει αγκινάρα στο κέντρο της Μασσαλίας. Ξέρεις λεμόνι, αλάτι και το Vieux-Port να μετατρέπεται σε περιοχή Εναερίου.
Πορεία προς το μετρό, χίλια και πλέον άτομα να τραγουδούν ασταμάτητα αναγκάζοντας τους ντόπιους να βγάζουν φωτογραφίες.
Ωραίες αναμνήσεις, μακάρι κάποτε κάποιος να φροντίσει να τις καταγράψει… για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεαρότεροι.
Όσον αφορά τα χθεσινά γενέθλια, οφείλω να πω ότι όσο προχωράει τόσο φουντώνει το πάρτι. Δεν ήταν έτσι παλιά. Πλέον η 4η του Οκτώβρη τείνει να καταστεί μια σημαντική μέρα στη Λεμεσιανή ατζέντα. Άντε και κάποτε να γίνει επίσημη αργία!!!
Οι οργανωμένοι έκαναν τα δικά τους στο δικό τους κόμβο, ο κόσμος το γιόρτασε, οι ευχές παντού… μέχρι και στην ομάδα έσβησαν τούρτα. Και μπράβο της διοίκησης που φρόντισε να κάνει αυτή τη μικρή τελετή πάνω στο βοηθητικό. Μπορεί να σου φαίνεται λεπτομέρεια, ωστόσο η λεπτομέρεια είναι αυτή που κάνει τη διαφορά.
Έλειπαν οι Ντόσα και Μάριος (γλύτωσε ο αρχηγός της μούρη του- να ζήσεις Μάριε) ήταν όμως ο Μάρκο. Ας τον έβαζε ο Πάμπος να εξηγήσει σε όλους τους νεότερους τι θα γίνει το Μάη εάν και εφόσον καταφέρουν να διακριθούν. Ας τους πει μια δύο ιστορίες να καταλάβουν, ότι η ΑΕΛ δεν είναι απλά ομάδα είναι ιός που ταλαιπωρεί χιλιάδες κόσμο. Μικρούς, μεγάλους, πιο μεγάλους, φτωχούς, πλούσιους, κουτσούς, στραβούς, αριστερούς, δεξιούς...
Άντε και του χρόνου…
