ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ισπανικός «εμφύλιος» για τη μεταφορά των οστών του Φράνκο

Το ισπανικό υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε διάταγμα για την απομάκρυνση των οστών του Φράνκο από την Κοιλάδα των Πεσόντων

Kathimerini.gr

ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΜΠΕΡΣΗ

Από μακριά διακρίνεται μόνο ο σταυρός, ο μεγαλύτερος του κόσμου. Γύρω του έχει χτιστεί ένα φαραωνικών διαστάσεων μνημείο και στον βράχο κάτω από τα θεμέλιά του ένα μαυσωλείο, στο οποίο είναι θαμμένος ο Φρανθίσκο Φράνκο. Τέσσερις δεκαετίες μετά την αποκατάσταση της ισπανικής δημοκρατίας, η χώρα αποφάσισε ότι τέτοιου είδους τιμή δεν αρμόζει σε ένα δικτάτορα.

Την Παρασκευή, το ισπανικό υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε διάταγμα για την απομάκρυνση των οστών του Φράνκο από την Κοιλάδα των Πεσόντων, συμβολική κίνηση που κόβει τον ομφάλιο λώρο ανάμεσα στη σημερινή Ισπανία και στον στρατηγό που σφράγισε όσο κανείς άλλος την πρόσφατη ιστορία της. Το διάταγμα της διακυβέρνησης του σοσιαλιστή πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ θα περάσει τις επόμενες εβδομάδες από τη Βουλή, όπου η ψήφισή του θεωρείται δεδομένη. Το Λαϊκό Κόμμα έχει ανακοινώσει ότι θα απόσχει από την ψηφοφορία υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει καμία βιασύνη για μια τέτοια κίνηση και ότι θα προσφύγει στο συνταγματικό δικαστήριο όχι εναντίον της μεταφοράς καθαυτήν, αλλά του τρόπου με τον οποίο αποφασίστηκε. Αποχή από την ψηφοφορία ανακοίνωσε και το κόμμα Ciudadanos, το οποίο, αν και φιλελεύθερο, ανταγωνίζεται με το Λαϊκό Κόμμα για τις ψήφους και του πιο δεξιού κομματιού του πολιτικού φάσματος.

Η Καθολική Εκκλησία δεν σκοπεύει να παρεμποδίσει τη μεταφορά, ενώ η πιθανή προσφυγή της οικογένειας του Φράνκο στη Δικαιοσύνη δεν θεωρείται ότι θα έχει καμία τύχη, εφόσον δεν πρόκειται για απλή απόφαση της διοίκησης αλλά για προσθήκη άρθρων στον νόμο περί ιστορικής μνήμης.

«Προξένησε τόσο πόνο»

«Δεν μπορούμε να ξαναγράψουμε το παρελθόν, αλλά έχοντας συναίσθηση του παρελθόντος, πρέπει να διαλέξουμε. Ενας λαός δεν μπορεί να διατηρεί σε ένα εθνικό μνημείο τη σορό ενός δικτάτορα. Νομίζω ότι ελάχιστοι, ούτε 1% του πληθυσμού ούτε η Δεξιά που θέλει να είναι δημοκρατική, μπορούν να διαφωνούν ότι πρέπει να πάψει να θεωρείται μνημείο ο τάφος ενός ανθρώπου που προξένησε τόσο πόνο», σχολίασε ο διευθυντής του ινστιτούτου ισπανικού πολιτισμού «Θερβάντες», Λουίς Γαρθία Μοντέρο. Από τις εκλογές του 1936, χρονιά κατά την οποία ο στρατηγός Φράνκο κινήθηκε, με την υποστήριξη της φασιστικής Ιταλίας και της ναζιστικής Γερμανίας, εναντίον της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης της Ισπανίας, οι Ισπανοί μπόρεσαν να ψηφίσουν ξανά μόλις το 1977. Μερικές δεκάδες χιλιάδες από τα θύματα του εμφυλίου πολέμου, που έληξε το 1939, είναι θαμμένα κάτω από τη γιγάντια πλατεία της Κοιλάδας των Πεσόντων, ενώ η μοναδική σορός ανθρώπου που πέθανε σε μεγάλη ηλικία από φυσικά αίτια ανήκει στον Φράνκο. Η πρόθεση της ισπανικής κυβέρνησης για μετατροπή της Κοιλάδας των Πεσόντων σε μνημείο που θα διηγείται και από τις δύο πλευρές την ιστορία του εμφυλίου είναι μόνο ένα από τα βήματα που σχεδιάζει ο Σάντσεθ προς την κατεύθυνση της εθνικής συμφιλίωσης.

Το βήμα που θα έχει πιο απτά αποτελέσματα είναι η σχεδιαζόμενη ακύρωση της ισχύος των δικαστικών αποφάσεων της φρανκικής περιόδου, αίτημα που απασχολεί κυρίως τους Καταλανούς, καθώς το 1940 η Δικαιοσύνη του Φράνκο δίκασε με συνοπτικές διαδικασίες και έστειλε στο απόσπασμα τον πρόεδρο της Καταλωνίας, Λουίς Κουμπάνς.

Ενα ισπανικό κράτος που θέλει να κρατήσει στο εσωτερικό του την Καταλωνία όχι με δικαστικό και αστυνομικό εκφοβισμό, όπως έκανε ο τέως πρωθυπουργός Ραχόι, αλλά σε νέες βάσεις αμοιβαίου σεβασμού, δεν έχει κανένα λόγο να συνεχίζει να υπερασπίζεται την εκτέλεση του Κουμπάνς.

Έντυπη

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Kathimerini.gr

Κόσμος: Τελευταία Ενημέρωση

X