24sports.com.cy
Είναι λογικό κάθε φορά που δέχεσαι μια ήττα, να ακολουθεί μια διαδικασία αναζήτησης του τι έφταιξε. Το κάνει από τον πρόεδρο μιας ομάδας μέχρι τον τελευταίο που ασχολείται μαζί της. Όταν κερδίζεις, συνήθως δε σε νοιάζει και πολύ το γιατί νίκησες. Όμως ο Απόλλων στη Λάρνακα δεν έχασε απλά, αλλά είχε και κακή απόδοση συνολικά σαν ομάδα.
Πράγμα σπάνιο για τη φετινή ομάδα με αποτέλεσμα οι… απόντες να μετατρέπονται σε αιτίες και να ανάγονται ως η λύση σε κάθε απορία. Στη Λεμεσό το πιο συχνό όνομα που συμμετέχει σε τέτοιες κουβέντες είναι ο Εστεμπάν Σακέτι.
Άμα τύχει να λείψει ο Αργεντινός, που είναι από τις πιο πολύτιμες μονάδες βέβαια, προκαλείται μια συζήτηση που δε συνοδεύει κανέναν άλλο παίκτη της ομάδας. Αν μπορεί χωρίς Σακέτι, αν υπάρχει αντικαταστάτης και άλλα τέτοια. Αν δε το αποτέλεσμα είναι αρνητικό, ρίχνουμε ένα «έλειπε ο Σακέτι» και καθαρίσαμε. Πρόκειται όμως, τουλάχιστον φέτος, για παραμύθι χωρίς δράκο.
Δε σημαίνει αυτό πως ο Σακέτι δεν είναι σημαντικός και από τα βασικότερα στελέχη της ομάδας. Κάθε άλλο. Έπαιξε βασικός σε 25 από τα 30 παιχνίδια άλλωστε ενώ έχασε και τρία με κάρτες. Μέχρι πέρσι, Ίσως και να μπορούσες να το πεις πως όταν έλειπε δημιουργείτο ένα κενό δύσκολο να καλυφθεί αφού είναι γεγονός πως ο Σέρτζιο Σεμέδο δε βγήκε. Φέτος στη θέση αυτή ήρθε στο νησί ο Μάρκοβιτς, ένας παίκτης που κανείς από όσους τον είδαν δεν είπε πως «δεν κάνει». Επίσης υπάρχει ο Άλεφ, που όλοι τον χαρακτήρισαν ως ένα από τους κορυφαίος χαφ του πρωταθλήματος. Σίγουρα του λείπει η εμπειρία και το να έχει δίπλα του τον Εστεμπάν τον βοηθά να απελευθερώνεται αλλά η αξία του είναι τέτοια που δε γίνεται να μην μπορεί να ανταποκριθεί και με τον Μάρκοβιτς δίπλα του.
Είναι δυο παίκτες με συμμετοχές σε μικρές Εθνικές Σερβίας και Βραζιλίας, ο Άλεφ έπαιξε και σε τελικό μουντιάλ Κ20. Ο Μάρκοβιτς έχει σηκώσει στην καριέρα του ήδη τρεις φορές αυτό που επιδιώκει να πάρει ο Απόλλων: τρία πρωταθλήματα Σερβίας. Παραστάσεις υπάρχουν, ποιότητα που βγαίνει στο χορτάρι υπάρχει και αυτό που δεν υπάρχει είναι δικαιολογίες. Εξάλλου με τον ΑΠΟΕΛ το δίδυμο Άλεφ-Μάρκοβιτς έπαιξε από το 50 και με το σκορ στο 2-1. Στα υπόλοιπα 40’ λεπτά ο Απόλλων «κέρδισε» με το ίδιο ακριβώς σκορ 2-1.
Όλη η ομάδα ήταν κάτω από τα στάνταρ της και ελάχιστες καλές ενέργειες μπορείς να καταγράψεις από παίκτη. Δεν ήταν μόνο το κέντρο. Ήταν η άμυνα, το κέντρο, τα πλάγια, τα φορ, το δεκάρι, το οκτάρι, το εξάρι, όσοι έπαιξαν βασικοί, όσοι μπήκαν αλλαγή . Με μια λέξη όλοι.
Με τέτοια εικόνα δηλαδή, όχι ο Σακέτι, ούτε ο Νγκολό Καντέ με τον Καζεμίρο δε θα αρκούσαν από μόνοι τους για να κερδίσει η ομάδα του Αυγουστή. Είναι πάντα το πιο εύκολο και το πιο απλό να ρίξεις ένα «έλειπε ο Σακέτι» για να δικαιολογήσεις τα πάντα. Μόνο που, όπως έχουμε πολλάκις καταγράψει και θα επαναλαμβάνουμε όσες φορές χρειαστεί, ο φετινός Απόλλων φτιάχτηκε για να έχει πολλές λύσεις, όχι δικαιολογίες.
Υ.Γ: Δε μπήκαμε στη διαδικασία να γράψουμε τι έκανε ο Σακέτι στα πέντε ματς χωρίς το Σακέτι αν και το ψάξαμε. Θα έχανε το νόημα της η ποδοσφαιρική άποψη που εκφράζουμε αν την «πνίγαμε» μέσα στους ψυχρούς αριθμούς.
