24sports.com.cy
«Είμαι αρκετά αισιόδοξος στο θέμα πως δείχνουν τα πράγματα πως θα κινούνται επαγγελματικά πλέον. Αυτό είναι το πιο σημαντικό για μια ομάδα σαν την Ομόνοια. Να είναι πιο επαγγελματικές οι βάσεις. Δείχνουν οι άνθρωποι που ήρθαν να αναλάβουν πως δεν ήρθαν με σκοπό να αποτύχουν. Είναι θετικό αυτό που πάει να γίνει και ακόμα και οι ξένοι παίκτες το έλεγαν αυτό πως είναι αισιόδοξοι».
Αυτή ήταν η απάντηση του ποδοσφαιριστή της Ομόνοιας Μάριου Δημητρίου που ήταν χθες φιλοξενούμενος στην εκπομπή του ΣΠΟΡ FM 95.0 «Pressing» με τον Ανδρέα Βιολάρη σε ερώτηση για το αν είναι αισιόδοξος για τη νέα κατάσταση.
Εκείνο που αξίζει να σχολιαστεί είναι τα περί επαγγελματισμού. Αυτό το στοιχείο ποτέ δεν το είχε η Ομόνοια. Στις ένδοξες δεκαετίες της περιόδου 70-90 εκείνο που δημιούργησε την δυναστεία (14 κατακτήσεις πρωταθλημάτων) ήταν κυρίως η σπάνια ποιότητα των ποδοσφαιριστών. Ποιότητα απλησίαστη για τις υπόλοιπες ομάδες. Αυτά σε εποχές που οι ποδοσφαιριστές δεν έπαιζαν έναντι πινακίου φακής, αλλά έπαιρναν κάποια χρήματα. Επίσης τότε η Ομόνοια λόγω σχέσεων με τις χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ, είχε την ευχέρεια να φέρνει πολύ ποιοτικούς ξένους (π.χ. Μοκάνο, Φραντζίλα, Τζεβίζοφ) και να προετοιμάζεται σε σταθερή βάση στο εξωτερικό.
Όταν τα πράγματα άλλαξαν και μπήκαν στη μέση τα (περισσότερα) λεφτά και τα συμβόλαια, (απόφαση υπόθεσης Μπόσμαν το 1995), όταν δηλαδή το ποδόσφαιρο μπήκε στο δρόμο της εμπορευματοποίησης η Ομόνοια έμεινε στάσιμη. Στο μεταξύ οι χώρες του Ανατολικού μπλοκ είχαν ξεπέσει. Από τη στιγμή που η Ομόνοια δεν ήθελε να μπει στη λογική της υπαγωγής του σωματείου σε κάποιον μεγαλοπαράγοντα, αλλά και δεν δημιούργησε άλλες δομές που θα της εξασφάλιζαν οικονομική επάρκεια, δεν θα προχωρούσε.
Έτσι άλλαξαν οι συσχετισμοί στην ποιότητα. Το 1996 μέσα στις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί, (με την Ομόνοια να μένει ήδη τρία χρόνια χωρίς πρωτάθλημα), έγινε προσπάθεια από φίλους της ομάδας, (διοικητικούς και μη), για ανάληψη του ποδοσφαιρικού τμήματος της ομάδας από Κύπριο επιχειρηματία που τότε μεσουρανούσε, αλλά για διάφορους λόγους, (συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη τη χρονική περίοδο), η συνεργασία, (που περιελάμβανε εκχώρηση του τμήματος σε εταιρεία), δεν έγινε. Εννοείται ότι κανείς δεν ξέρει που θα κατέληγε αυτό το πράγμα αν γινόταν πραγματικότητα.
Από τότε η Ομόνοια μετράει μόλις τρία πρωταθλήματα, με το τελευταίο να έρχεται τη χρονιά 2009-10 με πρόεδρο το Μιλτιάδη Νεοφύτου που έριξε μεν λεφτά, αλλά σώριασε την ομάδα στα πατώματα και τώρα χρειάζεται επενδυτή για να σταθεί όρθια. Τα λεφτά που ξοδεύτηκαν επί Μιλτιάδη Νεοφύτου ήταν πάρα πολλά. Έλειπε και σε αυτήν την περίπτωση ο επαγγελματισμός. Έριξε λεφτά για να πάει η ομάδα στους ομίλους. Δεν πήγε όμως. Και υποφέρει. Και αναγκαστικά τώρα, κάνει αυτό που δεν έκανε το 1996.
Όπως όλα δείχνουν ο Σταύρος Παπασταύρου είναι ο άνθρωπος που από τις 29 Μαΐου 2018 θα αναλάβει το ποδοσφαιρικό τμήμα της Ομόνοιας. Για τον επαγγελματισμό του πετυχημένου αυτού επιχειρηματία που ζει και εργάζεται στις ΗΠΑ, (ένα περιβάλλον άκρως απαιτητικό και ανταγωνιστικό), δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Οπότε να διαλέξει συνεργάτες μη επαγγελματίες είναι μάλλον αδύνατο. Άρα μπορεί να υποθέσει κανείς ότι η Ομόνοια στο πρόσωπο του συγκεκριμένου άνθρωπου βρήκε αυτό που διαχρονικά της έλειπε.
