Kathimerini.gr
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΜΑΣ
Οταν ο Βιρτζίλιο Βάτο ενημέρωσε στη Ρώμη τη Γερμανίδα σύζυγό του ότι θα πάει στο Κάιρο και από εκεί στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης του Σινά, εκείνη ταράχθηκε. «Είσαι με τα καλά σου, πού θα πας; Εκεί έχει τζιχάντ, σκοτώνουν κόσμο, πιάνουν αιχμαλώτους», του είπε. Η γυναίκα είχε λόγο να ανησυχεί.
Μόλις πριν από λίγες ημέρες είχε κάνει τον γύρο του κόσμου η είδηση για την ένοπλη επίθεση φανατικών ισλαμιστών εναντίον λεωφορείου με δέκα νεκρούς, Κόπτες χριστιανούς, που μετέβαιναν για προσκύνημα στη Μονή Σαμουήλ της επαρχίας Ελ Μίνια, νότια του Καΐρου, αλλά εκείνος επέμενε. Είχε να επισκεφθεί το Σινά από το 2003 και είδε την πρόσκληση για συμμετοχή του στη Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας (ΔΣΟ) στην Αίγυπτο ως ευκαιρία για ένα ακόμα προσκύνημα στο μυθικό για τους χριστιανούς «μοναστήρι της Βάτου» ή Αγίας Αικατερίνης, που δεν έπρεπε να χάσει.
Με τον Βιρτζίλιο γνωριστήκαμε στο αεροδρόμιο του Καΐρου κάποια στιγμή που βλαστημούσαμε και οι δύο βγάζοντας και βάζοντας ακόμα και τα παπούτσια στους εξονυχιστικούς σωματικούς ελέγχους και υποβαλλόμενοι σε διπλή και τριπλή «αξονική» στα μηχανήματα, υπό το βλοσυρό βλέμμα των ένοπλων αστυνομικών. Ηταν η πρώτη οσμή για εμάς, αλλά και για τον κάθε επισκέπτη στο Κάιρο, της αόρατης τρομοκρατίας που κατατρώει την Αίγυπτο και για την πάταξη της οποίας ο στρατηγός-πρόεδρος Αλ Σίσι έχει επιδοθεί, με τον στρατό και την αστυνομία, σε ανελέητο κυνηγητό των οργανωμένων ένοπλων ισλαμιστικών πυρήνων που δραστηριοποιούνται στη χώρα των 100 εκατομμυρίων ανθρώπων, μουσουλμάνων στη συντριπτική πλειονότητά τους.
Η κατάρριψη του 2015
Καθώς πετούσαμε, δύο ημέρες μετά, από το Κάιρο για το φημισμένο θέρετρο Σαρμ Ελ Σέιχ με σκοπό να προωθηθούμε στην Αγία Αικατερίνη, υπενθύμισα στον Βιρτζίλιο την κατάρριψη του ρωσικού επιβατικού αεροσκάφους, λίγη ώρα μετά την απογείωσή του από το αεροδρόμιο του Σαρμ Ελ Σέιχ, τρία ακριβώς χρόνια πριν (Νοέμβριος 2015) από τον ISIS.
Οι έρευνες έδειξαν ότι το αεροσκάφος ανατινάχθηκε με εκρηκτικό μηχανισμό που είχε τοποθετηθεί σε κουτάκι αναψυκτικού προκαλώντας τον θάνατο και των 224 επιβαινόντων. «Ας μην το σκεφτόμαστε καλύτερα», είπε γελώντας. Αλλά ο φόβος στο Σινά δεν «αιωρείται» μόνο στα χιλιάδες πόδια ύψος πάνω από την έρημο της Βίβλου. Επί γης η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο δύσκολη, όπως διαπιστώσαμε μόλις πατήσαμε το πόδι μας στο έδαφος. Οπλισμένοι στρατιώτες και αστυνομικοί με αλεξίσφαιρα γιλέκα, και καλάσνικοφ, οχυρωμένοι σε ατσάλινο κλουβί από το οποίο προέβαλε ένα πολυβόλο, μας «καλωσόρισαν» στην είσοδο του πεντάστερου ξενοδοχείου, όπου φθάσαμε έχοντας υποβληθεί (μόνο το λεωφορείο μας ευτυχώς) σε ελέγχους άλλες δύο φορές σε μια διαδρομή ούτε 2 χλμ. από το αεροδρόμιο. Ετσι οχυρωμένα είναι όλα τα μεγάλα ξενοδοχεία στην Αίγυπτο.
Το καμπαναριό της μονής και στο βάθος η κορυφή του βουνού όπου ο Μωυσής πήρε τις δέκα εντολές από τον Θεό.
Μονίμως σε συναγερμό
Ο φόβος ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να παρεισφρήσει κάποιος παλαβός ζωσμένος με εκρηκτικά και να ανατιναχθεί σε χώρους όπου συχνάζουν ανύποπτοι άνθρωποι κρατάει τις δυνάμεις ασφαλείας μονίμως σε ύψιστο συναγερμό. Οι τουριστικοί προορισμοί και οι τόποι λατρείας των«απίστων», των χριστιανών δηλαδή, αποτελούν κορυφαίους στόχους ενός γαλαξία τρομοκρατικών οργανώσεων, όπως ο ISIS, η Αλ Κάιντα, ο «Στρατός του Ισλάμ», οι «Υποστηρικτές της Ιερουσαλήμ» και πολλές άλλες ένοπλες παραφυάδες των Αδελφών Μουσουλμάνων που αντιμάχονται το καθεστώς Σίσι και οι οποίες σύμφωνα με το Ινστιτούτο Μελετών Μέσης Ανατολής «Ταχρίρ» διαθέτουν σύγχρονα οπλικά συστήματα ακόμα και αεράμυνας.
Στο βόρειο Σινά, στα σύνορα με τη Λωρίδα της Γάζας και το Ισραήλ, ο αιγυπτιακός στρατός διεξάγει σχεδόν καθημερινά, και όσο γίνεται «αθόρυβα», εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εναντίον τρομοκρατών που χρησιμοποιούν τα υπόγεια λαγούμια της Χαμάς για να περνούν στην Αίγυπτο και από εκεί στην Αφρική για να μεταφέρουν την εξτρεμιστική τζιχάντ επιδιδόμενοι σε τυφλές αιματηρές επιθέσεις. Δεκάδες χιλιάδες –κάποια ινστιτούτα μελετών στη Μέση Ανατολή και αραβικά ΜΜΕ ανεβάζουν τον αριθμό στις 300.000– στρατιώτες και αστυνομικούς φέρεται να έχει αναπτύξει ο Σίσι στο Σινά, τους μισούς για να «ξεριζώσει» την τρομοκρατία στον Βορρά και τους άλλους μισούς για την ασφάλεια των περίφημων τουριστικών θερέτρων στην Ερυθρά Θάλασσα, με πρώτο το Σαρμ Ελ Σέιχ και το Μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης, που θεωρείται η «τέταρτη πυραμίδα» λόγω του υψηλού αριθμού προσκυνητών που προσελκύει.
Σπάνια, ωστόσο, ο έξω κόσμος μαθαίνει για αυτόν τον άγνωστο πόλεμο που διεξάγεται κυρίως στο βόρειο Σινά. Η κυβέρνηση του Καΐρου κάνει ο,τι μπορεί για να μείνουν οι συγκρούσεις και οι τρομοκρατικές επιθέσεις εντός συνόρων, ώστε να μην πληγεί ο τουρισμός, που συνεισφέρει τα μέγιστα στην οικονομία της χώρας. Και η αλήθεια είναι ότι έχει περιορίσει σημαντικά το πρόβλημα, χωρίς ωστόσο να μπορεί να υποστηρίξει ότι το έχει εξαλείψει.
Είναι επίσης αλήθεια ότι κάποιες από τις επιθέσεις ήταν δύσκολο να «πνιγούν». Οπως αυτή το 2017, όταν ένοπλοι του ISIS επιτέθηκαν σε τέμενος σουφιστών στην πόλη Μπιρ αλ Αμπεντ στον Βορρά σκοτώνοντας 305 πιστούς και τραυματίζοντας εκατοντάδες άλλους.
Tον Απρίλιο του ίδιου έτους, δέκα ημέρες προτού ο Πάπας Φραγκίσκος επισκεφθεί την Αίγυπτο, τζιχαντιστές άνοιξαν πυρ εναντίον στρατιωτών σε φυλάκιο της διαδρομής που επρόκειτο να διασχίσει η αποστολή μας, μόλις 800 μέτρα από την Αγία Αικατερίνη. Σκότωσαν έναν και τραυμάτισαν σοβαρά δύο. Του επεισοδίου κοντά στην Αγία Αικατερίνη είχαν προηγηθεί κατά μία εβδομάδα άλλες δύο αιματηρές επιθέσεις σε χριστιανικές εκκλησίες της Αιγύπτου, οι οποίες κόστισαν τη ζωή σε 45 άτομα. Το Κάιρο μίλησε επισήμως για τρομοκρατική ενέργεια, αλλά ο ηγούμενος της μονής κ. Δαμιανός, ερωτηθείς τότε τηλεφωνικά από την «Κ», είχε υποστηρίξει ότι επρόκειτο για ατύχημα λόγω εκπυρσοκρότησης όπλου. Ηταν σαφές ότι ο ιερωμένος ήθελε να προστατεύσει τον προσκυνηματικό τουρισμό, που δοκιμαζόταν και εξακολουθεί να δοκιμάζεται.
Στον ίδιο αυτοκινητόδρομο είχε δεχθεί επίθεση λεωφορείο με Κορεάτες τουρίστες, ενώ πριν από τρία χρόνια ο αιγυπτιακός στρατός εξάρθρωσε τρομοκρατική ισλαμιστική οργάνωση στον Βορρά με την επωνυμία Ansar Beit Al Magdis, η οποία ετοίμαζε επίθεση τόσο στην Αγία Αικατερίνη όσο και σε άλλους χριστιανικούς στόχους της χερσονήσου.
Με αυτές τις σκέψεις και προσπαθώντας να διασκεδάσουμε την ανησυχία μας, ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί από το ξενοδοχείο ενσωματωμένοι στην επίσημη βουλευτική αποστολή, για λόγους ασφαλείας, για την Αγία Αικατερίνη. Το ρίσκο είναι μεγάλο για κάποιον που θα θελήσει να διασχίσει μόνος του το Σινά.
Ακήρυκτος πόλεμος
Οι «κροταλίες της ερήμου», όπως αποκαλούνται οι συμμορίες και οι τζιχαντιστικές οργανώσεις, παρά την αστυνόμευση του αυτοκινητόδρομου, μπορεί να εμφανιστούν από το πουθενά και έτσι ο ασφαλέστερος τρόπος παραμένει η οργανωμένη αποστολή, όταν μάλιστα αυτή είναι επίσημη και επομένως περισσότερο προστατευμένη, όπως η δική μας με τους ξένους βουλευτές. Ουδείς στη διαδρομή είχε διάθεση για κουβέντα. Ο νους όλων όσοι ήταν στοιχειωδώς ενήμεροι για τον ακήρυκτο πόλεμο της ερήμου στριφογύριζε γύρω από τους κινδύνους που ενδεχομένως εγκυμονούσε ένα τέτοιο ταξίδι. Κάποιοι ήταν πιο ήσυχοι γιατί δεν γνώριζαν πού βρίσκονταν, ενώ ο ξεναγός επέμενε από μικροφώνου ότι η Αίγυπτος είναι ασφαλής χώρα για τους ταξιδιώτες.
«Φοβάσαι;» ρώτησα τον Ιταλό. Γέλασε. «Την πρώτη φορά που ήρθα δεν είχε τόσα πολλά μέτρα. Τώρα, με τόσους έλεγχους, νομίζω είναι σαν να πάμε σε εμπόλεμη ζώνη», απάντησε. Η παρουσία του οπλισμένου με καλάσνικοφ αστυνομικού-συνοδού στην πρώτη θέση του πούλμαν μάλλον επέτεινε την ανησυχία παρά μας καθησύχαζε, αν και οι Αρχές σίγουρα είχαν ειδοποιηθεί για τη διέλευση των χριστιανών βουλευτών. Και πιθανότατα μας ακολουθούσαν, αθέατα, κάποια δικά τους αυτοκίνητα.
Πώς να ησυχάσεις όταν την προηγουμένη ο Πατριάρχης των Κοπτών Θεόδωρος μας έλεγε στο Κάιρο ότι «η τρομοκρατία πλήττει την Αίγυπτο παντού» και κάποιοι βουλευτές από τον Λίβανο και την Ιορδανία διατύπωναν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις αμφιβολίες για το κατά πόσον ο αιγυπτιακός στρατός έχει τον απόλυτο έλεγχο στην αχανή έρημο του Σινά;
Το λεωφορείο κατάπινε τα χιλιόμετρα διασχίζοντας μια μελαγχολική έρημο, χωρίς πόλεις και χωριά, χωρίς ζωή, με μοναδικούς κατοίκους μερικές φυλές βεδουίνων διάσπαρτες σε παραπήγματα και κάποιες αδέσποτες καμήλες που πάσχιζαν να βρουν έναν «γενναίο» θάμνο που μπόρεσε να φυτρώσει και να επιβιώσει στην αμμώδη και άνυδρη γη του Μωυσή. Περάσαμε τουλάχιστον έντεκα chekpoints στη διαδρομή, όπου στρατιώτες και αστυνομικοί έλεγχαν τους πάντες και τα πάντα: από τα λίγα λεωφορεία και τα ελάχιστα Ι.Χ. αυτοκίνητα μέχρι... τις καμήλες που μπορεί να πλησίαζαν μέσω χωματόδρομων.
Υπερυψωμένες σκοπιές, πολυβολεία, σκύλοι-ανιχνευτές εκρηκτικών, ένστολοι με αλεξίσφαιρα γιλέκα και το δάκτυλο στη σκανδάλη, ατσάλινα εμπόδια τοποθετημένα στην άσφαλτο με τρόπο ώστε για να περάσει όχημα θα έπρεπε να κάνει σλάλομ έδιναν στους σταθμούς ελέγχου εικόνα μικρών φρουρίων. Εννοείται ότι οι ελεγκτές δεν σήκωναν αντιρρήσεις και «μαγκιές».
Οι πάντες που κινούνται στον υψηλής επικινδυνότητας αυτόν αυτοκινητόδρομο είναι για τους φρουρούς δυνάμει ύποπτοι να ανατιναχθούν ή να ανοίξουν πυρ εναντίον τους. Για αυτό οι εντολές είναι «πυροβολήστε κάθε ύποπτη κίνηση», όπως μας έλεγε νωρίτερα στο ξενοδοχείο στο Κάιρο επαγγελματίας ξεναγός που είχε κάνει πολλές φορές αυτό το ταξίδι συμβουλεύοντάς μας να είμαστε πολύ προσεκτικοί αν δεν θέλουμε να μπούμε σε περιπέτειες. Οσο για τη φωτογράφιση, στα chekpoints μόνο κρυφά πίσω από το τζάμι του λεωφορείου θα μπορούσε να κάνει κάποιος ένα «κλικ» και με το ρίσκο αν τον αντιληφθούν να του κατασχέσουν, στην καλύτερη περίπτωση, τη μηχανή ή το κινητό.
Η πρώτη εικόνα
Υπό αυτές τις «πολεμικές» συνθήκες και ύστερα από διαδρομή τριών και κάτι ωρών, το λεωφορείο πλησίασε στη βραχώδη χαράδρα της Αγίας Αικατερίνης. Στο βάθος της, στη ρίζα του «θεοβάδιστου όρους Σινά», όπου ο Μωυσής «έκλεισε» τη συμφωνία Θεού και ανθρώπων αποτυπωμένη στην πλάκα με τις Δέκα Εντολές, πρόβαλε το σημαντικότερο μοναστήρι της ορθόδοξης χριστιανοσύνης.
Το τοπίο σε υποβάλλει. Δεν είναι μόνον το ιστορικό φορτίο και η συναισθηματική φόρτιση καθώς αντικρίζεις την ελληνική σημαία να κυματίζει στα βυζαντινά προστατευτικά τείχη που το περιβάλλουν από την εποχή του Ιουστινιανού.
Θεόρατα βράχια, γρανιτένιες πλαγιές χωρίς ούτε ένα δέντρο ή θάμνο κρέμονται πάνω από τη στέγη της μονής, κοφτερές κορυφές λογχίζουν τον ουρανό στο χείλος της χαράδρας, με πιο ψηλή εκείνη του Μωυσή, δημιουργώντας ένα φυσικό τείχος προστασίας στο μοναστήρι.
Ορθια επί δεκατρείς αιώνες η Αγία Αικατερίνη
Βεδουίνος στέκεται μπροστά στην είσοδο της Αγίας Αικατερίνης.
Εδώ, όπως ανέφερε ο Δικαίος (αναπληρωτής ηγούμενος) Συμεών, φυλάσσονται οι σπουδαιότερες θρησκευτικές εικόνες του χριστιανικού κόσμου, 2.500 τον αριθμό. Η προσφάτως ανακαινισθείσα βιβλιοθήκη φιλοξενεί περισσότερα από 3.500 μοναδικά βιβλία – η μεγαλύτερη στον κόσμο μετά εκείνη του Βατικανού. Σώζονται επίσης η «φλεγόμενη βάτος», το πηγάδι του Μωυσή και η κάρα της Αγίας Αικατερίνης. Εδώ συνυπάρχουν πίσω από τα τείχη του μοναστηριού ορθόδοξος και καθολικός ναός, αλλά και μουσουλμανικό τέμενος.
Μεταξύ άλλων, μας έδειξε ένα από τα δέκα αντίγραφα Σιναϊτικού Κώδικα που είχε φτιάξει ο Ιουστινιανός. «Αλλο ένα είχε κλαπεί από εδώ και επωλήθη από τον Στάλιν στη Βρετανική Βιβλιοθήκη», μας είπε. Οσο ο Συμεών ξεναγεί τα μέλη της αποστολής στους χώρους με τα κειμήλια, τουλάχιστον ένας αστυνομικός με πολιτικά και καλάσνικοφ επιτηρούσε διακριτικά τον χώρο. Ισως υπήρχαν κι άλλοι που δεν τους βλέπαμε. Ο φόβος τρομοκρατικού χτυπήματος έχει διαπεράσει αιώνες τώρα τα τείχη της Αγίας Αικατερίνης. «Μας αναπτερώνετε το ηθικό με την έλευσή σας, δεν δειλιάζουμε, προσευχόμαστε και ελπίζουμε. Η Αίγυπτος είναι μια φιλική χώρα», είπε καλωσορίζοντας την αποστολή ο Συμεών. Το μοναστήρι-κάστρο κινδύνευσε ουκ ολίγες φορές στη διαδρομή των δεκατριών αιώνων αλλά επέζησε εν μέσω μιας ισλαμικής θάλασσας, που όταν φουρτουνιάζει απειλεί την ύπαρξή του, χάρη στη βοήθεια του Θεού, όπως λένε οι μοναχοί. Και τη δική τους βυζαντινή διπλωματία, θα έλεγαν όσοι διαβάζουν με κοσμική ματιά την ιστορία του.
Η «επανάσταση» του 2011 με την Αραβική Ανοιξη, που έφερε στην εξουσία τους Αδελφούς Μουσουλμάνους του ισλαμιστή Μοχάμεντ Μόρσι, ήταν η τελευταία μεγάλη δοκιμασία για το μοναστήρι.
Καθώς το κοσμικό καθεστώς κατέρρευσε, η Αγία Αικατερίνη βρέθηκε στο στόχαστρο των φανατικών ισλαμιστών και απειλήθηκε από επιθέσεις οργανωμένων συμμοριών προερχόμενων από το βόρειο Σινά.
«Η επανάσταση του 2011 μας έκανε ζημιά. Ο φόβος των εξτρεμιστών υπάρχει ακόμα και οι αρχές της Αιγύπτου μας συμβουλεύουν να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Μετά την κατάρριψη του αεροσκάφους οι Ρώσοι δεν επανήλθαν στο Σινά. Πριν από την επανάσταση έρχονταν εδώ τρεις χιλιάδες προσκυνητές την ημέρα, τώρα είναι ζήτημα εάν ξεπερνούν τους τριακόσιους», τόνισε ο μοναχός Μιχαήλ. «Είμαστε σαφώς καλύτερα τώρα από άποψη ασφάλειας, η κυβέρνηση έχει αυξήσει τα μέτρα», επαναλάμβανε συνεχώς ο Συμεών, αλλά ο πόλεμος μεταξύ δυνάμεων ασφαλείας και τρομοκρατικών ισλαμιστικών οργανώσεων στο βόρειο Σινά απεικονίζει μιαν άλλη πραγματικότητα στην έρημο. Και αν στον νότο, δημοφιλή τόπο διακοπών για τουρίστες, οι επιθέσεις έχουν περιοριστεί σημαντικά, λόγω της παρουσίας στρατού και αστυνομίας, όλο και περισσότερες χριστιανικές οικογένειες εγκαταλείπουν το βόρειο Σινά εξαιτίας των συνεχών στοχευμένων δολοφονιών.
«Φοβάστε πάτερ;», τον ρώτησα κάποια στιγμή. «...», ήταν η απάντησή του. Η απειλή παραμένει και την υποδαυλίζουν θεωρίες συνωμοσίας ακραίων σαλαφιστικών κύκλων, οι οποίες διαχέονται μέσω των ΜΜΕ, με πλέον «δημοφιλή» στους εξτρεμιστές ισλαμιστές Αδελφούς Μουσουλμάνους αυτήν που θέλει την Ελλάδα μέσω των μοναχών της Αγίας Αικατερίνης να επιχειρεί να κυριαρχήσει στο Σινά και κατόπιν να... διαμοιράσει τη χερσόνησο με το Ισραήλ. Για τον λόγο αυτό, μάλιστα, φανατικοί έχουν προσφύγει στα δικαστήρια όπου εξασφάλισαν διοικητικές πράξεις εντολής κατεδάφισης του μοναστηριού με το αιτιολογικό ότι αποτελεί «απειλή για την εθνική ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία της Αιγύπτου». Στον αντίποδα, όπως μας είπαν στο μοναστήρι, σεΐχηδες βεδουίνικων φυλών, το υπουργείο Αρχαιοτήτων αλλά και κοσμικές προσωπικότητες στην Αίγυπτο κατηγορούν τους τρομοκράτες, όπως τους χαρακτηρίζουν, ότι στρέφονται εναντίον της μονής επειδή η προαιώνια παρουσία της επιβεβαιώνει την μετριοπάθεια του Ισλάμ και την αρμονική συνύπαρξή του με τον Χριστιανισμό.
Η επιστροφή
Ηταν πια απόγευμα και η αποστολή έπρεπε για λόγους ασφαλείας να πάρει, προτού νυχτώσει, τον δρόμο της επιστροφής για το Σαρμ Ελ Σέιχ, οι δε είκοσι πέντε μοναχοί ήταν η ώρα να μπουν στον ναό για τον εσπερινό. «Γράψτε και κάποια καλά λόγια για την Αίγυπτο, μας βοηθάτε έτσι και εμάς», άκουσα να λέει κάποιος από αυτούς. Σιγή απόλυτη απλώθηκε στο λεωφορείο. «Γενναίοι άνθρωποι, δεν είναι εύκολο να ζεις και να αφιερώνεις την ψυχή σου στον θεό, σε τέτοιες συνθήκες», σχολίασε ο Βιρτζίλιο. «Πόσοι όμως προσκυνητές θα επιλέξουν ένα τέτοιο ταξίδι όταν ακούν και μαθαίνουν ότι γίνονται επιθέσεις και απαγωγές σε όλη την Αίγυπτο;», αναρωτήθηκε.
Ενα «ουφ» ξεπήδησε από τα στήθη όλων με το που φθάσαμε στο ξενοδοχείο. Ολοι έδειχναν εντυπωσιασμένοι από τα όσα έζησαν στο θρυλικό μοναστήρι, αλλά και ανακουφισμένοι γιατί επέστρεψαν όπως ακριβώς έφυγαν για την έρημο. Ο κεντρικός δρόμος του Σαρμ Ελ Σέιχ έσφυζε από ζωή. Μια νυχτερινή βόλτα μάς αποκάλυψε έναν άλλο κόσμο, αδιάφορο για το τι (μπορεί να) γίνεται έξω από τα προστατευτικά «τείχη» της τεχνητής αυτής όασης στα παράλια της Ερυθράς Θάλασσας. Νεαροί Αραβες, αγόρια και κορίτσια, γυναίκες με ή χωρίς μαντίλες, όλοι τους με πανάκριβα κινητά, απολάμβαναν αμέριμνοι στα καφέ και πλάι στις πισίνες το ποτό ή τον ναργιλέ τους, τα μαγαζιά ήταν γεμάτα Ευρωπαίους που παζάρευαν την αγορά επώνυμων δυτικών προϊόντων. Ηταν ακόμα 18 Νοεμβρίου και η αγορά του Σαρμ Ελ Σέιχ είχε φορέσει τα γιορτινά της. Τεράστιοι άγγελοι σάλπιζαν την επερχόμενη γέννηση, όχι του Μωάμεθ αλλά του Θείου Βρέφους!
Καθώς απογειωνόμασταν από το Σαρμ Ελ Σέιχ για το Κάιρο, ο ήλιος «σηκωνόταν» από τον κόλπο της Ακαμπα, απλώνοντας στην έρημο ένα χρυσαφί πέπλο. Κοίταξα τις σημειώσεις μου και σκέφθηκα μήπως γράφοντας όλα αυτά «κάνω ζημιά» σ’ όσους «φυλάττουν Θερμοπύλες» στην έρημο του Σινά. Μια τέτοια εμπειρία, όμως, δεν θα μπορούσα να μην τη μοιραστώ με τους αναγνώστες της «Κ».
Οπλισμένοι βεδουίνοι έσωσαν τη μονή από φανατικούς ισλαμιστές
Μικροί Βεδουίνοι πωλούν ως σουβενίρ στους επισκέπτες της μονής πέτρες «στις οποίες φαίνεται η φλεγόμενη βάτος».
«Περάσαμε τότε δύσκολες ώρες αλλά μας προστάτευσαν οι βεδουίνοι. Μας φρουρούσαν με τα όπλα και με βάρδιες. Το κράτος είχε καταλυθεί, δεν υπήρχε αστυνομία, ούτε στρατός. Θα είχαμε κινδυνεύσει αν δεν μας προστάτευαν», λέει ο μοναχός Συμεών.
Σε μια περίπτωση μάλιστα, όπως μας την αφηγήθηκε στην τράπεζα ο μοναχός Θεόφιλος, οπλισμένοι βεδουίνοι έσπευσαν και απελευθέρωσαν από συμμορία φανατικών ισλαμιστών μοναχό, ο οποίος, επιστρέφοντας από το Κάιρο, απήχθη στη διαδρομή προς το μοναστήρι.
Τέσσερις φυλές βεδουίνων που ζουν από τον τουρισμό της μονής αλλά και τις γεωργικές καλλιέργειές της, σχηματίζουν, αιώνες τώρα, ασπίδα προστασίας στις δύσκολες στιγμές.
Για αυτούς το ιστορικό μοναστήρι με τον τουρισμό του είναι (η μοναδική) πηγή ζωής.
Η μικρή κωμόπολη
Σε μικρή απόσταση από την είσοδο της χαράδρας έχουν δημιουργήσει μια κωμόπολη 3.000 κατοίκων που την ονόμασαν Αγία Αικατερίνη και αρκετοί άλλοι ζουν σε χωριουδάκια.
Στο σύνολό τους εξασφαλίζουν το εισόδημά τους από τη μονή παρέχοντας στους προσκυνητές φθηνά καταλύματα, σουβενίρ, ενώ πολλοί εξ αυτών κερδίζουν το μεροκάματο από γεωργικές εργασίες στη μονή και τα εκτός αυτής διακονήματα.
«Θεωρούμε το μοναστήρι δικό μας σπίτι, δεν θα αφήσουμε κανέναν να το πειράξει», μου είπε στην αυλή της μονής ένας εικοσάχρονος βεδουίνος, ο Ραμαντάν, που υποστήριξε με καμάρι ότι η φυλή του Γκεμπελία έλκει την καταγωγή της από τον Πόντο, απ’ όπου έφερε στο Σινά Βυζαντινούς στρατιώτες ο Ιουστινιανός για να φυλάσσουν τα σύνορα της αυτοκρατορίας στην αραβική χερσόνησο.
Με αφορμή τις επιθέσεις που κατά καιρούς δέχεται η Αγία Αικατερίνη από ακραίους ισλαμιστικούς κύκλους, ο σεΐχης Αχμέντ Αμπού Ρασίντ Ελ Γκεμπαλί της φυλής Γκεμπελία δήλωσε ότι αποτελεί ευθύνη τους (σ.σ. των βεδουίνων της περιοχής) η προστασία της μονής και τόνισε πως δεν θα επιτραπεί σε κανέναν να τη βλάψει, δεδομένου ότι ο ίδιος ο Μωάμεθ την είχε υπό την προστασία του.
