Του Απόστολου Κουρουπάκη
Είχαμε γράψει την Κυριακή 19 Ιουνίου 2016 σε αυτή τη στήλη ότι ο φουρθιωτισμός καραδοκεί, διότι είχε ακουστεί μία ψιλή ότι κατεβαίνει το κανάλι του στην Κύπρο με τη συχνότητα του Capital. Ο εφιάλτης δεν φαίνεται να απομακρύνθηκε και αυτή τη φορά το Epsilon Ελλάδας έρχεται να πάρει λίγο από τη δόξα του Plus, τώρα θα μου πει ο ανυποψίαστος αναγνώστης, μα ποια δόξα, ένα κανάλι που σε άλλες εποχές ή σε άλλη χώρα θα βρισκόταν στην κατηγορία του «δείχνω κι εγώ κάτι, κι ας είναι και ό,τι να ’ναι;». Τέλος πάντων, προσωπικά ανησυχώ για την ποιότητα του τηλεοπτικού περιεχομένου, διότι το κυνήγι της τηλεθέασης δεν ξέρεις ποτέ πού μπορεί να οδηγήσει και τι εκπομπές θα γεννήσει. Σκέφτομαι ότι αν εκπομπές όπως το «Αποκαλυπτικά» του Epsilon έρθουν στην Κύπρο, θα πρέπει και οι μετριοπαθείς συγγενείς του να ακολουθήσουν, οπότε εκεί που ήμασταν τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, θα γίνουμε, μέχρι ν’ αλλάξεις κανάλι, το κλουβί με τις τρελές… και δεν θα το ’θελα. Και τώρα που λέμε για μετριοπαθείς συγγενείς σκέφτηκα τη Γιώτα την Κουφαλίδου και την εκπομπή της στο Σίγμα. Θα πρέπει να της αναγνωρίσουμε οπωσδήποτε ότι ανέβηκε επίπεδο από την εποχή του Plus και εκείνης της εκπομπής που ήταν ένα ξέφρενο τρελό καρναβάλι. Στη νέα της εκπομπή η Γιώτα έχει μία άλλη δυναμική με ένα πάνελ που δεν φαίνεται ότι έχει κάτι το κοινό και μοιάζουν τα παιδιά εκεί λίγο ο καθένας στον κόσμο του. Όσο για τη θεματολογία της εκπομπής νομίζω ότι πετυχαίνουν αυτό που είχαν σχεδιάσει, το πολύ κους κους, τη fashion police κουβεντούλα και τα τοιαύτα.
Αλλά αυτό που κάνει πιο πολύ εντύπωση είναι τα σκηνικά, πολύ ροζμπομπονίζουν, βρε τηλεθεατή μου, δεν νομίζεις; Είπαμε, είναι μία εκπομπή της οποίας το target group είναι κυρίως γυναικείο, βασικά δεν θα μπορούσε να είναι και τίποτε άλλο έτσι όπως είναι δομημένη η εκπομπή, αλλά πόσο ροζ μπορεί να αντέξει το μάτι μας, και πόση θεματολογία αυτού του περιεχομένου μπορούμε να διαχειριστούμε; Και κάπως έτσι έρχεται και δένει ο συλλογισμός μας με τον επερχόμενο φουρθιωτισμό, αν υποθέσουμε ότι έχουμε ανταγωνισμό ποια θα είναι τα ώς εδώ που θα τεθούν, ήδη Πέμπτη μεσημέρι και ο ανθρώπινος πόνος πρώτο τραπέζι. Δεν ξέρω πόσο ευγενή είναι τα κίνητρα όποιου επιλέγει να κάνει νούμερα λίγο μετά και λίγο πριν το χάι χούι. Οι τηλεθεατές που στέλνουν μηνύματα αισιοδοξίας, κάποιος που πιθανόν να προσφέρει κάτι πιο απτό και μετά; Μετά τι, κυρία Εκπομπή; Δεν το δέχομαι το παζάρι του ανθρώπινου πόνου, διότι αμφισβητώ τα ευγενή κίνητρα της κάθε εκπομπής, του καθένα που λειτουργεί ως Ρομπέν των Δασών.
Αλλά ας πούμε όμως και δυο λόγια τις σειρές που έκαναν πρεμιέρα αυτή τη βδομάδα, όχι πολλά πράγματα, έτσι για γεύση, μιας και απ’ ό,τι φαίνεται η σεζόν θα είναι μακρά. Διότι μακρόσυρτο μού φάνηκε το επεισόδιο της «Γαλάτειας» του Σίγμα που όμως είχε ωραία σκηνικά και κοστούμια. Βέβαια, η διανομή των ρόλων μάλλον δεν έγινε υπό το φως της μέρας, ο γιατρός μοιάζει με φοιτητή της ιατρικής και η μάνα με την κόρη μοιάζουν μάλλον με αδελφές, και μάλιστα με όχι πολύ μεγάλη διαφορά. Πάντως, ως πρεμιέρα φαίνεται ότι έπεισε και ελπίζω να πάει καλά. Το καστ είναι δυνατό, η ιστορία έχει μία λογική, ας ελπίσουμε ότι η συνέχεια θα είναι το ίδιο καλή όπως και η αρχή. Ελπίζουμε.
Τώρα για το νέο εγχείρημα του Μέγκα με το «Ζωή μου» δεν παρατήρησα κάτι το συγκλονιστικό. Η σειρά μάλλον θα έχει επιτυχία, μιας και το καστ είναι ζωηρό και νεανικό κατά κύριο λόγο και με μία ιστορία που συγκινεί και ιντριγκάρει και έχει κι ένα παιδάκι, αλάνθαστη συνταγή . Θα το δούμε στο μέλλον και αυτό. Με μία πρώτη ματιά βέβαια, όλα τριγύρω αλλάζουν κι όλα τα ίδια μένουν!
