Kathimerini.gr
Από τη στιγμή που ο Χάουαρντ Κάρτερ ανακάλυψε τον τάφο του Τουταγχαμών στην Κοιλάδα των Βασιλέων, πριν από έναν αιώνα, η ποπ κουλτούρα και το φολκλόρ αναφέρθηκαν εκτενώς στην κατάρα της μούμιας που υποτίθεται ότι θα έπληττε όλους αυτούς που θα έψαχναν τους χαμένους θησαυρούς της αρχαίας Αιγύπτου. Ωστόσο, στον ναό του Κομ Ομπο, 600 χιλιόμετρα από το Κάιρο, όπου πρόσφατα οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν έναν σωρό μούμιες, ο κίνδυνος λαμβάνει διαφορετική μορφή: πλημμυρισμένα θεμέλια. Δεκάδες χρόνια άρδευσης στα γειτονικά χωράφια, τα οποία στο παρελθόν ήταν έρημος, πότισαν το έδαφος κάτω από τον ναό. Το νερό πέρασε στους αμμόλιθους και σε συνδυασμό με το αλάτι και τη ζέστη κατάφερε να σβήσει κάποια ιερογλυφικά από τους τοίχους του ναού.
Η λύση, σύμφωνα με τους μηχανικούς αμερικανικού προγράμματος κόστους 9 εκατ. δολ., είναι η σύγχρονη αποχέτευση. Από τον Οκτώβριο του 2017 δεκάδες εργάτες σκάβουν ένα όρυγμα βάθους 10 μέτρων γύρω από τους τοίχους του Κομ Ομπο σε μία προσπάθεια να στραγγίσουν τα υπόγεια ύδατα και να τα οδηγήσουν πίσω στον Νείλο.
Ταυτόχρονα, μία ομάδα αρχαιολόγων εργάζεται δίπλα στους εργάτες, ελπίζοντας να σώσει τους θησαυρούς που θα αποκαλυφθούν από την ανασκαφή. Εχουν ήδη βρεθεί ενδιαφέροντα αντικείμενα, όπως μία προτομή του Μάρκου Αυρήλιου, ένα εργαστήριο πήλινων σκευών του Παλαιού Βασιλείου και μία ανάγλυφη απεικόνιση του Σομπέκ, του θεού κροκόδειλου του ναού. Η πιο συναρπαστική ανακάλυψη είναι μία θαμμένη στην άμμο Σφίγγα, που χρονολογείται από την περίοδο των Πτολεμαίων, η οποία διήρκεσε από το 305 π.Χ. μέχρι το 30 π.Χ. Η Σφίγγα αυτή είναι πολύ μικρή συγκριτικά με τη μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας, αλλά είναι καταπληκτικά διατηρημένη όπως είναι και η μαγική της δύναμη.
Τα προβλήματα με τα νερά στο Κομ Ομπο, όπως εξάλλου και σε πολλές άλλες φαραωνικές τοποθεσίες κατά μήκος του Νείλου, είναι αποτέλεσμα μιας σημαντικής επιτυχίας για την Αίγυπτο. Το φράγμα του Ασουάν, 60 χιλιόμετρα πάνω από τον Κομ Ομπο, βοήθησε την αιγυπτιακή γεωργία να εκσυγχρονιστεί όταν ολοκληρώθηκε το 1971. Χαλιναγωγώντας τον αρχαίο κύκλο της πλημμύρας και της ξηρασίας, οι Αιγύπτιοι μπορούσαν να καλλιεργήσουν μέχρι τις όχθες του ποταμού και να κάνουν τη γη τους από τις πιο παραγωγικές στον κόσμο. Η κατασκευή του φράγματος πυροδότησε και μία από τις πιο εντυπωσιακές επιχειρήσεις αρχαιολογικής διάσωσης καθώς Αιγύπτιοι και Σουηδοί αρχαιολόγοι έκαναν τα πάντα για να διασώσουν δύο ναούς στο Αμπού Σιμπέλ, που πλημμύρισαν από τα αυξανόμενα ύδατα πίσω από το φράγμα. Μηχανικοί τους διέλυσαν και τους επανασυναρμολόγησαν σε μεγαλύτερο υψόμετρο. Ωστόσο, με το πέρασμα του χρόνου, οι συνέπειες του φράγματος έγιναν πιο εμφανείς. Η κλιματική αλλαγή επιτάχυνε την αποσάθρωση που προκαλούν τα υπόγεια ύδατα. Το πρώτο σημάδι της καταστροφής που επιφέρει το νερό είναι τα ιερογλυφικά που σβήνουν.
Από το 1990
Οι εργασίες στο Κομ Ομπο είναι ένα από τα έξι προγράμματα μείωσης της στάθμης των υδάτων που πραγματοποιούνται από τις ΗΠΑ στην Αίγυπτο από το 1990 με ένα κόστος 100 εκατ. δολ. Προηγούμενες προσπάθειες είχαν επικεντρωθεί στις Πυραμίδες της Γκίζας, στις κατακόμβες της Αλεξάνδρειας και στην παλιά πόλη του Καΐρου.
Έντυπη
