Kathimerini.gr
Οι τοπικές εκλογές στη Ρηνανία-Βεστφαλία ανέκαθεν θεωρούνταν πρόκριμα για τις ομοσπονδιακές στη Γερμανία. Γι’ αυτό άλλωστε η συντριπτική ήττα των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) της πρωθυπουργού του κρατιδίου Χανελόρε Κραφτ, την περασμένη Κυριακή, αναμένεται να έχει ευρύτερες επιπτώσεις για το SPD του Μάρτιν Σουλτς, η εικόνα του οποίου ξεφουσκώνει αργά και σταθερά ύστερα από ένα παρατεταμένο δημοσκοπικό μήνα του μέλιτος.
Ηδη, Γερμανοί αναλυτές θεωρούν δεδομένη μια νέα θητεία της καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ μετά την αναμέτρηση του Σεπτεμβρίου, ενώ απομακρύνεται η πιθανότητα ενός ακόμη μεγάλου συνασπισμού και πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι το φθινόπωρο θα εγκατασταθεί στο Βερολίνο μια κυβέρνηση συνεργασίας της Ενωσης.
Χριστιανοδημοκρατών/Χριστιανοκοινωνιστών (CDU/CSU) με τους Ελεύθερους Δημοκράτες (FDP), τον αγαπημένο εταίρο της συντηρητικής παράταξης. Φαίνεται πως το SPD ακόμη δεν έχει καταφέρει να συνέλθει από τη μεταρρυθμιστική ατζέντα 2010 του Γκέρχαρντ Σρέντερ, η οποία βρίσκεται μεν πίσω από το οικονομικό θαύμα των τελευταίων ετών, αλλά αποξένωσε το κόμμα από την παραδοσιακή εκλογική του βάση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ρηνανία-Βεστφαλία υπήρξε με ελάχιστες εξαιρέσεις προπύργιο των Σοσιαλδημοκρατών και το SPD συγκέντρωνε παραδοσιακά πάνω από 40-42% των ψήφων, ενώ την περασμένη Κυριακή εξασφάλισε μόλις 31,2%. Η Frankfurter Allgemeine Zeitung θυμίζει πως το 2005 ο Σρέντερ προκήρυξε πρόωρες εκλογές όταν το κόμμα του έχασε τις τοπικές εκλογές στη Ρηνανία-Βεστφαλία, για πρώτη φορά από το 1966.
«Τότε η αριστερή πτέρυγα εγκατέλειπε το SPD, σήμερα το κόμμα υποτάσσεται σε αυτήν για να διασφαλίσει την ενότητά του. Αυτό ήταν το πρώτο που έκανε ο Μάρτιν Σουλτς ως επικεφαλής του SPD. Το ίδιο το κόμμα αρέσκεται σε αυτήν την εξέλιξη. Την υπόλοιπη χώρα μας, δηλαδή εκεί όπου κερδίζονται οι εκλογές, δεν την ενδιαφέρει. Σε μια εποχή κατά την οποία η Γερμανία μοιάζει πολύ διαφορετική από αυτήν του 2005, τον τόνο δίνουν άλλα θέματα: η παιδεία, η ασφάλεια και η ευημερία, όλα με φόντο την προσφυγική κρίση. Αντιθέτως το SPD επιμένει στην κοινωνική δικαιοσύνη και απομακρύνεται έτσι από την καθημερινότητα των ψηφοφόρων. Η ενδοσκόπηση αγγίζει την απώλεια αίσθησης της πραγματικότητας», γράφει η έγκυρη συντηρητική εφημερίδα.
Στην ίδια γραμμή, πάντως, κινείται και η Sueddeutsche, που κατακεραυνώνει την ασυνέπεια των Σοσιαλδημοκρατών οι οποίοι, ενώ συγκυβερνούσαν από το 1998 τη χώρα και συνδιαμόρφωναν τις πολιτικές που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, ασκούν αντιπολίτευση και εξανίστανται για... τη σημερινή κατάσταση.
To κεντρικό συμπέρασμα, ωστόσο, είναι ότι στη Γερμανία δεν παρατηρείται μια αντίστοιχη αποσύνθεση του κομματικού συστήματος, σαν την αντίστοιχη στην υπόλοιπη Ευρώπη, ειδικά στη Γαλλία και την Ιταλία. Οι Χριστιανοδημοκράτες της Αγκελα Μέρκελ παραμένουν πρώτο κόμμα και εκτός απροόπτου θα ηγούνται της επόμενης κυβέρνησης. Πράσινοι και Ελεύθεροι Δημοκράτες παρουσιάζουν μεν σκαμπανεβάσματα, αλλά θα εκπροσωπούνται στην επόμενη Βουλή. Το Κόμμα της Αριστεράς δεν είναι υπολογίσιμη αντιπολιτευτική δύναμη στη Δύση, σε αντίθεση με την πρώην ανατολική Γερμανία.
Τέλος, παρά τις αρχικές ανησυχίες, η ξενοφοβική «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD), ένα μονοθεματικό κόμμα που βάσισε την ατζέντα του στον αντιευρωπαϊσμό και στην προσφυγική κρίση, δεν μοιάζει ικανή να απειλήσει σοβαρά τους συντηρητικούς της Μέρκελ. Ο εσωκομματικός αλληλοσπαραγμός και οι κλυδωνισμοί του κόμματος μεταξύ σκληροπυρηνικής –ενίοτε φιλοναζιστικής– Ακροδεξιάς και μετριοπαθούς λαϊκής Δεξιάς έχουν φθείρει σε τέτοιο βαθμό την AfD ώστε οριακά αναμένεται να υπερβεί το όριο του 5% για να εισέλθει στην Μπούντεσταγκ.
