Kathimerini.gr
Aδυναμία των καλλιτεχνών, αλλά και εκείνων που αγαπούν την τέχνη σε όλες τις εκφάνσεις της, ζει το καλοκαίρι δυνατά, με εκθέσεις και εικαστικά events που έχουν γίνει θεσμός.
Η Ύδρα είναι έρωτας. Και το λιμάνι της μια αγκαλιά πάντα ανοιχτή, έτοιμη να σε γεμίσει θαλπωρή και ηρεμία. Χτισμένη αμφιθεατρικά γύρω του, χαρακτηρισμένη διατηρητέος οικισμός, απαλλαγμένη από θορύβους αυτοκινήτων και μηχανών (ακόμα και το ποδήλατο απαγορεύεται!). Σε καλεί να την περπατήσεις, να διασχίσεις τα πολυδαίδαλα σοκάκια της πλάι σε αρχοντικά με αυστηρές, λιτές γραμμές και εσωτερικές αυλές, να φτάσεις ψηλά στην παλιά συνοικία Κιάφα και στον προστάτη της Άγιο Κωνσταντίνο τον Υδραίο ή να περιπλανηθείς στα μονοπάτια προς τις κορυφές της, με την ψηλότερη στα 588 μ., εκείνη του όρους Έρως.
Μπορείς να δροσιστείς με μια βουτιά από τη Σπηλιά ή την Υδρονέτα, συνδυάζοντάς τη με ένα σνακ ή ένα ποτό από τα μπαρ πάνω στον βράχο. Να δοκιμάσεις τα «νόστιμα» ταβερνάκια της ή να κλείσεις ένα τραπέζι για δείπνο στον Όμιλο, στον ίδιο ακριβώς χώρο που τη δεκαετία του 1960 βρισκόταν η θρυλική Λαγουδέρα και το πάρτι δεν τελείωνε ποτέ.
Πέρυσι το περιοδικό Forbes την κατέταξε στους 10 πιο δημοφιλείς καλοκαιρινούς προορισμούς για συλλέκτες σύγχρονης τέχνης. Η θαλαμηγός του Δάκη Ιωάννου με το όνομα «Guilty», σχεδιασμένη από τον Jeff Κoons, το πιο εκκεντρικό ίσως σκάφος που πλέει στις ελληνικές θάλασσες, φιλοξενεί μία φορά τον χρόνο καλλιτέχνες, curators, δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο για το project «Slaughterhouse Hydra» του ιδρύματος ΔΕΣΤΕ, που ξεκίνησε τo 2009 στα παλιά Σφαγεία. Συνεισφέρει έτσι ώστε διαφορετικές εκφάνσεις της σύγχρονης τέχνης, που έχει βρει πρόσφορο έδαφος στο νησί, να γίνονται όλο και πιο γνωστές.
Η ΤΕΧΝΗ ΑΝΤΕΧΕΙ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ
Την Ύδρα, όμως, την αγαπούσαν πάντα οι καλλιτέχνες – εμπνέει. Το Hydra’s Workshοp, η γκαλερί της συλλέκτριας Pauline Karpidas, ανοίγει συνήθως στα μέσα Ιουλίου και οι εκθέσεις του είναι πάντα εξαιρετικές. Το Hydra School Project του Δημήτρη Αντωνίτση ξεκίνησε το 1999, όταν ο ίδιος αποφάσισε να ενεργοποιήσει τις διεθνείς εικαστικές γνωριμίες του και να στήσει μια πλατφόρμα σύγχρονης τέχνης στο νησί. Στεγάζεται στο παλιό Σαχτούρειο Γυμνάσιο.
«Ήθελα να έχω μια καλή δικαιολογία να κάνω τρίμηνες διακοπές, όπως όταν ήμουν μαθητής», λέει. Περπατάμε μαζί προς το σπίτι του φίλου του και σημαντικού Αμερικανού καλλιτέχνη Brice Marden. Το έχουν ανακαινίσει παρέα, επιδεικνύοντας έναν απίθανο σεβασμό σε ό,τι έχει δημιουργήσει ανθρώπινο χέρι. Από τα τραβηχτά γύψινα και τις ξύλινες μουσάντρες μέχρι το συρμάτινο πορτάκι στο παλιό κοτέτσι.
Σμιλεμένη από ανθρώπινο χέρι είναι, εξάλλου, όλη η Ύδρα. Αρχικά από τους Αρβανίτες τεχνίτες που την εποίκισαν τον 14ο αιώνα. Είναι απίστευτο πόσο κόπο απαιτεί ακόμα και σήμερα η παραμικρή χειρωνακτική εργασία σε ένα νησί χωρίς αυτοκίνητα. Όλος ο οικισμός της είναι ένα μεγάλο γλυπτό που δημιούργησε με πολύ μόχθο στο πέρασμα των χρόνων ο άνθρωπος και όσο πιο πολύ παρατηρείς τις λεπτομέρειες, τόσο περισσότερο σε γοητεύει.
Αποτελεί το άψογο σκηνικό για τουρίστες και τουρίστριες με ψάθινα καπέλα, για βάρκες, ιστιοπλοϊκά και θαλαμηγούς που στριμώχνονται στο λιμάνι της, αλλά και για τις αμέτρητες γάτες που κυκλοφορούν ελεύθερες παντού. Κάποια στιγμή θα σου χαϊδέψουν το πόδι κάτω από το τραπέζι για ένα μεζεδάκι ή θα σε ξαφνιάσουν παίζοντας, καθώς ατενίζεις τη θάλασσα. Ταυτόχρονα είναι το βασίλειο του αγωγιάτη. Τα γαϊδουράκια και τα μουλάρια «σηκώνουν στην πλάτη τους» το νησί.
Όλα αυτά κυκλωμένα από το απόλυτο μπλε. Περπατώντας την περιμετρικά (ή πλέοντας με σκάφος), μπορείς να φτάσεις έως τις οργανωμένες παραλίες Βλυχός, Παλαμιδάς και Μώλος. Ταβερνάκια και beach bars στην αμμουδιά και από πίσω τους δάση με πεύκα. Το καραβάκι θα σε πάει στις πιο απομακρυσμένες παραλίες, στον Άγιο Γεώργιο κοντά στο ακρωτήριο Μπίστι, με τα πεύκα να φτάνουν στη θάλασσα και τα τζιτζίκια σε ασίγαστες συγχορδίες. Θα συνεχίσει έως τον Άγιο Νικόλαο, θα ανακοινώσει την τελευταία επιστροφή της ημέρας και θα σε αφήσει στην αλμύρα της θάλασσας.
Με ιδιωτικό πλεούμενο ή θαλάσσιο ταξί μπορείς να συνεχίσεις τον γύρο του νησιού περνώντας από τη Σπηλιά της Φώκιας και να σταματήσεις για βουτιές στα κρυστάλλινα νερά της Λιμνιώνιζας. Κάποιοι φτάνουν έως εδώ έπειτα από δύο ώρες πεζοπορίας από το λιμάνι.
Πολλά από τα πιο ξεχωριστά σημεία της, αλλά και σημαντικά έργα τέχνης, η Ύδρα τα κρατάει μυστικά ή προσβάσιμα σε λίγους. Όπως τους πίνακες του Χατζηκυριάκου-Γκίκα και του Υδραίου μαθητή του, Παναγιώτη Τέτση, στο κτίριο της Σχολής Καλών Τεχνών. Πρόκειται για το παλιό Αρχοντικό Τομπάζη με τις γενοβέζικες επιρροές και την απίθανη λότζια, τη μεγάλη βεράντα με τις καμάρες. Κλειστό για το ευρύ κοινό, φιλόξενο ωστόσο για τους μαθητές της ΑΣΚΤ.
Όσο καλύτερα τη γνωρίζεις, τόσο περισσότερο βλέπεις πως η Ύδρα δεν είναι μόνο όμορφη, αλλά και ζόρικη. Γι’ αυτή την πλευρά της μιλούν καλύτερα λογοτέχνες όπως ο Χένρι Μίλερ και η Μαργαρίτα Καραπάνου στον «Υπνοβάτη», ποιητές όπως ο Σεφέρης και ο Υδραίος στην καταγωγή Μίλτος Σαχτούρης: «Η Ύδρα είναι μια φραγκοσυκιά/ γεμάτη πυρετό, όνειρα κι αγκάθια».
