24sports.com.cy
Κάθεσαι και βλέπεις τους αγώνες της ΑΕΛ τελευταία και ψάχνεις να δεις πως θα τους αξιολογήσεις, αλλά είναι δύσκολο.
Από τη μια αναγνωρίζουν όλοι πως εδώ και μερικές βδομάδες η ΑΕΛ ξαναέγινε μια ομάδα που παλεύει όσο μπορεί τους αγώνες της και κάνει τα πάντα για να κερδίσει. Αναγνωρίζεις πως ποιοτικά δεν είναι μια ομάδα που μπορεί να κυριαρχήσει στο γήπεδο, αν και με το πάθος των παικτών σε κομμάτια των αγώνων της τα καταφέρνει. Λείπουν τα πολύ καλά τελειώματα, που στερούν από την ομάδα πράγματα βέβαια, όμως από την άλλη τακτικά προσεγγίζει τους αγώνες σωστά και καταφέρνει να ελέγχει τη μεσαία γραμμή.
Αν έπρεπε να βγάζαμε αποτέλεσμα, θα το λήγαμε ισοπαλία. Γιατί από τη μια η εικόνα σου δίνει ελπίδες, όμως πρέπει να μάθει, χωρίς να έχει χρόνο για αυτό, να διαχειρίζεται καλύτερα τις καταστάσεις.
Δεν έμειναν και δεκάδες ματς άλλωστε. Είναι τρεις αγώνες, με στόχο να πάρει δυο βαθμούς παραπάνω από την Ομόνοια και να μην χρειάζεται αποτέλεσμα στο Τσίρειο στο φινάλε. Αν δεν τους πάρει, τουλάχιστον να μείνει μπροστά για να έχει δική της την ισοπαλία.
Όπως είναι τώρα τα πράγματα, πρέπει να πάρει πέντε βαθμούς λιγότερους από τους «πράσινους» για να μείνει εκτός στόχων στο φινάλε και με δεδομένο πως εννιά είναι στο τραπέζι, αυτό μοιάζει δύσκολο.
Τι προσπαθούμε να πούμε; Πως η ΑΕΛ ξέρει πως θα κρατά «ζωντανή» τη σεζόν της μέχρι το φινάλε για το στόχο της Ευρώπης. Κάτι που πρέπει να πιστωθεί στον Ανδρέα Σοφοκλέους που δεν άφησε το πράγμα στη μοίρα του όταν όλα έδειχναν να καταρρέουν, έκανε κινήσεις για να δει ανάκαμψη και αυτήν τώρα βλέπει με τον Μπαλταζάρ.
Μαζί του την βλέπει και ο κόσμος, που καλείται να στηρίξει λίγο παραπάνω στο εξής αφού οι ελπίδες υπάρχουν. Ας μη ξεχνάμε πως από τα επόμενα τέσσερα ματς, τα τρία (ΑΠΟΕΛ, Ανόρθωση, Ομόνοια) είναι στο Τσίρειο. Είναι και η ώρα του ΑΕΛίστα.
