ΚΥΠΕ
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αντιμετώπισε με υπέρμετρη επιείκεια άνδρα ο οποίος βρέθηκε ένοχος για αριθμό τροχαίων αδικημάτων, σημειώνει το Ανώτατο Δικαστήριο σε απόφαση του με την οποία απέρριψε έφεση του ενόχου κατά της πρωτόδικης απόφασης.
Σύμφωνα με την απόφαση του τριμελούς Εφετείου, ο εφεσείοντας βρέθηκε ένοχος μετά που το πρωτόδικο Δικαστήριο δέχθηκε ως αληθή και ασφαλή την αναγνώρισή του από αστυνομικό ως τον οδηγό οχήματος, ιδιοκτησίας της μητέρας του.
Σημειώνεται ότι το αυτοκίνητη του εν λόγω άνδρα εντοπίστηκε μετά από έλεγχο τροχαίας στην περιοχή Κούκλια με κατεύθυνση τη Λεμεσό να κινείται με ταχύτητα πολύ πέραν του επιτρεπομένου ορίου, ήτοι 160 χ.α.ω. αντί 100 χ.α.ω.
«Εάν χρειάζεται να λεχθεί οτιδήποτε άλλο, είναι πως το Δικαστήριο αντιμετώπισε τον εφεσείοντα, παρά τη σοβαρότητα των τροχαίων αδικημάτων που διέπραξε σε εποχή που αυτά, όχι μόνο κατέστησαν δεσπόζοντα αλλά θέτουν σε μέγα κίνδυνο το κοινό, με υπέρμετρη επιείκεια», όπως αναφέρεται.
«Περιορίστηκε σε χαμηλές, σχετικά χρηματικές ποινές και επιβολή 3 βαθμών ποινής και ως προς την αποστέρηση του δικαιώματος άδειας οδήγησης θεώρησε ότι υπήρχε ειδικός λόγος ώστε να μην του στερηθεί. Με ταχύτητα 160 χ.α.ω., χρήση οχήματος χωρίς πιστοποιητικό ασφάλειας, χωρίς πιστοποιητικό καταλληλότητας, χωρίς άδεια κυκλοφορίας επειδή το όχημα δεν παρουσιάστηκε για επιθεώρηση και με επιστέγασμα την παράλειψη συμμόρφωσης σε σήμα αστυνομικού, θα μπορούσε το πρωτόδικο Δικαστήριο να εξετάσει ζήτημα επιβολής ποινής φυλάκισης», αναφέρουν οι τρεις δικαστές του Ανωτάτου στην απόφαση τους.
Επισημαίνουν, επίσης, ότι «η επιβολή αποτρεπτικών ποινών για τέτοιου είδους τροχαίες παραβάσεις είναι…επιβεβλημένη. Ιδιαίτερη αυστηρότητα αρμόζει, τηρουμένων πάντοτε των αρχών επιμέτρησης των ποινών, όταν προκαλείται, εν δυνάμει έστω, κίνδυνος στο δρόμο και/ή όταν η παράνομη οδική συμπεριφορά εκδηλώνεται ως εγωιστική αυθαιρεσία έναντι του νόμου και των οργάνων επιβολής του νόμου».
