Kathimerini.gr
Ανάμεικτα συναισθήματα προκάλεσε η ανακοίνωση της ετυμηγορίας στον Ράτκο Μλάντιτς, τον «σφαγέα των Βαλκανίων», μετά τη συνεδρίαση του διεθνούς ποινικού δικαστηρίου της Χάγης. Χαρά, ανακούφιση αλλά και θλίψη για όσους θυμήθηκαν τα γενονότα του '95.
Στο άκουσμα της ισόβιας κάθειρξης, μία γυναίκα από τη Βοσνία, συγγενής των θυμάτων του πολέμου, σήκωσε ψηλά τα χέρια πανηγυρίζοντας ανακουφισμένη από την καταδίκη του Μλάντις.
Στο μνημείο των πεσόντων κοντά στη Σρεμπρένιτσα, μία άλλη γυναίκα, ξέσπασε κοντά στα μνήματα των μελών της οικογένειάς της που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Δεκάδες Βόσνιοι διαδήλωσαν σήμερα στη Σερμπρένιτσα έξω από το μνημείο των πεσόντων, κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης της ετυμηγορίας για τον Ράτκο Μλάντιτς από το διεθνές ποινικό δικαστήριο της Χάγης.
Μια ηλικιωμένη γυναίκα ακούει βουρκωμένη την απόφαση του δικαστηρίου σε απευθείας μετάδοση από την τηλεόραση.
Στο άλλο άκρο των αντιδράσεων, Σέρβοι της Βοσνίας και υποστηρικτές του Μλάντιτς δεν έκρυψαν την απογοήτευσή τους για την ετυμηγορία.
Συγγενείς των θυμάτων και των αγνοουμένων της Σρεμπρένιτσα, κρατώντας πανό με τα πρόσωπα των αγαπημένων τους περίμεναν εναγωνίως να ακούσουν την απόφαση του δικαστηρίου.
Την ίδια ώρα, ο «σφαγέας των Βαλκανίων» εναποθέσε τις τελευταίες του ελπίδες στον Θεό και κάνει τον σταυρό του καθώς εισερχόταν στο δικαστήριο.
Πρόκειται για τον άνθρωπο που πριν δύο δεκαετίες αλλά και μέχρι πρόσφατα εμοιάζε με «εθνικό ήρωα» στα μάτια πολλών Σέρβων. Σε σημείο, μάλιστα, πολλοί να αποκαλούν το χωριό Λαζάρεβο, στο οποίο κρυβόταν, Μλαντίτσεβο (χωριό του Μλάντις), αλλά και δρόμοι να πήραν ατύπως το όνομά του.
Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα το 1995, θεωρείται η μεγαλύτερη μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με θύματα πάνω από 8.000 Βόσνιους μουσουλμάνους.
Ο Ράτκο Μλάντιτς, ως αρχηγός του στρατού των Σερβοβόσνιων στη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία, θεωρείται κύριος υπέυθυνος.
Μάλιστα, ο Μλάντις ήταν επίσημα επικηρυγμένος για το ποσό του 1 εκατ. ευρώ.
Η πόλη είχε κηρυχθεί το 1993 ασφαλής περιοχή από τα στρατεύματα του ΟΗΕ και φυλασσόταν από Ολλανδούς στρατιώτες, τους λεγόμενους κυονόκρανους, οι οποίοι δεν κατάφεραν να υπερασπιστούν την πόλη. Οι στρατιώτες του ΟΗΕ ζήτησαν υποστήριξη, η οποία δεν τους δόθηκε ποτέ με αποτέλεσμα οι Σέρβοι να προχωρήσουν σε μία πρωτοφανή αγριότητα, ρίχνοντας τελικά τα πτώματά 8.000 αμάχων σε ομαδικούς τάφους.
Η σφαγή αυτή, όπως φαίνεται και στο μνημείο όπου είναι σκαλισμένα τα ονόματα των θυμάτων, θεωρείται η μεγαλύτερη της Ευρώπης μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και οδήγησε την Ολλανδική κυβέρνηση σε παραίτηση.
Και παρά τα 22 χρόνια που έχουν περάσει, η πληγή για τους μουσουλμάνους της Βοσνίας φαίνεται να μην κλείνει.
Στις 26 Φεβρουαρίου 2007, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εξέδωσε την απόφασή του στην υπόθεση της Βοσνίας Ερζεγοβίνης κατά της πρώην Γιουγκοσλαβίας σχετικά με τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα το 1995, σύμφωνα με την οποία η σφαγή συνιστά μεν γενοκτονία, δεν μπορεί όμως να αποδοθεί στα εναγόμενα κρατικά όργανα της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Το δικαστήριο έκρινε, επιπλέον, ότι η Σερβία, ως μόνη διάδοχος της πρώην Γιουγκοσλαβίας μετά την αποχώρηση του Μαυροβουνίου από την ομοσπονδία, παραβίασε το διεθνές δίκαιο.
