24sports.com.cy
Με τη συμπλήρωση τεσσάρων αγωνιστικών στο πρωτάθλημα, η Ομόνοια δεν ικανοποιεί τις προσδοκίες του κόσμου της, που για μια ακόμη φορά βρίσκεται με υπομονή στις επάλξεις.
Ναι μεν τα 21,475 εισιτήρια σε τρία εντός έδρας ματς, (6,750 με Αλκή 7,048, με ΕΝΠ 7677, με Απόλλωνα), δεν είναι ικανοποιητικά για τα δικά της standards, αλλά διατηρεί μια χαώδη διαφορά από τις λοιπές ομάδες.
Είναι δε εύκολο να φανταστεί κανείς ποιος θα ήταν ο αριθμός των εισιτηρίων στο ματς με τον Απόλλωνα αν η Ομόνοια κέρδιζε την ΑΕΚ στη Λάρνακα. Γνωρίζω τη ρήση που αναφέρει ότι «η γιαγιά μου αν είχε ρόδες θα ήταν πατίνι». Η αναφορά όμως γίνεται για να υποδειχθεί η δυναμική που μπορεί, αποδεδειγμένα, να δημιουργήσει ο κόσμος της Ομόνοιας, αν η ομάδα του δώσει την ευκαιρία.
Εκείνο που υπάρχει αυτήν τη στιγμή είναι ο έντονος προβληματισμός για την εικόνα που παρουσιάζεται. Ο Σταύρος Παπασταύρου έχει ήδη προβεί σε αυστηρή νότα προς τον Ανχελ Γκόμες, εκφράζοντας χωρίς περιστροφές τη θέση ότι αυτό που βλέπει δεν τον ικανοποιεί, ενώ ζήτησε και εξηγήσεις. Του είπε ότι πρέπει αυτός και ο προπονητής να βρουν τους τρόπους να ανέβει η ομάδα, άμεσα.
Επειδή είναι πιθανό να επικρατεί η άποψη ότι ο Κύπριος επιχειρηματίας δεν είναι και τόσο σχετικός με το ποδόσφαιρο, είναι καλό να ξέρουν όλοι ότι είναι πλήρως ενήμερος, ενώ έχει τον τρόπο να ελέγχει την πρόοδο ή μη, της ομάδας, την οποία παρακολουθεί στενότατα. Και το σίγουρο είναι ότι δεν είναι ανεπίδεκτος μαθήσεως. Υπάρχουν εξ’άλλου παραδείγματα προέδρων που δεν ήξεραν από ποδόσφαιρο, αλλά όταν βρέθηκαν στο πόστο, το έμαθαν.
Τα τελευταία αρκετά χρόνια, τα εκάστοτε ΔΣ της Ομόνοιας, όταν παρουσιαζόταν ένα δύσκολο θέμα, το συντηρούσαν με τη γνωστή μέθοδο των αναρίθμητων συνεδριών, δείχνοντας υπομονή και ανεκτικότητα, μέχρι παρεξήγησης. Στο θέμα των προπονητών για παράδειγμα, είδαμε προπονητές ανεπαρκέστατους για το μέγεθος της Ομόνοιας, να μην το κουνάνε από τον πάγκο, ενώ έπρεπε να είχαν... πάρει πόδι από καιρό, λόγω ακριβώς αυτής της τακτικής.
Αυτά τα φαινόμενα οφείλονταν σε νοοτροπίες που επικρατούσαν, (δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πρόθεση και η έγνοια των διοικούντων ήταν το καλώς νοούμενο συμφέρον της ομάδας), και βέβαια στις δυσμενέστατες οικονομικές συνθήκες.
Τώρα όμως, τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει. Οι νοοτροπίες είναι διαφορετικές, ενώ το χρήμα προσφέρει οικονομική υγεία. Ο Σταύρος Παπασταύρου έχει δαπανήσει και δαπανά χρήματα για την Ομόνοια. Έχει προβεί σε μια επένδυση και θέλει να πετύχει. Και θα κάνει το παν για να τα καταφέρει. Στις δυσκολίες, ασφαλώς δεν θα λειτουργεί όπως λειτουργούσε προηγουμένως η Ομόνοια. Θα δρά όπως κάθε σωστός επιχειρηματίας. Θα δρα δηλαδή, έγκαιρα, αν και όταν το κρίνει αναγκαίο.
Η Ομόνοια όπως λειτουργούσε διοικητικά, έμοιαζε με τον έμπορο κρέατος που μετά την εισαγωγή, άφηνε το εμπόρευμα έξω από το ψυγείο. Και φυσικά χρεοκόπησε γιατί κανείς λογικός άνθρωπος δεν θέλει να τρέφεται με χαλασμένο κρέας.
Στο τωρινό καθεστώς, είναι σαφές ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί ποτέ.
