Kathimerini.com.cy
Της Έλενας Αποστόλου
Ένα χρόνο πριν, καθόμουν στην βραβευμένη από τον Γαστρονόμο ταβέρνα «Παγκράτιος» στην όμορφη Μηλιού, που βρίσκεται 26 χιλιόμετρα βόρεια της Πάφου και μόνο 10 χιλιόμετρα πριν την Πόλη της Χρυσοχούς, και απολάμβανα την κουζίνα της. Εκεί βρήκα κυπριακούς μεζέδες με έμφαση στα αγνά υλικά και στις «καθαρές» γεύσεις.
Εκτός από το φαγητό, με εντυπωσίασε το επιδόρπιο της ταβέρνας που ήταν υπέροχα πουρέκια αναρής που πήρα φεύγοντας μαζί μου για τον δρόμο, αλλά και η φροντίδα και η φιλοξενία που είχα από τους ιδιοκτήτες της. Ήταν τα πουρέκια της γιαγιάς, μού είπαν όταν ρώτησα. Ένα χρόνο μετά, γεύομαι τα ίδια απολαυστικά πουρέκια, από τα χέρια της γιαγιάς των ιδιοκτητών, Κατερίνας και Νεόφυτου, Ελένης Παγκρατίου. Το ίδιο υπέροχα όπως την πρώτη φορά. Εξάλλου, για τη γιαγιά Ελένη όλοι έχουν να πουν το ίδιο. Ακόμη και οι θαμώνες της ταβέρνας με τους οποίους «πιάνει» κουβέντα. Εκτός από χρυσοχέρα, είναι και ένας άνθρωπος που μοιράζει αγάπη και τα πουρέκια της έχουν πολλή δόση από αυτή.
Σήμερα την έχω απέναντί μου και είμαι έτοιμη να μάθω πώς να φτιάχνω τα απολαυστικά πουρέκια της. Ομολογώ ότι είναι από τις λίγες φορές που ενθουσιάστηκα με αυτό το κυπριακό παραδοσιακό επιδόρπιο. Είμαι έτοιμη να «ρουφήξω» από την εμπειρία των 80 χρόνων της.
Με μαεστρία ανοίγει φύλλο, ετοιμάζει την ζύμη και μού μιλά για όλα αυτά που την κάνουν ευτυχισμένη. Για την όμορφη οικογένειά της, τα εγγόνια της που μαθαίνουν δίπλα της να φτιάχνουν πουρέκια και όχι μόνο. «Νιώθω μεγάλη ευχαρίστηση που βλέπω να παιδιά και τα εγγόνια μου να απολαμβάνουν αυτά που τούς φτιάχνω. Συχνά προσφέρουμε πουρέκια και στην ταβέρνα. Πολλές κυρίες που έφυγαν ευχαριστημένες ήρθαν και μού ζήτησαν τη συνταγή. Το μυστικό κρύβεται στα καλά υλικά και προπαντός στη φρέσκια αναρή. Εγώ πάντα χρησιμοποιώ της Αλάμπρας». Ό,τι κάνεις, μού λέει στη συνέχεια, να το κάνεις με αγάπη, μόνο έτσι έχεις σίγουρη την επιτυχία.
Μού μιλά για τα παιδικά της χρόνια, χρειάστηκε να μπει από πολύ μικρή στον αγώνα αφού 14 ετών αρραβωνιάστηκε. Έτσι γινόταν, λέει, στα παλιά χρόνια. Έμαθε να φτιάχνει πουρέκια από τα πεθερικά της, που τη δέχθηκαν σαν την κόρη τους στο σπίτι της. Κοντά τους έμαθε να μαγειρεύει, να κάνει δουλειές και να φτιάχνει τα αγαπημένα πουρέκια του συζύγου της αλλά και άλλα παραδοσιακά γλυκά. Μού μιλά και βλέπω ότι ταξιδεύει με το μυαλό της στα χρόνια εκείνα με τα μάτια «γεμάτα» συγκίνηση. Πολύ χάρηκα τη γνωριμία μου με τη γιαγιά Ελένη, έναν άνθρωπο αεικίνητο και γεμάτο θετική ενέργεια και αγάπη. Αν καμιά φορά σάς βγάλει ο δρόμος σας στη Μηλιού, μη διστάσετε να κάνετε μια στάση στον «Παγκράτιο». Να τη γνωρίσετε και να δοκιμάσετε τα καλούδια της.
