ΠΗΓΗ: skai.gr
Αιχμές για έλλειψη συντονισμού και αρρυθμίες στην κυβέρνηση αφήνει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος σε συνέντευξή του στην Αυγή της Κυριακής.
Ο υπουργός Οικονομικών επισημαίνει την ανάγκη να έχει η κυβέρνηση ένα πρόγραμμα «ιεραρχημένο και χρονικά προσδιορισμένο που να το υπηρετεί κάθε υπουργείο με καθορισμένες τις προτεραιότητες».
Σημειώνει δε ότι «κατανοεί την αγωνία των υπουργείων να βάλουν τάξη στο χάος, να αλλάξουν δομές και νοοτροπίες» προσθέτει όμως με νόημα «μόνο που αυτό δεν μπορεί να γίνεται ασυντόνιστα με τα άλλα συναρμόδια υπουργεία και, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να είναι σε αρμονία με το κυβερνητικό πρόγραμμα».
Όπως επισημαίνει μάλιστα, για τον καλύτερο συντονισμό της κυβερνητικής λειτουργίας δεν απαιτούνται νέα πολιτικά και συντονιστικά κέντρα, «αλλά να λειτουργήσουν αποφασιστικά, με την έννοια της απόφασης και της δέσμευση, τα υφιστάμενα».
Ο υπουργός υπογραμμίζει επίσης τη σημασία να εκπονηθεί ένας σχεδιασμός με πέντε ή έξι μεγάλα νομοσχέδια «του παράλληλου προγράμματος» έως το Πάσχα, προσθέτοντας ότι «η διαπραγματευτική ομάδα οφείλει, έτσι κι αλλιώς, να αναζητήσει λιγότερη και ποιοτικότερη επιτήρηση ώς το τέλος του προγράμματος».
«Δίκαιη ανάπτυξη»
Επίσης, ο Eυκλείδης Τσκαλώτος κάνει λόγο για «τρεις τομείς που προσδιορίζουν τον όρο της δίκαιης ανάπτυξης». Αυτοί είναι:
α) η δίκαιη (ανα)διανομή της αξίας που προκύπτει από την παραγωγή, όπως συλλογικές συμβάσεις, ρύθμιση της εργασίας και νέες μορφές συνεργατικής/συνεταιριστικής επιχειρηματικότητας.
β)η χωρική - περιβαλλοντική δικαιοσύνη, δηλαδή οι επιβαρύνσεις και τα οφέλη της ανάπτυξης να μοιράζονται γεωγραφικά και χωρικά ισότιμα και ισορροπημένα και
γ) η δικαιοσύνη στη λήψη αποφάσεων, μέσω συνεννόησης και κοινών αποφάσεων της κεντρικής κυβέρνησης με την τοπική αυτοδιοίκηση, τους επίσημους φορείς των παραγωγικών ομάδων και κυρίως όσους δεν εκπροσωπούνται στις επίσημες διαδικασίες.
Tι δηλώνει για το Brexit
Σχολιάζοντας εξάλλου το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία, τονίζει ότι «είναι ακόμα μια στιγμή ανυπακοής των πληβείων απέναντι στις ελίτ της χώρας και των Βρυξελλών». Διαπιστώνει, ωστόσο, ότι η Αριστερά δεν κατάφερε να πολιτικοποιήσει αυτή τη διαμαρτυρία, την οποία, «οικειοποιήθηκε η Ακροδεξιά, μετατρέποντάς τη σε αντιμεταναστευτική και ρατσιστική επιχειρηματολογία».
