Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
«Είμαι πρώην παίκτης, πρώην τεχνικός διευθυντής, πρώην προπονητής, πρώην μάνατζερ, πρώην επίτιμος πρόεδρος. Μια όμορφή λίστα που δείχνει ότι όλα έχουν ένα τέλος».
Το δικό του φυσικό τέλος ήρθε στα 69 του χρόνια, το 2016 νικημένος από τον καρκίνο, ωστόσο ο μύθος του ιπτάμενου Ολλανδού, που έκανε το ντεμπούτο του το 1964 στα 17 του χρόνια στην πρώτη ομάδα του Άγιαξ, παραμένει ζωντανός.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ο Κρόιφ ήταν ίσως ο μοναδικός Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής που μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια τον Πελέ και το Μαραντόνα.
Τεχνική δεν είναι να μπορέσεις να κάνεις τσαλιμάκια με τη μπάλα 1000 φορές. Ο καθένας μπορεί να το κάνει αυτό αν εξασκηθεί αρκετά. Και τότε μπορεί να πάει να δουλέψει σε τσίρκο. Τεχνική είναι να μπορέσεις να δώσεις την πάσα με ένα άγγιγμα, τη σωστή ταχύτητα και να τη στείλεις στο σωστό πόδι του συμπαίκτη σου» είχε δηλώσει.
Κατέκτησε τίτλους με τον Άγιαξ και την Μπαρτσελόνα, ενώ ηγήθηκε της Εθνικής Ολλανδίας. Ήταν όμως κι ο προπονητής που καθόρισε το ποδοσφαιρικό DNA της σύγχρονης Μπαρτσελόνα, της πιο θεαματικής ομάδας.
Μεγάλος ποδοσφαιριστής και φιλόσοφος έμεινε στην ιστορία. Ήταν από τους αγαπημένους σχολιαστές των γηπέδων και όλοι κρέμονταν από τα χείλη του «Φλάκο» (ο «Κοκαλιάρης», παρατσούκλι που του «κόλλησαν» στην Ισπανία).
Οι παίκτες που δεν είναι πραγματικοί ηγέτες αλλά προσπαθούν να είναι ρίχνουν φταίξιμο στους άλλους παίκτες όταν κάνουν λάθος. Οι πραγματικοί ηγέτες στο γήπεδο ξέρουν ήδη ότι οι παίκτες κάνουν λάθη, είχε δηλώσει, δείγμα σεμνότητας παρά τις επιτυχίες του.
Τελικά, αν ακολουθήσουμε τα λόγια του, το να παίζεις ποδόσφαιρο είναι πολύ απλό, το να παίζεις απλό ποδόσφαιρο είναι το πιο δύσκολο. Έτσι απλά έχτισε την πορεία του προς τη δόξα.
