ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Μονακό

Ο ορισμός του μυθικού ταξιδιού

Το Μονακό είναι μέρος της επαρχίας των θαλάσσιων Άλπεων. Ο βράχος του ήταν ένα φυσικό καταφύγιο για τους πρωτόγονους πληθυσμούς. Οι πρώτοι μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής, οι Λιγούριοι (Ligures), περιγράφονται ως άνθρωποι των βουνών, εξοικειωμένοι με τη σκληρή εργασία αλλά και με υποδειγματική οικονομία που μάλλον πέρασε ανά τους αιώνες στους απογόνους τους. Η προέλευση του ονόματος «Μονακό» υπόκειται σε διάφορες υποθέσεις. Για μερικούς, το όνομα προέρχεται από τη λιγούρια φυλή, τους Μονόικος, που κατοίκησαν στο βράχο κατά τον 6ο αιώνα π.Χ.

Για άλλους, η προέλευση προέρχεται από τα ελληνικά. Στην αρχαιότητα, ο λιμένας του Μονακό συνδέθηκε με τη λατρεία του Ηρακλή και το όνομά του συνδέθηκε συχνά με την έκφραση «Ηρακλής Μονόικος» που σημαίνει ο Ηρακλής μόνος. Αυτή η εκδοχή φαίνεται να επιβεβαιώνεται, δεδομένου ότι το σύγχρονο όνομα για τον κύριο λιμένα του Μονακό είναι ο λιμένας του Ηρακλή. Στο τέλος του 12ου αιώνα π.Χ., οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την περιοχή. Κατά τη διάρκεια της κατοχής τους, οι Ρωμαίοι δημιούργησαν στο La Turbie, το τρόπαιο Augustus, που γιορτάζει το θρίαμβο των στρατιωτικών εκστρατειών τους. Κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου, οι Φοίνικες και οι Καρχηδόνιοι ναυτικοί έφεραν την ευημερία στην περιοχή. Μετά από την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η περιοχή κατακτήθηκε από διάφορους πληθυσμούς.

Το πριγκιπάτο τέθηκε από το 1297 υπό την προστασία της γενουατικής οικογένειας των Γκριμάλντι. Από το 1861 άρχισε να σταθεροποιείται η εξάρτηση από τη Γαλλία και το 1949, πρίγκιπας του Μονακό έγινε ο Rainier, ο οποίος παντρεύτηκε την πανέμορφη Αμερικανίδα ηθοποιό Grace Kelly. Έκτοτε το Πριγκιπάτο έζησε τις πιο λαμπρές του μέρες που το κατέστησαν ως ένα από τους πλέον εξωτικούς προορισμούς στον κόσμο. Το Μονακό εντάχθηκε στα Ηνωμένα Έθνη μόλις το 1993 και το 2002, το γαλλικό φράγκο αντικαταστάθηκε από το ευρώ. Τον Απρίλιο του 2005, ύστερα από το θάνατο του διασημότερου ίσως πρίγκιπα του κόσμου, την ηγεσία του Πριγκιπάτου ανέλαβε ο γιος του Albert.

Διαμαντένιο θέρετρο
Ο τουρισμός αποτελεί την κύρια δραστηριότητα των κατοίκων και το μεγαλύτερο οικονομικό πόρο του κράτους. Η γεωγραφική θέση του Μονακό στην κοσμοπολίτικη Κυανή Ακτή, το ήπιο κλίμα, τα πολλά αξιοθέατα και το καζίνο του Μόντε Κάρλο προσελκύουν χιλιάδες τουρίστες όλες τις εποχές του χρόνου. Οι παραλίες του κατακλύζονται τους καλοκαιρινούς μήνες από χιλιάδες παραθεριστές, ενώ στις μεγάλες μαρίνες του αγκυροβολούν οι θαλαμηγοί μερικών από τους διασημότερους ανθρώπους του κόσμου. Επίσης, κάθε χρόνο διοργανώνονται εκεί δύο από τους γνωστότερους αυτοκινητικούς αγώνες, το ράλι του Μόντε Κάρλο και το Grande Prix του Μονακό, που προσελκύουν κάθε σημαντική προσωπικότητα του πλανήτη. Σήμερα, είναι τόσοι πολλοί οι διάσημοι και πλούσιοι που θέλουν να εγκατασταθούν εκεί, που για να δημιουργηθεί χώρος, οι παλιές βίλες αντικαταστήθηκαν από πολυώροφα κτίρια με μοντέρνα διαμερίσματα. Ωραίες βίλες τώρα διατηρούνται στα παράλια έξω από την πόλη μεταξύ Μονακό και Νίκαιας. Στη γοητευτική εικόνα του Μονακό συνέβαλε και η γνωστή πάμπλουτη οικογένεια καπνοβιομηχάνων Νοghes, που διατηρούσε και στενή φιλία με τους πρίγκιπες του κρατιδίου.

Grand Prix 
Το 1909, o Antony Νoghes, πρόεδρος τότε της Λέσχης Μοτοσικλετιστών και Αυτοκινήτων, πρότεινε την ίδρυση ενός αυτοκινητιστικού ράλι που θα ξεκινούσε από διάφορα σημεία της Ευρώπης και θα κατέληγε στην πόλη του Μονακό. Το πρώτο ράλι πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 1911 με 23 αυτοκίνητα, τα οποία ξεκίνησαν από έντεκα διαφορετικές περιοχές και νικητής ήταν ο Henry Rougier με Τurcat-Mery, η δε επιλογή του νικητή έγινε με κρίση την κομψότητα του αυτοκινήτου και σε ποια κατάσταση έφτασε στον τερματισμό.

Αρκετά χρόνια μετά, το ράλι μετατράπηκε σε κανονικό αγώνα. Το 1925 η λέσχη SAVM μετονομάστηκε σε Automobile Club of Monaco και τρία χρόνια αργότερα δημιουργήθηκε η ιδέα για το πρώτο Grand Prix. Η ιδέα βρήκε σύμφωνο τον πρίγκιπα Louis II και τον Απρίλιο του 1929, το πρώτο Monaco Grand Prix έγινε πραγματικότητα παίρνοντας μυθικές διαστάσεις. Διεκόπη κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά στις αρχές του 1950 οι αγώνες ξαναζωντάνεψαν με δυσκολία και ως το 1952 ήταν πια αγώνες για σπορ αυτοκίνητα και μόνο. Το 1955 μπήκαν στο διεθνές ημερολόγιο της Formula 1 με το δραματικό αγώνα όπου ο Alberto Ascari σφηνώθηκε κυριολεκτικά στο λιμάνι και τη νίκη καρπώθηκε ο Maurice Trintignant. Το 1973 ένα καινούργιο τούνελ δημιουργήθηκε κάτω από το ξενοδοχείο Loews και παρακάτω η πίστα διαμορφώθηκε για να αφήσει χώρο στην πισίνα που πλέον αποτελεί σήμα κατατεθέν της πόλης. Το Μονακό είναι κάτι παραπάνω από αγώνας. Είναι το σημαντικότερο Grand Prix του κόσμου. Είναι εκεί όπου ο καθένας θα ήθελε να παραβρίσκεται, αφού οι εικόνες που παίρνει μαζί του είναι περισσότερες από κάθε άλλο event, μαζί με τη χλιδή του Πριγκιπάτου και τη γοητεία της F1 πού υπερίπταται της πόλης. Κατά τη διάρκειά του η πόλη διαμορφώνεται σ’ ένα μεγάλο party, με τους VIPs να ποζάρουν στα διάφορα ξενοδοχεία όπως το Hotel de Paris και το Hermitage, ή να δειπνούν στα εκπληκτικά γιοτ που γεμίζουν το λιμάνι κάθε χρόνο. Το 1976 ο παγκόσμιος πρωταθλητής James Hunt συνήθιζε να λέει ότι το Grand Prix του Μονακό «χρειάζεται δύο εβδομάδες για να διεξαχθεί και όχι μία. Την πρώτη για τα parties και τη διασκέδαση και τη δεύτερη, για τον αγώνα!».

Η πόλη
Η ατμόσφαιρα είναι πολύ ευχάριστη, η καθαριότητα υποδειγματική και τα παλιά σπίτια με τους χρωματιστούς ωχρούς τείχους και τα πλακόστρωτα σοκάκια, ιδανικά για σεργιάνι. Τα μαγαζιά και τα εστιατόρια κάνουν χρυσές δουλειές, καθώς η παλιά πόλη δεν ησυχάζει ποτέ, αφού βρίσκεται στο πέρασμα που οδηγεί από το Ωκεανογραφικό Μουσείο και τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννη στη μεγάλη πλατεία του Πριγκιπικού Παλατιού. Εδώ είναι το σαλόνι και η βεράντα του Μονακό και έδρα του Πριγκιπάτου. Το παλάτι με τους πυργίσκους και τις επάλξεις του βρίσκεται στη θέση αυτή από το 1291 ως γενοβέζικο φρούριο αρχικά και αργότερα ως έδρα της οικογένειας των Γκριμάλντι. Η πλατεία είναι από τα ομορφότερα σημεία της πόλης, αφού πέρα από το ανάκτορο που βρίσκεται κάτω από τις απότομες βουνοκορφές, προσφέρει και εντυπωσιακή θέα στο λιμάνι της La Condamine, το Port Hercule με τη μεγάλη μαρίνα και τα αμέτρητα σκάφη. Όποια ώρα και εάν επισκεφτεί κανείς την πλατεία, είναι γεμάτη με κόσμο, ντόπιους και ξένους που σουλατσάρουν ή ξεπετάγονται από τα στενά και πάνε στην άκρη των τειχών δίπλα στα κανόνια με τις προσεκτικά τοποθετημένες μεταλλικές μπάλες, για να δουν αφ’ υψηλού την πανοραμική άποψη του κοσμοπολίτικου λιμανιού.

Εδώ πια η ατμόσφαιρα είναι κάπως διαφορετική: Πολυτελή ξενοδοχεία και σπίτια, εντυπωσιακά μέγαρα, κόσμος που απολαμβάνει τον espresso του σε ακριβά café με θέα τα πλοιάρια και στην άκρη το καζίνο, το επιβλητικό παλάτι του τζόγου που κτίστηκε την εποχή της Belle Epoque για να σπαταλά το χρόνο και το χρήμα της η αριστοκρατία του 19ου αιώνα. Σημείο αναφοράς και η παρακείμενη Place du Casino, η κομψή πλατεία με τα περιποιημένα κτίρια, τους φοίνικες και τα πανάκριβα αυτοκίνητα. Τα χρόνια του ρομαντισμού είχε στη λιλιπούτεια αυτή πολιτεία τα γραφεία του ο Ωνάσης, ενώ ακόμα και σήμερα, με το οικονομικό καθεστώς που κυριαρχεί στο Μονακό, αποτελεί έναν από τους πλουσιότερους φορολογικούς παραδείσους του πλανήτη.

Κατά τις μέρες της διαμονής οι βόλτες στα στενά της παλιάς πόλης και της σύγχρονης κοσμοπολίτικης πλευράς της είναι μια πραγματική εμπειρία, αφού τόσο την ημέρα όσο και τη νύκτα βλέπει κανείς σκηνές που δεν συναντά αλλού. Από ταράτσες με κήπους και πισίνες μέχρι ελικόπτερα που ίπτανται πάνω από τις ψηλές πολυκατοικίες μεταφέροντας τους ιδιοκτήτες τους, αστραφτερές λιμουζίνες και κότερα. Στο Μονακό η οικονομική ύφεση φαίνεται να μην έχει θέση, καθώς η πόλη ζει και αναπνέει, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο κόσμο, στους δικούς της ρυθμούς. Έξω από τα όρια του Πριγκιπάτου, η εντυπωσιακή Ροκεμπρίν (Roquebrune) με το σκαρφαλωμένο κάστρο και η πανέμορφη Μαντόν (Menton) με τις ατελείωτες παραλίες, την παλιά πόλη με το γραφικό λιμανάκι και τα παλιά στενά δρομάκια με τις ταβέρνες και τα μικρομάγαζα, είναι δύο από τις πολλές επιλογές που βρίσκονται μια ανάσα από την πόλη του Rainier και της Grace Kelly. Μια βουτιά στα δροσερά νερά της παραλίας της Μαντόν είναι επιβεβλημένη, όπως και μια μεσημεριανή εκδρομή στα ενδότερα των Θαλασσινών Άλπεων, με τα μεσαιωνικά χωριά και τα απότομα φαράγγια με τα ποταμάκια που ξεκινούν από τις πηγές των ορεινών όγκων για να ανακατευτούν με τα νερά της Μεσογείου.

Πού να μείνετε
Le Meridien Beach Plaza (Avenue Princesse Grace 22, τηλ. +37793309880, www.lemeridienmontecarlo.com). Πολυτελές, κομψό και ακριβό.
Hotel Miramar (Avenue du President J-F Kennedy 1, τηλ. +37793308648, www.hotel-miramar.mc). Ακριβό και σε πολύ καλό σημείο.
Hotel De France (Rue de la Turbie 6, τηλ. +37793302464, www.monte-carlo.mc/france). Από τις πιο οικονομικές λύσεις τηρουμένων των αναλογιών. Συμφέρει το δίκλινο.
Hotel Le Dauphin (Avenue du General De Gaulle 28 {Menton}, τηλ. +377493357637, www.hotel-ledauphin.com). Για όσους θέλουν γραφική και παραδοσιακή ατμόσφαιρα.

Πού θα φάτε
Ristorante Vecchia Firenze (Avenue Prince Pierre 4-6, τηλ. +37793302770).
Για τους λάτρεις της ιταλικής και ιδιαίτερα της τοσκανικής κουζίνας.
Restaurant Bar Tender (Port de Monaco 1, Quai Albert 1er, τηλ. +3779350721, www.tenderto.mc). Εξαιρετικό bar-restaurant με ποικιλία γεύσεων και ανάλαφρη ατμόσφαιρα.
My Sushi (Rue des Oranges 2, τηλ. +37797706767, www.mysushi.com). Για τους φίλους της ιαπωνέζικης και όχι μόνο, κουζίνας.
Restaurant Dolce Vita (Blvd Albert 1er 25, τηλ. +37793309910). Ποικιλία από γαλλική και ιταλική κουζίνα.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Ταξίδια: Τελευταία Ενημέρωση

X