Kathimerini.com.cy
Η Νάνσι Ρίγκαν, η οποία «έφυγε» την Κυριακή από τη ζωή σε ηλικία 94 ετών, υπήρξε σύζυγος του δημοφιλούς Προέδρου των ΗΠΑ μεταξύ 1981 και 1989 Ρόναλντ Ρίγκαν. Στα χρόνια κατά τα οποία υπήρξε πρώτη κυρία κατάφερε να διχάσει τον εγχώριο και διεθνή Τύπο με την αμφιλεγόμενη προσωπικότητά της και τις, κατά πολλούς, «παράλογες» απαιτήσεις της.
Αξέχαστες έχουν μείνει οι υπερβολικές καταναλωτικές της συνήθειες και τα έξοδα στα οποία έβαζε τον Λευκό Οίκο. Επίσης, στις δέλτους της αμερικανικής ιστορίας, και όχι μόνο, έχει καταγραφεί και η ευφάνταστη απαίτησή της ο Λευκός Οίκος να συμβουλεύεται αστρολόγο για τη διοργάνωση του προγράμματος του Προέδρου.
Και όμως, η Ρίγκαν κατάφερε να μείνει στην αμερικανική ιστορία ως μία πρώτη κυρία- πρότυπο για τις επόμενες πρώτες κυρίες της Αμερικής και όχι μόνο.
Με κύριο χαρακτηριστικό της την τυφλή αφοσίωση στον σύζυγό της και την έμπρακτη υποστήριξή της κατά τα χρόνια της προεδρίας του, κατά γενική ομολογία, υπήρξε μία γυναίκα που ασκούσε ουσιαστικότατη επιρροή σε έναν από τους πιο δημοφιλείς προέδρους της μοντέρνας αμερικανικής ιστορίας.
Σαν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, η Ρίγκαν ήξερε να προωθεί και να συμπληρώνει τον σύζυγό της, με τόσο αποτελεσματικό τρόπο, που πολλές φορές έκλεβε η ίδια τις εντυπώσεις και έστρεφε την προσοχή και τα φώτα επάνω της. Πολλοί έβλεπαν το ζεύγος Ρίγκαν σαν να επρόκειτο για ένα επιτυχημένο ντούο του λεγόμενου καλού και κακού αστυνομικού. Η Ρίγκαν θεωρείτο πάντοτε ο κακός «μπάτσος» και ο Πρόεδρος ο καλός αστυνομικός.
Αυτό την έφερνε συχνά σε σύγκρουση με το προσωπικό του Προέδρου, που ήθελε, δικαίως, τα φώτα της δημοσιότητας να συγκεντρώνονται στον Πρόεδρο και όχι στη γυναίκα του. Κάτι τέτοιο όμως ήταν αδύνατο, αφού η ισχυρή προσωπικότητα της συγκεκριμένης πρώτης κυρίας δεν μπορούσε με τίποτε να μην βγει στο φως.
Έστω και εάν εργαζόταν πάντα παρασκηνιακά στο πλευρό του συζύγου της, ήταν πάντα αναμεμειγμένη στην πρόσληψη και την απόλυση προσωπικού εγνωσμένου κύρους σε σημαντικότατες θέσεις κατά την προεδρία του συζύγου της.
Επέμεινε, πέρα από τις αντιρρήσεις ορισμένων ανώτερων συμβούλων, ο σύζυγός της να ζητήσει συγνώμη δημοσίως για τις μυστικές πωλήσεις της κυβέρνησής του στο Ιράν, ένα σκάνδαλο που συγκλόνισε την προεδρία του, ήταν ενεργά υπέρ της επιστροφής των βετεράνων του πολέμου του Βιετνάμ, ενώ στην Ουάσινγκτον πρωταγωνίστησε στην καμπάνια εναντίον των ναρκωτικών, με σύνθημα «Just say no», προσπαθώντας να κρατήσει μακριά τους νεαρούς από τη χρήση των ναρκωτικών. Αργότερα, με δική της πρωτοβουλία επέκτεινε την καμπάνια διεθνώς και συνεργάστηκε για την επίτευξη αυτού του σκοπού με άλλες 30 πρώτες κυρίες σε όλο τον κόσμο.
Δεν δίστασε ακόμα και να εναντιωθεί στις αποφάσεις του συζύγου της, έχοντας προτεραιότητά της το δικό του καλό και συμφέρον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα όταν μετά την προσπάθεια δολοφονίας του συζύγου της το 1981, η Ρίγκαν τάχθηκε κάθετα εναντίον της προσπάθειας επανεκλογής του συζύγου της στις εκλογές του 1984, εξαιτίας των φόβων της για την ασφάλειά του.
Υπήρξε σε κάποιες πλευρές της μία παραδοσιακή γυναίκα, ταγμένη στο πλευρό και το έργο του άντρα της. Συχνά, άλλωστε, την κορόιδευαν για το χαρακτηριστικό της που έμεινε στην πορεία γνωστό ως «το βλέμμα», δηλαδή ένα δυναμικό, μα συνάμα τρυφερό βλέμμα με το οποίο κοίταζε χαρακτηριστικά τον άντρα της όταν μιλούσε δημόσια. Η αφοσίωσή της στον σύζυγό της ήταν τέτοια, σε σημείο που δεχόταν τα πυρά του φεμινιστικού κινήματος.
