Γιορτάζεται σήμερα, 8 Μαρτίου, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ίσως η πιο σημαδιακή ημέρα για το γυναικείο φύλο. Οι γυναίκες έβαλαν γερά θεμέλια έτσι ώστε, στον 21ο αιώνα να τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης με τους άνδρες.
Η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και της Διεθνής Ειρήνης. Αυτή η μέρα μπορεί χαρακτηριστεί ως μια μέρα επανάστασης, και ελευθερίας. Είναι αφιερωμένη στη μνήμη της 8ης Μαρτίου 1957, όπου πραγματοποιήθηκε η μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας στις ΗΠΑ από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Τα κύρια αιτήματα τους ήταν να γίνουν καλύτερες οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας που βίωναν και να αυξηθεί ο χαμηλός μισθός που έπαιρναν.
Η αντίδραση που έλαβαν, δεν ήταν αυτή που περίμεναν, ωστόσο αυτό δεν τις λύγισε. Αστυνομικοί επιτέθηκαν και διέλυσαν το λευκοντυμένο πλήθος των διαμαρτυρόμενων γυναικών. Η στάση αυτή της αστυνομίας, το μόνο που κατάφερε ήταν να τις συσπειρώσει, αφού δύο χρόνια αργότερα οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις, δημιούργησαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και έδωσαν συνέχεια στον μαζικό αγώνα τους για διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.
Η πρώτη τήρηση της Ημέρας της Γυναίκας, ονομαζόταν «Εθνική Ημέρα της Γυναίκας», πραγματοποιήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου του 1909 στη Νέα Υόρκη, και διοργανώθηκε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Αμερικής κατόπιν εισήγησης της Τερέζα Μαλκίελ.
Σημειώνεται πως μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία, η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως επίσημη αργία χάρη στη φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι.
Το 1957 δεν ήταν η πρώτη απόπειρα των γυναικών να αποκτήσουν ισότητα και να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους. Πολλές ήταν οι ενέργειες κατά την πάροδο των χρόνων που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο.
Από την άλλη οι αγώνες που γίνονται σε χώρες όπως η Τεχεράνη, που οι γυναίκες δεν έχουν εξασφαλίσει την ισότητα και τα δικαιώματα τους στην κοινωνία που ζουν, δεν απέφεραν μέχρι σήμερα καρπούς. Στις 4 Μαρτίου του 2007, αστυνομικοί ξυλοφόρτωσαν χιλιάδες άνδρες και γυναίκες οι οποίοι βγήκαν στους δρόμους για να τιμήσουν την ημέρα αυτή. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως παράδειγμα, μέσα από το οποίο διαπιστώνεται πως τα δικαιώματα δε χαρίζονται, αλλά αντιθέτως ο καθένας πρέπει να δίνει το δικό του αγώνα για ελευθερία και ισότητα.
Η γυναίκα γιορτάζει γιατί αγωνίστηκε και αγωνίζεται, γιατί έχει άποψη και πολεμά για αυτή, γιατί δεν συμβιβάστηκε με την ταυτότητα που της έδωσε η κοινωνία.
