Του Χρίστου Ζαβού
Ήσυχο χειμωνιάτικο βραδάκι. Τόσο ήσυχο που ο περισσότερος κόσμος επέλεξε να μείνει στο σπίτι. Δεν έχει όμως σημασία. Η ομάδα είναι high και δείχνει να μην μασάει από απουσίες.
Λίγο στις αρχές του αγώνα ήταν κάπως φοβητσιάρικο το έργο, αλλά μετά η τάξης αποκαταστάθηκε. Αποκαταστάθηκε γιατί ακριβώς η ομάδα πέραν της ποιότητας που διαθέτει έχει και παικταράδες.
Επί τούτου σου δίνω μια συμβουλή. Προσπάθησε όλο αυτό τον καιρό να απολαύσεις την αγωνιστική αξία των Λούκας και Φορτούνα. Να μάθουμε σιγά, σιγά όλοι μπάλα με δαύτους. Τουλάχιστον τα τελευταία δέκα χρόνια, η ΑΕΛ ποτέ δεν είχε τέτοιο χαφ και πότε τέτοιο αριστερό μπακ. Το πιστεύω και το φωνάζω στο ραδιόφωνο ότι γενικότερα στο κυπριακό ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν τέτοιοι παίκτες. Και ας λένε ότι δεν είμαστε αντικειμενικοί.
Άμα όμως βρεις στην παρούσα φάση τέτοιο χαφ και τέτοιο αριστερό μπακ στην κυπριακή πιάτσα, πάρε με τηλέφωνο να μετρήσω τη μαλακία που σε δέρνει.
Πέραν τούτου η ομάδα έδειξε σοβαρότητα. Συνοχή, σωστές διαβιβάσεις, επιθέσεις από παντού και προσοχή στα μετόπισθεν. Όλα αυτά μετά τα πρώτα δεκαπέντε λεπτά. Στην αρχή επιτίθετο μονοδιάστατα με τον Γεωργιάδη και τον Μπουένο ν’ απουσιάζει. Όταν όμως ο Πάμπος άρχισε τις φωνές στον Βραζιλιάνο βάζοντας τον στο παιγνίδι, τότε η ομάδα ρόλαρε και οργανωτικά.
Η ανωμαλία όμως με το Σαβανέ στα άκρα συνεχίζεται. Κρίμα γιατί εκτίθεται. Θα τα πούμε όμως παρακάτω με τα εξτρέμ… τους ισπανούς δηλαδή.
Το κλου της βραδιάς δεν μπορεί να είναι άλλο από το γκολ του Ουέλλιγκτον. Ο αγαπημένος του Πάμπου και του κόσμου έβαλε γκολ και δεν ήξερε πώς να το πανηγυρίσει. Μου το είπε ένας φίλος πάνω στην ανατολική, είχε ένα βλέμμα απλανές.
Μπράβο του και μακάρι ν’ ανέβει ακόμη περισσότερο. Όλοι πιστεύουν ότι με το γκολ θα πάρει άλλη ψυχολογία. Πάντως η περίπτωση του αφάνα χρίζει κοινωνιολογικής μελέτης εντός των μελών της «κίτρινης φυλής». Μη σου πω ότι ίσως χρειαστεί και ψυχίατρος, ειδικότητα που δεκαετίες τώρα είναι απαραίτητη στην ομάδα γενικότερα. Έπαιρνε τη μπάλα και νόμιζες ότι ήταν ο Μαραντόνα της Νάπολι. Τέτοια λατρεία μιλάμε. Στο τραπέζι δε που τα πίναμε, είχαμε ένα φίλο εκεί, νόμιζες ότι ο αφάνας είναι ο Φραντζεσκόλι και ο ίδιος Ουρουγουανός. Άμα είσαι Ουέλλιγκτον.. είσαι. Δεν κατάλαβα όμως γιατί. Θ' ασχοληθούμε σίγουρα με την περίπτωση του αργότερα.
Άσε κιόλας που του πηγαίνει περισσότερο στα άκρα. Δεν ξέρω τις επιστροφές του, αλλά πες μου τις έχει ο Σαβανέ; Πόσο πολύ βοηθάει πίσω τον μπακ; Θα ήταν μια καλή επιλογή για τα άκρα. Τον αγαπάει ο κόσμος, τον πιστεύει… και κυρίως ο προπονητής του. Αποτελεί στοίχημα γι’ αυτόν, αφού όπως διαφαίνεται θα είναι μια από τις βασικές επιλογές για τη θέση του φορ, μέχρι και το τέλος του πρωταθλήματος.
Τώρα για τους ισπανούς, ρωτώντας από δω και από κει μαθαίνω ότι αμφότεροι είναι ενδεκαδάτοι. Για τον Πίτι εντάξει το γνωρίζαμε και για το Μπλάνκο όμως ισχύει ένα τέτοιο πράγμα. Ίσως κιόλας τον δούμε με τον Απόλλωνα ακόμη και ενδεκάδα. Θέε μου, μη ξαναδούμε Σαβανέ στα άκρα. Μακάρι να είναι ο Μπλάνκο ο οποίος είναι έτοιμος απ’ όλες τις απόψεις.
Για τον Πίτι, ήρθε είδε τον αγώνα, υπέγραψε πάνω στο «ρετιρέ», μίλησε μ’ όλους τους ισπανόφωνους της ομάδας, γεύτηκε ψαρομεζέδες και είναι έτοιμος ν’ αναλάβει την ετικέτα του σταρ. . Για το αγωνιστικό του προφίλ τα γράψαμε. Από αριστερά μέχρι δεξιά, ίσως καμιά φορά να τον δούμε και ως σέντερ φορ. Η ένταξη του είναι αυτό που λέμε … για πρωτάθλημα.
Και άμα με το καλό… γίνει κανά 12 πάλι, όλοι αφάνες, ντάλα καλοκαίρι μες την Ευρώπη.
