Του Απόστολου Τομαρά
Σαράντα τρία χρόνια συμπληρώθηκαν από την έναρξη της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής που είχε ως κατάληξη την κατάληψη της Αμμοχώστου της Μόρφου και της Καρπασίας. Παρά την εκεχειρία οι Τούρκοι εισβολείς συνέχισαν το το βάρβαρο έργο τους καταλαμβάνοντας το 38% της κυπριακής επικράτειας στέλνοντας στην προσφυγιά 200 χιλιάδες Ε/κ κατοίκους των περιοχών που κατάλαβαν αφήνοντας πίσω νεκρούς αγνοούμενους εγκλωβισμένους.
Η ολοκλήρωση του εγκλήματος ξεκίνησε από την Αμμόχωστο την οποία πάτησε η τουρκική μπότα χωρίς καμία αντίσταση. Η πόλη είχε εγκαταλειφτεί από τις δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς και τους κατοίκους της οι οποίοι βλέποντας τους στρατιώτες να φεύγουν την άφησαν πίσω της. Η περίκλειστη περιοχή αποκαλείται «πόλη φάντασμα», όπως τη χαρακτήρισε ο Σουηδός δημοσιογράφος Γιαν Όλοφ Μπένγκστον (Jan-Olof Bengston), ο οποίος το 1977 επισκέφθηκε το λιμάνι της Αμμοχώστου με το απόσπασμα της χώρας του στην UNFICYP (Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ στην Κύπρο). Από το λιμάνι είδε την περίκλειστη περιοχή και έγραφε στην εφημερίδα Kvallsposten: « Ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος γέμισε ρωγμές και στα πεζοδρόμια βλάστησαν θάμνοι.
Σήμερα - Σεπτέμβριος 1977 - τα τραπεζάκια που σερβίρεται το πρόγευμα είναι εκεί, η μπουγάδα απλωμένη στα σχοινιά, και οι ηλεκτρικοί λαμπτήρες αναμμένοι. Το Βαρώσι είναι μια πόλη φάντασμα». Από τότε η πόλη του Ευαγόρα παραμένει βουβή αναμένοντας την ημέρα που θα ξυπνήσει και πάλι από τις φωνές των νόμιμων κατοίκων της που θα επιστρέψουν.
Με αφορμή την 43η επέτειο κατάληψης της Αμμοχώστου η «Κ» παρουσιάζει ένα ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στις 13 Αυγούστου 2010 από το Mega Channel. Κεντρικό θέμα η πιο τραγική πτυχή της εισβολής το θέμα των αγνοουμένων που από την περίοδο της κατάληψης της Αμμοχώστου μέχρι και σήμερα παραμένει ανοιχτό.
Στο ντοκιμαντέρ παραγωγής 2010 καταγράφονται οι προσπάθειες που κατεβλήθησαν από το καλοκαίρι του 1974 για τον εντοπισμό ζώντων αγνοουμένων. Πρόσωπα που αναζήτησαν το θαύμα, όπως ο αείμνηστος Γλαύκος Κληρίδης, απαντούν στο βασανιστικό ερώτημα αν υπάρχουν αγνοούμενοι εν ζωή. Σημαντικές μαρτυρίες καταθέτουν και τρείς πράκτορες της Ελληνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (Ε.Υ.Π), ενώ απαντήσεις δίνει και ο Ραούφ Ντενκτάς για την περίπτωση του μικρού Χριστάκη Λοΐζου.
