24sports.com.cy
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να αναφερθεί κανείς στην αφοσίωση και την αγάπη του κόσμου της Ομόνοιας προς την ομάδα του, αλλά και την υπομονή που επιδεικνύει τα τελευταία, δύσκολα χρόνια.
Οι αριθμοί είναι εκεί και φωνάζουν. Πέρσι, στη χειρότερη σεζόν στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου, κατά τη διάρκεια της οποίας καταγράφηκαν πολλά αρνητικά ρεκόρ και έλαβαν χώρα γεγονότα που δεν τιμούσαν το όνομα και τον κόσμο της ομάδας, η Ομόνοια διέθεσε τα περισσότερα εισιτήρια! Σκηνικό που επαναλαμβάνεται και στο ξεκίνημα της φετινής περιόδου.
Έχουν αποδείξει πολλάκις πως η υπομονή τους έχει διάρκεια. Αντέχει στο χρόνο και στα δύσκολα. Εκεί που λες πως «φέτος είναι η τελευταία φορά», σε εκπλήσσουν και επιστρέφουν δριμύτεροι. Κάποτε περισσότεροι, κάποτε λιγότεροι. Είναι όμως πάντα εκεί. Και κάθε καλοκαίρι ανακαλύπτουν νέους λόγους για να ανανεώσουν την υπομονή τους. Και βρίσκουν και νέα πρόσωπα στα οποία εναποθέτουν ελπίδες και όνειρα.
Ωστόσο, έχω την αίσθηση πως ο Παπασταύρου και τα εκατομμύρια του, το μοντέλο του τεχνικού διευθυντή, ο Γκόμες και ο Νταμπίζα ή ο Πάμπος και ο κάθε Πάμπος δεν ήταν οι πραγματικοί λόγοι που κρατούσαν τον Ομονοιάτη στις επάλξεις, παρά μόνο η αφορμή. Η σανίδα σωτηρίας που έψαχνε κάθε καλοκαίρι για να μείνει ζωντανός και να μην γυρίσει την πλάτη στην ομάδα του.
Ομολογώ πως το δήλωνα πριν από δύο χρόνια, το έλεγα και πέρσι και το επανέλαβα και στις αρχές και του φετινού καλοκαιριού πως «φέτος είναι η τελευταία φορά». Πως ο Ομονοιάτης δεν μπορεί να αντέξει μια ακόμα καταστροφική σεζόν. Πολύ πιθανόν να πέσω και πάλι έξω. Δεν είμαι όμως καθόλου σίγουρος ότι η υπομονή του είναι ανεξάντλητη.
Προφανώς και δεν είναι ζητούμενο να μάθουμε κατά πόσο υπάρχει ημερομηνία λήξης στην υπομονή του κόσμου της Ομόνοιας, αλλά να συμβούν αυτά που πρέπει να συμβούν για να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Πράγματα που έπρεπε να συμβούν εδώ και χρόνια και που για διάφορους λόγους (που λίγο - πολύ είναι γνωστοί αλλά όχι της παρούσης) δεν έγιναν, με αποτέλεσμα κάτι καλοκαίρι να βρίσκει την Ομόνοια και τον κόσμο της στον ίδιο παρανομαστή.
Είναι αλήθεια πως το ξεκίνημα της σεζόν δεν ήταν καλό. Αλλά ούτε και καταστροφικό. Σίγουρα υπάρχει προοπτική, φαίνεται όμως να μην είναι πάρα πολύ μεγάλη. Η, τουλάχιστον, να μην είναι τόσο μεγάλη που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και των πιο φιλόδοξων φίλων της ομάδας. Υπό κάποιες προϋποθέσεις και με κάποιες αλλαγές σε πρόσωπα, τακτικές ή αγωνιστική φιλοσοφία ενδεχομένως να δούμε καλύτερα πράγματα.
Η μπάλα είναι στα πόδια του Χουάν Κάρλος Ολίβα. Κατά τη διάρκεια της διακοπής έχει αρκετά να σκεφτεί και πολλά να διορθώσει. Αν η Ομόνοια δεν παρουσιάσει σημαντική βελτίωση και – κυρίως – να επιστρέψει άμεσα στις επιτυχίες και να χτίσει ένα σερί θετικών αποτελεσμάτων, τότε τα πράγματα δεν θα είναι καθόλου ευοίωνα για τους «πράσινους» αλλά και τον ίδιο τον Ισπανό τεχνικό. Το στοίχημα για τον Ολίβα είναι να κρατήσει ζεστό τον κόσμο της Ομόνοιας, όπως και την… καρέκλα του.
